Bistrot des Viviers had, toen wij er jaren geleden aten, een Michelin ster.
De typische "old style" bistro heeft die ster niet meer maar het is er nog steeds gezellig en het eten is goed en goed geprijsd.
Kortom een heerlijke afsluiting.
Vanmorgen om 8.30 uur verlieten wij Nice.
Er was nog even gedoe met de receptioniste, maar het hotel is sowieso een verhaal apart.
De stad moest nog wakker worden.
Vroege vogels renden de spieren los op de Promenade des Anglais.
"Je rijdt echt veel te hard. Je mag 130."
'Hmmmm.'
Met deze auto gaat dat ongemerkt.
Toen was het tijd voor de wissel.
Ik werd ingehaald door een ongeduldige Megane, die vervolgens voorlangs vol in de remmen ging en naar de rechterbaan opschoof.
"Zou hij de eerstvolgende afslag nemen?"
'Ik weet het niet, maar vreemd is het wel.'
Ik haalde hem in en tijdens het passeren troffen onze ogen elkaar.
En toen..............verscholen in de bosjes POLITIE.
De Megane had klaarblijkelijk radardetector aan boord.
Ik vrees dat ik (142 km) een bon ga ontvangen.
Even later stoof de Megane weer voorbij.
Triomfantelijk.
Dat bovenop de rem gaan staan gebeurde regelmatig op deze autoroute du soleil.
In de meeste gevallen ging het om snelheidscontroles.
Lyon hield even op.
Ik kan mij nu goed voorstellen hoe zwarte zaterdag eruitziet.
Deze zondag was heel licht grijs. Bijna wit.
*****
