Roept dit bij leeftijdgenoten herinneringen op?
Jaren zestig bij de familie ten Bruggencate: er waren altijd voorraden in de kelder. Mijn vader had er mooie stellages voor getimmerd.
Sowieso voor onverwachte gasten: wat bijna dagelijks het geval was.
Voor onze ouders, die de oorlog bewust hadden meegemaakt, was het iets vanzelfsprekends: blikken en potten in de voorraadkast.
Geheimpje: bij mijn ouders won de drankvoorraad het ruimschoots van de bruine bonen😃.
Ik hamster al jaren en sinds drie jaar meer dan daarvoor.
Maar nu moeten zijn we onze voorraad aan het opeten.
De verhuizing komt snel dichterbij en ↓de berging in Middelburg staat al bijna vol. In de caravan kan ik het allemaal niet kwijt.
Bovendien heb ik met een uiterste verkoopdatum te maken. Dus staan er vanavond tuinbonen op het menu.
De voorraden "houdbaar" lijken onuitputtelijk.
Batterijen, radio, zaklamp, water, kaarsen.................het is ruimschoots voorradig.
Vorige week schoot me toch nog iets te binnen: een gasstelletje.
Klein tankje met een pitje.
Onzin, hoor ik velen zeggen.
De verdeeldheid is groot, de persoonlijke kritiek evenzo.
De dreiging lijkt nu groter dan in 1956 (mijn ouders overwogen serieus naar de VS te emigreren).
Toen vreesden ze de Russische atoombom. Nu hebben we dagelijks met honderden cyberaanvallen te maken, die tot nu toe door "knappe koppen" worden onderschept.
Diepe buiging voor deze experts die 24/7 in touw zijn.
Maar voor ons, verwende Nederlanders, is electriciteit de normaalste zaak van de wereld.
Totdat.....
Waakzaamheid zit in mijn bloed - ik kan er niet van afkicken.
Je kunt stellen dat ik mijn hele leven voorbereid ben op oorlog.
"Ik zal het niet meer meemaken," zei mijn moeder op zeventigjarige leeftijd tegen mij.
Dat durf ik nog niet tegen mijn zoon te zeggen.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten