Vriendin J. had mij haar kapper in Domburg geadviseerd en dat advies heb ik dinsdag opgevolgd.
Hij stond achter me en vroeg wat mijn wensen waren.
Tien kilo minder, dacht ik toen ik mijzelf recht in de spiegel keek. Ik verpakte mijn gedachten in het volgend verzoek aan de kapper: graag rekening houden met mijn dikke nek.
Daar slaagde hij goed in. Hoewel ik nog twee beurten tegoed heb in Rotterdam weet ik dat dit mijn kapper wordt.
Niet alleen knipt hij goed. Ook ligt zijn prijs van €52,50 ver onder wat ik gewend ben.
Sinds dinsdag ben ik weer druk met mijn gewicht bezig. Mijn streven ligt tussen de acht en tien kilo.
Met de nieuwe Action weegschaal van €4,95 die zelfs onsjes aangeeft ben ik tevreden.
Sinds dinsdag is er 1,8 kilo af. Voornamelijk vocht.
Afvallen is voor mij een werkwoord en the story of my life.
↑Iedere dag begin ik na het ontbijt met mijn handwasje.
(Samen ontbijten deden we in Rotterdam nooit samen)
We hebben in het huisje geen wasmachine. Grote kledingstukken spaar ik op en die doe ik t.z.t. in de wasmachine (€7,50) van het park.
Over het beddengoed hoef ik me geen zorgen te maken.
Iedere vrijdag halen we een lakenpakket op, waar we natuurlijk wel voor betalen.
↑Ik geniet momenteel van ieder moment onderweg. De rustige landwegen, de vergezichten, de luchten, het makkelijk parkeren.....
Gisteren was het de dag van de democratie.
Wij moesten in Goes stemmen. Daar was een goede opkomst zo vertelde de vrijwilliger met volle mond.
Het was 12 uur en ze hadden net een heerlijke stokbroodjeslunch voorgeschoteld gekregen waar ze watertandend naar uitkeken.
Twee wachtten tot er even niemand aan de inschrijftafel stond, maar de andere twee konden zich niet beheersen en hapten letterlijk toe.
Daarna gingen we Goes in.
Manlief was in juli vijfenzeventig geworden. Dat was zijn voormalig werkgever niet ontgaan.
Wij waren toen op reis.
Er was een boeket afgegeven op het postadres, maar dat was retour gegaan. Nu mochten we alsnog iets fleurigs uitzoeken.
Zou de juwelier van vader en moeder er nog zijn, vroeg manlief zich af.
Zij waren heel goede klanten en kochten begin jaren '70 maar liefst vier zilveren 12-delige cassettes voor hun (toen nog niet getrouwde) kinderen.
Het was mij al eerder opgevallen dat mijn rechteroor wat uitgerekt was. Ik gaf mijzelf daar de schuld van (ik deed mijn oorbellen 's nachts nooit af).
Dus liep ik eerst naar binnen bij een edelsmid, waar twee dames zaten te lunchen. Ze keken en verstoord op toen er iemand binnenkwam.
Sluit de winkel dan een uur, dacht ik.
Een van de verkoopsters kwam naar de toonbak. Ze keek op mijn verzoek naar mijn oren en meende ook verschil te zien.
Advies: ik moest maar naar een plastisch chirurg gaan.
Bij Fabery de Jonge (huis -en Hofleverancier 😂) zagen ze niks afwijkends aan mijn oren.
Maar ik had wel mijn zinnen gezet op een paar schattige vergulde Zeeuwse knopjes.
Zoals vriendin M. raak verwoordde: nu ben je verzeeuwigd.
Vanmiddag reed ik op terugweg van AH-Domburg door Aagtekerke en zag ↓dit bord.
Nieuwsgierig parkeerde ik de auto en ging een kijkje nemen.
Ik heb vier dekbedhoezen + slopen gekocht voor €20,-
Zij blij. Ik blij.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten