Zoals ik gisteren al schreef: afwassen is een sociaal gebeuren.
Mensen wisselen ervaringen uit en dat is leuk.
Ik kreeg Crantock Beach (natuurlijk National Trust) als tip.
Het zou een fantastisch strand zijn.
Dus vanmorgen, na een regenbuitje, stapten we in de auto.
Het was makkelijk te vinden. Slechts 40 minuten naar het noordwesten rijden.
Newquai ligt er zowat tegenaan. Daar zagen we hoe nieuwe wijken met honderden huizen uit de grond gestampt worden. Niks geen CO2 overschrijding. Mona zou jaloers zijn.
Ik geniet van al wat bloeit, ook van het onkruid - waar de sjieke bloemist in Rotterdam dure boeketten van maakt.
"Het lijkt Zoutelande wel," riep ik toen manlief een duin beklom.
Maar eenmaal boven bleek het een wel heel steile zanddaling te zijn. Iets wat mijn kleinzoon waarschijnlijk fantastisch had gevonden: een glijbaan van zand.
Toen we het juiste pad hadden gevonden kwamen we bij een riviermonding uit.
Dat is zo leuk van dit land: op ieder strand tref je de uitloop van een rivier aan. Iets wat we in Nederland niet kennen.
Manlief was er niet van onder de indruk. Op de azuurblauwe kleur van de zee na leek het inderdaad veel op een Walchers strand - maar dan 10 keer zo breed. Want het was nu vloed!!
↑En poenerige huizen met eigen strand.
Dan verkies ik toch de zuidkust waar wij zitten.
Dus terug naar onze kant om thee te gaan drinken in ons favoriete tentje in een van onze favoriete kustplaatsjes: Portscatho.
↑Deze obesitas hond kon geen stap meer verzetten en bleef middenop de weg staan. Pal voor de pub.
Wederom een fantastische dag.
Terug op de camping zagen we weer veel te veel lege plaatsen. Vanmorgen zijn er 12 combi's vertrokken en die plekken zijn bij lange na niet opgevuld.
Zorgelijk voor de wardens, want het hoofdkantoor van de CAMC krijgt dat ook onder ogen.
Ze maken zich ook zorgen, want met reserveringen voor het komende Bankholiday weekend loopt het allesbehalve goed. Het weer kan zeker niet de schuld krijgen.
Niemand begrijpt het, maar wij vinden het wel prima.
O ja - was ik gisteren in mijn kletsverhaal vergeten te melden - maar zag ik zojuist weer gebeuren: arriverende caravanners gaan lopend een plaats zoeken.
Campers zijn te lui en gaan eindeloos rondjes rijden totdat ze uiteindelijk een pitch uitkiezen. Soms komen ze wel drie keer langs. Ik zie man en vrouw dan heftig in discussie.
De een wil zon, de ander schaduw, de een wil bij de wc, de ander juist niet.....
Uiteindelijk moeten ze toch een keuze maken.
C'est la vie.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten