Het is druk in Naples.
Veel drukker dan vorig jaar.
Normaliter komen de "snowbirds" in januari.
Maar na de orkaan zijn huiseigenaren meteen deze kant op gekomen.
Verenigingen van eigenaars houden ingelaste vergaderingen. Er is veel werk aan de winkel.
Iedereen wil zijn woning zo snel mogelijk weer op orde hebben.
Dat is de reden dat bijvoorbeeld in dit gebouw geen screens naar beneden zijn.
Iedereen is er.
Thanksgiving is belangrijker dan kerstmis in de VS.
Families are reunited.
Voor het personeel in de receptie, the staff en maintenance hebben we iets lekkers ingepakt.
De dames van het ontbijt en housekeeping krijgen een fooi.
In de supermarkt is het een gekkenhuis.
Niemand heeft echt zin in die traditionele kalkoen, maar toch moet het....met een diepe zucht.
"Where are you going for dinner," vraagt Mrs. Massachusetts mij.
'Downtown, on Fifth' antwoord ik.
"Fancy?" ze kijkt me bijna jaloers aan.
>>>Massachusetts, Chicago (twee veel te zware Amerikanen met rollators) en drie singles ontmoeten elkaar al enkele jaren in dit hotel.
Ze doen veel met elkaar. Vooral eten.
Bij de drie, door het hotel georganiseerde avonden, zijn ze altijd van de partij. Het is tenslotte gratis eten en drinken.
Wij praten vriendelijk met ze, maar we willen niet opgenomen worden in de groep.<<<
Ik sta met Mrs. Massachusetts bij de receptie.
Ze lucht ineens haar hart, wat ook weer gevaarlijk is want ik wil geen partij kiezen.
"The group decided that we're going to Mel's Diner for Thanksgiving."
Mel's Diner is goedkoop en niet echt gezellig.
Ontbijt zou ik nog wel aandurven, maar dinner....
En zeker geen restaurant waar ik iets zou vieren.
"If we say that we want to go our own way, the others feel offended," gaat ze door.
'But this is YOUR vacation. Come on!'
In de verte hoor ik een auto (bevrijdend) toeteren.
'Sorry, have to run.'
Ik denk dat Mrs. Massachusetts volgend jaar toch weer die verdomde kalkoen gaat klaarmaken voor haar familie up north.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten