Even omschakelen, maar dat gaat wel lukken.

Uw vertelster zit in de caravan met de radio aan. Langs de Lijn roept herinneringen uit een ver verleden op. Koos Postema en Willem Ruis, Radio Tour de France, Theo Koomen. Mooie tijden.

Buiten schijnt de zon op de laptop. Maar ook knopen andere campinggasten graag een praatje aan. Zo kan ik mij niet concentreren.

Ja, wij staan weer op de uitkijkplaats bij de ingang. Onze favoriete plek waar we niets van de volle camping meekrijgen.

Luifel en opslagtentje zijn opgezet. 

Vrijdag verliep de reis uiterst vlot. In tegenstelling tot wat de Shuttle-sms vermelde was het niet druk. Maar we waren dan ook vroeg. We mochten een uur eerder mee (8 uur).

Op het dasboard had ik een briefje RECHTS RIJDEN geplakt. We zijn na vorige UK-reizen nogal eens in de fout gegaan.

Om 9.30 uur (+1 uur hè) reed ik de combinatie van de trein – regelrecht de stromende regen in. Niet echt makkelijk rijden vanwege aquaplaning. Manlief vond dat ik te hard reed dus probeerde ik de teller op 85 te houden.

Pas om half twaalf konden we in de auto ontbijten met een dubbele Nespresso en croissants. Daar waren we heel erg aan toe.

Het was nog een forse afstand (bijna 400 km). Qua verkeer hadden we geluk. ↑Op sommige trajecten hoef je niet meer door de péage, maar word je gescand.

Om 14.30 uur zette manlief de caravan op zijn plaats. Een warm weerzien met Florent en Gaëlle.

Alle plaatsen op de camping waren bezet. Volgens Florent blijft het druk, maar dan vooral met mensen die op doorreis zijn. 95% campers!!

Droog opbouwen is altijd een zegen.

We lagen op tijd in bed maar schrokken wakker vanwege vuurwerk. Jacky kroop trillend en hijgend onder mijn dekbed. Het waren nogal knallen. Einde zomerseizoen. 

Zaterdag: macht der gewoonte: de broodrooster. ↓Nu breekt de stokbrood periode aan.

Ook is het even wennen aan het tijdsverschil. Stonden we in de UK om 8.15 uur op, nu is het 9.30 uur.

Ik maakte de caravan schoon en deed een handwas terwijl manlief met Jacky naar het strand ging. Dat zal bij goed weer iedere dag zo gaan.

Daarna reed ik naar E.Leclerc XL in Bayeux voor een karrenvracht boodschappen. Een genot om daar likkebaardend te winkelen. Daar kocht ik een nieuwe elektrische koelbox.

Eind van de middag liepen we naar het dorp voor een borreltje bij de Tabac. De locals kwamen voor kraskaarten.

Naast mij zat een man (ik zag hem trouwens vandaag ook op de camping) te roken. Ik kreeg zijn as op mijn armen en schoot. Dat je zelf ook flink gepaft hebt……..

Nu irriteert het en begrijp ik dat in Nederland roken op terrassen verboden is. Maar of dat in Frankrijk ooit zal gebeuren?

Zondag: gezellig ontbeten. Beeld-appen met Tutti, die morgen weer naar school moet. Groep 5 inmiddels! Hij heeft er gelukkig zin in.

↕Daarna naar de overkant om vis te kopen die gisteravond aan de wal is gebracht. Tarbot + acht grote roze crevettes voor €19,30. Ongelooflijk goedkoop.

Naar de SuperU (5 minuten lopen) waar lange rijen bij de kassa stonden. Het is de enige supermarkt in de verre omgeving die op zondag (tot 12.30 uur) open is.

↑Lekker bij de garnalen en de vis. 

↕Via de werf en het distributiecentrum naar de markt.

Port-en-Bessin is een belangrijke vissershaven.

↑Zondagsrust voor de vissersvloot.

Zondag marktdag.

Feyenoord leidt met 0-3 tegen Sparta (sorry opa), de zon schijnt en ik ga daar nu lekker buiten zitten.

******

UK deel 2 - dag 55 (de laatste dag in het VK)

Het waren vandaag weer vijf inspannende uren achter het stuur, maar ook voor de bijrijder die continu alert moet blijven.

Dit stuk over de altijd overvolle M1, M20 en M25 is echt oppassen geblazen.

Wij gingen over de Dartford brug (Londen in de verte)↑. De andere kant, richting het noorden, moest door de tunnel en daar zagen we dikke rijen file.

Maar zoals wij dat graag doen, om precies een uur stonden we voor de slagboom van deze CAMC site in Hythe. Voor de derde keer dit jaar.

↓Dan zie je progressie in de bouw. Mooie wijk, vlakbij zee.

Tja, een terugblik op UK deel 2: het is voorbij gevlogen en dat is een goed teken.

Natuurlijk waren er wat tegenvallers: 

- De slechte ervaring op de camping in North Berwick met als gevolg dat ik met gezondheidsproblemen naar het ziekenhuis moest.

- De schade die we opliepen na weer een domme parkeeractie van iemand anders.

- Maar ook de ellende die midges mij brachten. Dat wordt onderschat door mensen die er geen last van hebben.

De slechte ervaringen worden bedolven onder de mooie herinneringen die ik niet allemaal kan opnoemen.

Wie mijn blogjes dagelijks heeft gevolgd weet wat we allemaal hebben gezien, gedaan en wat we hebben ervaren.

Geen dag was hetzelfde.

Mijn grootste dank gaat uit naar onze Hyundai Tucson en Fendt 515 die ons fantastisch door moeilijk begaanbare gebieden hebben geleid. 

De caravan is fantastisch!!

We hebben in deze 55 dagen geen moment geklaagd. Hij voldoet wonderwel.

De beslissing om de 445 om te ruilen voor de grotere 515 was een goeie beslissing.

Ga ik even terug naar de hele reis (UK deel 1 -en deel 2) die op 2 juni begon, met een tussenpose van twee weken in Zeeland,  dan hebben we 109 dagen in dit fantastische land vertoefd. 

Zo voelde het niet. 

We hebben enorm geluk gehad met het weer. Blij dat we hier waren en niet in Europa.

Een half jaar in de caravan wonen, zouden we dat redden?

Met nog een dikke maand in Normandië te gaan durf ik die vraag volmondig met JA te beantwoorden.

Manlief is meer aan een vast dak boven zijn hoofd toe dan ik. Ik ben een zwerver die niet van sleur houd.

Vandaag, onderweg naar de laatste stop in de UK, was ik druk aan het e-mailen en bellen met de stoffeerder en de aannemer (Zoutelande).

Zo word ik stapsgewijs weer teruggebracht naar het "normale" leven.

Ik eindig met de onvermijdelijke statistieken.

UK deel 1: 7000 km in 53 dagen, drie nieuwe campings.

UK deel 2: 5445 km in 55 dagen, vier nieuwe campings.

In totaal hebben we op vijftien campings gestaan.

Morgen naar Port-en Bessin, waar we geen grote dingen voor gepland hebben.

Het is een soort van thuiskomen, dus relaxen.

Met als gevolg: minder blogjes.

Het eerste wat ik ga doen als we daar zijn? 

Afspreken met een kapper.

*****

 

UK deel 2 - dag 53 en 54 (Morpeth, kreeft en een gigantische misser)

Eerst een update van ons verblijf op het boerenerf.

Grootste struikelblok was het weggetje er naartoe. Single track: vol hobbels, gaten en scheuren.

Na deze reis mogen de banden van zowel de auto als van de caravan goed nagekeken worden, want we hebben over veel bumby roads gereden.

De boerin is erg teruggetrokken. Ze heeft ook nog een baan in het kasteel.

Haar dochter (mid dertig met drie kinderen) runt de boerderij - schapen.

Er zijn kampeerders die de eigenares helemaal niet zien. Op het raam hangt een lijst met acht namen en acht plaatsen. Het is heel duidelijk hoor.

Sanitair (een grote douche en aparte wc) functioneerden uitstekend.

Ik drong wel door tot haar domein. Ze heeft ons ook geholpen met het uitprinten van de schadeformulieren en wij mochten een andere plaats uitzoeken.

Ook nam ze de tijd voor een persoonlijk gesprek, dus ik weet nu dat de boerderij met landerijen eigendom van de kerk is. De vorige eigenaar moet een gelovig man zijn geweest. Toen hij stopte heeft hij alles aan de kerk geschonken.

In de jaren '70 is de voormalig echtgenoot van de boerin er ingestapt.

En nu dus zijn dochter.

Maar deze zomer is niet goed voor ze geweest.

Het is veel te droog. De schapen hebben niets te grazen en moeten daarom bijgevoerd worden, wat weer veel geld kost.

Ze staan al op stal.

De grond is keihard. Er kan ook niet ingezaaid worden.

Zorgen dus voor de hele familie.

Maanlief kwam vitamines tekort. Voor het specifieke merk moesten we 45 kilometer rijden, naar Morpeth.

Leuk stadje met een levendige middenstand.

Ook hier weer heel veel charity shops: 

Maar ook een heel gezellig warenhuis (mini Bijenkorf) - Rutherford&Co. - waar ik voor Tutti een leuke Joules trui kocht,

De herfst is hier al ingestreden.

En Britten eten overal - zelfs in de grote supermarkten. Niet echt gezellig, maar wel lekker vet.

En een mooie passage waar de ↓etalages met koperpoets weer glimmend worden gemaakt.

↓Voordat we uiteten gingen genoten we, inclusief Jacky, nog een keer genieten van strand en zee.

Het was wederom genieten in Bamburgh bij ons favoriete visrestaurant The potted lobster.

Vanmorgen om stipt 8 uur reden we weg. We hopen zeker terug te keren en dan voor langere tijd.

We hadden vorige week vreselijk zitten dubben over waar we zouden overnachten, op weg naar de Eurotunnel. Het liefst halverwege en het liefst niet langer dan vier uur rijden.

Ik had een camping bij Staveley gevonden (N-O Derbyshire), vlakbij de M1.

Maar manlief wilde liever via de A1 rijden, dus zochten we verder en kwamen bij Worksop in Nottinghamshire uit. Die boekte ik.

Thuis print ik altijd alles uit, maar dat kon nu niet - dus toen ik vanmorgen het adres in wilde toetsen noemde manlief "Poolsbrook" (de naam van de camping).

Op mijn telefoon kan ik geen bijlagen openen. Heel lastig. Die moet je eerst downloaden......gedoe dus.

We sukkelden rustig achter vrachtwagens aan naar het zuiden.

Wel vreemd dat we van de A1 via de M18 op de M1 rechtkwamen, maar het verliep allemaal zo goed!

Precies om 13 uur reden we de camping op. De warden van de CAMC-site kwam ons tegemoet met een bedenkelijke uitdrukking op zijn gezicht.

Onze naam was onbekend.

In het kantoor konden ze al onze CAMC-boekingen nakijken: we hadden "Clumber Park" in Worksop geboekt (inderdaad vlakbij de A1) maar er was hier volop plaats.

De warden kon het omzetten wat weer een groot voordeel is van deze club. 

Hij verzekerde ons dat we hier beter af zijn. Daar heb je niets. Er is niet eens een receptie en ook geen telefoonontvangst.

Dus, het had zo moeten zijn.

Dit is niet de gezelligste camping, maar perfect over een overnachting. Staveley bedient je van alles wat je nodig hebt: supermarkten, benzinestations, winkels, restaurants....

Morgen door naar Hythe, onze vaste Eurotunnel camping.

 In plaats van de A1, zal de M1 ons langs Londen leiden naar de zuidkust.

Weer een rit van zeker vijf uur.

****