Een frisse, droge, bewolkte dag met een forse bries uit zee.
Echt links course weer.
Maar eerst thee op het terras van de Dunstanburgh Golf Club - dat de grond pacht van de National Trust.
Er mogen dus wandelaars en strandgangers, mits ze goed uitkijken langs en over de baan lopen.
Het clubhuis is, in tegenstelling tot de leden, klein en simpel.
Ook dat bepaalt de National Trust.
↕Terwijl het baasje zijn putten aan het oefenen was paste Jacky op zijn tas.
↑Geen eieren, maar ballen zoeken.
Wat een vergezichten!
↕In de verte Dunstanburgh Castle.
↑En passant een braampje plukken.
↑Golfen is ook wachten, vooral als er een vierbal voor je speelt.
↕Bovenop met een prachtig uitzicht, maar wat een moeilijke hole.
Bijna iedereen slaat hem op de tegemoetkomende eerste fairway. Toen wij daar liepen werd er maar liefst drie keer FORE geroepen. Allemaal afslagen van de zesde.
Maar manlief sloeg hem met zijn ijzertje perfect op de fairway. Hij had geen houten bij zich.
↑Deze hole werd hem fataal. Hij had drie slagen nodig om de bal op de hooggelegen green krijgen en toen kwam ook nog eens die klim.
Maar hij maakte de put en prees de prachtige greens: biljartlakens.
We deden er verstandig aan om te genieten zolang er genoten kon worden en ook Jacky verlangde naar haar brokjes, water en haar mand.
We hadden dorst en lekkere trek.
↑De mussen vielen niet van het dak. Ze vielen de tafels met restanten aan.
Terug naar de camping reden we langs de kust. Prachtige ruige zee.
Ik eindig deze actieve, gezellige dag met de foto van het kasteel.
Ditmaal inclusief onze camping.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten