Strandtaferelen

Zoekende, maar er is gezaagd in de palmen.

Dus dus blijft hij/zij janken op de hoek van het nabijgelegen dak.

 

Zwarte vrijdag

Black Friday begint tegenwoordig op donderdag.

Dat is dus op Thanksgiving.

Bij JC Penney was het binnen de kortste keren een enorme puinhoop.

Daar zijn de Amerikanen goed in.

>>>Vanmorgen liet een puber een halve wafel met stroop, slagroom en chocolade op de grond vallen.

Hij keek er wel degelijk naar, maar deed niets en wilde weglopen.

Toen ik hem vroeg of hij dat thuis ook deed (ik kon het niet laten) pakte hij een servet en ging het opruimen. Maar toen was er al iemand van het personeel bij.

Een Thank you kon er niet vanaf.<<<

Macy's ging een uur later open.

Vrijdag om 10 uur reden wij het nog betrekkelijk rustige parkeerterrein van Miromar Outlet op.

Manlief was verbaasd, maar ik herinnerde mij dat we er vorig jaar ook op het goede moment waren.

Twee uur later was het druk.

Erg druk.

Bij de dure tassen mocht een beperkt aantal mensen naar binnen.

Dat leidde tot lange rijen buiten.

De deals waren (tot 80% korting) waren de moeite van het wachten waard. 

In tegenstelling tot ons gaan de meeste Amerikanen voor de luxe deals.

Elektronica, tv's, luxe artikelen, huisraad.

De (buitenlandse) toeristen kon je aantreffen bij Ralph Lauren, Tommy Hilfiger en andere kledingwinkels.

Overal stonden verkopers ons keurig te woord. We werden fantastisch geholpen.

Bij het verlaten van het terrein kwamen de files ons tegemoet.

Ik vind het een leuke, spannende en geslaagde dag. 

We eindigen zo'n winkeldag altijd bij Burger King met een overheerlijke, vullende en verfrissende strawberry milkshake.

*****

Wandeling door de swamps

Zo'n tien kilometer oostwaarts bevind je je ineens in een heel andere beschaving.

Wij wandelden op deze Thanksgiving over de altijd interessante boardwalk van Corkscrew Swamp.

De gevolgen van Irma waren ook hier duidelijk waarneembaar.

Desondanks een mooi uitje.

ALLE FOTO'S

****

Thanksgiving

Het is druk in Naples.

Veel drukker dan vorig jaar.

Normaliter komen de "snowbirds" in januari.

Maar na de orkaan zijn huiseigenaren meteen deze kant op gekomen.

Verenigingen van eigenaars houden ingelaste vergaderingen. Er is veel werk aan de winkel.

Iedereen wil zijn woning zo snel mogelijk weer op orde hebben.

Dat is de reden dat bijvoorbeeld in dit gebouw geen screens naar beneden zijn.

Iedereen is er.

Thanksgiving is belangrijker dan kerstmis in de VS.

Families are reunited.

Voor het personeel in de receptie, the staff en maintenance hebben we iets lekkers ingepakt.

De dames van het ontbijt en housekeeping krijgen een fooi.

In de supermarkt is het een gekkenhuis.

Niemand heeft echt zin in die traditionele kalkoen, maar toch moet het....met een diepe zucht. 

"Where are you going for dinner," vraagt Mrs. Massachusetts mij.

'Downtown, on Fifth' antwoord ik.

"Fancy?" ze kijkt me bijna jaloers aan.

>>>Massachusetts, Chicago (twee veel te zware Amerikanen met rollators) en drie singles ontmoeten elkaar al enkele jaren in dit hotel.

Ze doen veel met elkaar. Vooral eten.

Bij de drie, door het hotel georganiseerde avonden, zijn ze altijd van de partij. Het is tenslotte gratis eten en drinken.

Wij praten vriendelijk met ze, maar we willen niet opgenomen worden in de groep.<<<

Ik sta met Mrs. Massachusetts bij de receptie.

Ze lucht ineens haar hart, wat ook weer gevaarlijk is want ik wil geen partij kiezen.

"The group decided that we're going to Mel's Diner for Thanksgiving."

Mel's Diner is goedkoop en niet echt gezellig.

Ontbijt zou ik nog wel aandurven, maar dinner....

En zeker geen restaurant waar ik iets zou vieren. 

"If we say that we want to go our own way, the others feel offended," gaat ze door.

'But this is YOUR vacation. Come on!'

In de verte hoor ik een auto (bevrijdend) toeteren.

'Sorry, have to run.'

Ik denk dat Mrs. Massachusetts volgend jaar toch weer die verdomde kalkoen gaat klaarmaken voor haar familie up north.

****

Evenementen en veiligheid

Afgelopen week werd er een zeer prestigieus LPGA toernooi verspeeld op het overdadig mondaine Tiburon in Naples.

Een "community" waarvan je verwacht dat het stijf staat van de security.

Onze eerste dag zetten wij de auto op een stoffig stuk land en namen de shuttle naar de baan.

En wij waren niet de enigen.

Dit was DE manier om op de baan te komen, zo werd ons verteld.

Maar de buschauffeur had kuren en bepaalde zelf wel wanneer hij reed.

Vrijwilligers werden kwaad. Zij kwamen te laat.

Daar trok de man zich niets van aan.

Wij gingen door de controle.

Er stonden twee mannen mensen te scannen. Rugzakken werden met handen en ogen gecheckt.

Op de terugweg durfde hij de U-turn naar het terrein met auto's niet eens te maken en reed via een winkelcentrum naar de andere kant van de weg.

"What the hell....," hoorde ik achter mij.

Toen hadden wij het besluit genomen dit de komende dagen anders te doen.

We parkeerden de auto bij een shopping center tegenover Tiburon.

Het was even uitkijken met oversteken (provinciale weg).

Auto's werden tegengehouden door twee agenten, maar "lopers" mochten na vertoon van hun entreebewijs doorlopen. 

Na de eerste keer kenden ze ons.

"Morning. Have a wonderful day."

We liepen zo de baan op, bij de 10e hole.

Na wat er allemaal gebeurd is het afgelopen jaar verwonderde ons dat.

Dit was weliswaar qua grootte niet vergelijkbaar met een belangrijk mannentoernooi, maar belangrijk was het wel.

Ik heb in het verleden gemopperd op het misselijke gedrag van Amerikanen tijdens golftoernooien.

Tijdens dit, zeer goed georganiseerde, toernooi gedroeg het publiek zich uitzonderlijk correct.

De finale op zondag (zie eens hoe stil het 's morgens op de weg was) werd ongekend spannend en very entertaining.

Wachtend op de prijzen ceremonie kwamen twee veteranen met $1000.000 (voor overall winnares Lexi Thompson) uit de lucht "vallen."

Spektakels: laat dat maar aan Amerikanen over.

Hopelijk maakt Anne van Dam volgend ook deel uit van de LPGA en zien wij ook een Nederlandse vlag wapperen.

******

Vergankelijkheid

Er liggen stapels Duitse tijdschriften in de ontbijtzaal.

Ik neem er een paar mee naar het strand en lees o.a. wat er door de oosterburen over ons koningshuis geschreven wordt.

Het moge duidelijk zijn: Duits is de tweede taal in dit hotel.

Air Berlin mag dan failliet zijn, vanuit Beieren wordt er wel direct op Fort Myers gevlogen.

Ik maak kennis met een aardig echtpaar uit Massachusetts. 

Wanneer ik vertel dat ik Nederlandse ben moeten ze natuurlijk vertellen dat ze vorig jaar nog in Amsterdam waren.

En ik vertel dat wij wel eens in Massachusetts waren en dat wij erg van Boston houden.

De vrouw is in 1956 naar de VS gekomen, maar ze heeft een ongekend zwaar Duitse tongval.

Als ik dat vergelijk met mijn tante en oom die in 1948 Nederland verruilden voor een leven in Noord-Amerika...

Ik moet het omdraaien. Mijn tante spreekt Nederlands met een Amerikaans accent.

 Mrs. Massachusetts kom ik later op de dag bij Macy's tegen.

We struinen samen door de rekken met afgeprijsde kleding.

Ze praat Duits tegen me.

Richtig Deutsch.

Als een lieve moeder pakt ze een blouse voor me uit het rek.

Ik ga het passen en koop het.

De volgende ochtend begroeten we elkaar bij het ontbijt.

Ze pakt mijn hand en lacht naar me.

"Where are you from?" vraagt ze.

Ik zie dat haar man wil antwoorden, maar ik ben hem voor.

"From the Netherlands. Holland."

Zijn -en mijn ogen vinden elkaar.

Hij ziet dat ik het begrijp.

Er komen nog meer vragen die ze een dag eerder gesteld heeft.

Een dag eerder wist ik nog niets.

*****

We zitten met onze beste vrienden (voormalige buren) aan tafel.

Zoals gebruikelijk - wanneer we net terug zijn - vraag ik hoe het met ons oude buurtje in Cypress Woods gaat.

>>>We kochten onze condo in 1999. Twee jaar later ging de boel failliet.

Het resort was nog lang niet afgebouwd, maar onze straat was als eerste klaar en alle woningen waren verkocht en werden bewoond.

Die bankruptcy zijn we met elkaar goed doorgekomen. Het was moeilijk, maar het verstevigde de onderlinge band.

Twee jaar later kocht US Homes Cypress Woods en werd de bouw succesvol voltooid.

Wij verkochten onze condo in 2004.<<<

"Well Bill passed away and Jen has alzheimer's and lives in a home."

"Kate passed away and Bob has alzheimer's."

"Sharon had health issues. They are selling their condo. She can't walk the stairs anymore."

"Liv lost so much weight. She had health issues. John has alzheimer's." 

"Shane and Chistine sold their place as well. Health issues."

"Mary has breast cancer but is doing good. She is still taking treatment."

"Mike is taking care of Angie. He can't afford a home for her. She has alzheimer's."

Can't afford? Mike was accountant bij een international. Ze hadden drie huizen, waarvan hij er zojuist een in VA heeft verkocht.

Mijn vriendin en ik kijken elkaar aan.

Het is even stil.

Dan is het mijn beurt.

"And the good news?"

****

Het monster migraine

Middenin de nacht kruipt hij in mijn hoofd en begint te meppen en te schoppen.

Het monster migraine.

Met een gloeiende pook beukt hij op het rechteroog.

Het monster migraine.

Hij blaast mijn hoofd tot explosieve hoogte op.

Zo zie ik er ook uit.

Mijn nek verandert hij in een boomstam.

Het monster migraine.

O God, had ik maar meer imigran meegenomen, het enige middel dat het monster weerstand kan bieden.

Ik moet doseren. Hopen dat het monster na drie dagen de strijd opgeeft.

Mijn ogen tranen terwijl ik niet huil.

Ik ben misselijk terwijl ik tegen de pijn wil eten.

Het monster migraine is een niet te onderschatten vijand.

Een kwartier lang laat ik de warme douche mijn nek masseren.

Verzuip monster migraine!

Verzuip!

****

Alamo of Hertz

Na 20 jaar Alamo zijn wij overgestapt naar Hertz.

Waarom, als je altijd tevreden bent geweest over Alamo????

Toen ik ging boeken schrok ik van de prijs.

Ik legde het voor aan mijn man en besloot eens bij een andere verhuurmaatschappij te kijken: Hertz.

Zag ik het goed?

Een gratis Gold membership? Even een online formulier invullen.

€400,- goedkoper dan Alamo??

Ik wist niet wat ik zag en geloofde het pas nadat ik Hertz had gebeld.

Enigszins angstig meldden wij ons op het vliegveld bij Hertz. Bij Alamo stonden we altijd nog een kwartier bij de balie omdat er van alles ingevoerd moest worden.

Niet bij Hertz.

Zelden zijn wij zo snel geholpen. 

Er hoefde niets meer ingevuld te worden. Alles was geregeld.

Geen gezeur over upgrades of bijbetalen voor extra's.

Een intermediate besteld: 

we kregen een splinternieuwe fullsize Nissan Ultimate met slechts 400 miles op de teller.

Zie wat nieuwe klandizie teweeg heeft gebracht.

*****

Onrust

Wat doe je als het 28 graden is?
Dan ga je naar het strand.

Okee, het weer is onstabiel.
Ieder ogenblik kan het gaan onweren.

Wij zien buien hangen boven Marco Island.

De vogels worden er onrustig van.
Dat ongemak levert wel mooie plaatjes op.

BIRDS

De dames naast ons vluchten.
Onnodig lijkt mij.
Deze zwermen zijn niet uit op een sandwich. Ze zijn angstig voor wat er uit de lucht gaat komen.

Na wat ze twee maanden geleden hebben meegemaakt kan ik me daar wel wat bij voorstellen.

 

  

BIRDS
*****