Qua weer hebben we het niet getroffen - het was dramatisch.
Zo dramatisch dat we de buitenmat niet eens meer schoonmaken en meenemen.
↑Naast ons stond een vervelende camper. Bij aankomst was het al kleddernat. Zijn vrouw gaf hem goede aanwijzingen bij het inparkeren maar hij weigerde naar haar te luisteren. Ze keek me aan en haalde haar schouders op.
↑En kijk hoe ze het hebben achtergelaten. Gelukkig is het seizoen ten einde en zal het Florent een worst wezen.
De zee is prachtig wanneer het stormt, ook hier bij Vierville-sur-Mer.
Ik kreeg het zoute schuim in mijn gezicht. Het vloog zelfs de weg over in een heg↓.
Er was geen strand dus moesten we over het voetpad wandelen.
De pier lonkte, maar ik vond het ook griezelig om boven zo'n kolkende zee te lopen.
Vanmorgen, toen ik voor de achtentwintigste keer naar de doucheruimte liep, waarvan veertien keer in regen en kou, had ik het gehad.
"Morgen gaan we weg," zei ik tegen manlief toen hij met het dagelijkse stokbrood thuiskwam.
Hij houdt, zelfs na 52 jaar, nog steeds niet van mijn spontane bedenksels. Maar hij verlangt enorm naar "huis" - dus na enige aarzeling was het antwoord positief.
Ik moest wel het nodige regelen: restaurant voor vanavond cancelen, Florent verwittigen en betalen, camping onderweg cancelen en camping Kortgene vragen of we daar morgen al terecht kunnen in plaats van maandag.
We gaan het in een keer rijden.
Vanaf maandag wordt het een drukke periode in Nederland. Nu hebben we wat meer ruimte.
Het ontbijt moest wachten. Je moet het ijzer smeden als het heet is: of in dit geval de boel afbreken en opruimen zolang het droog is.
Geen gezeur, aan de arbeid.
Ik ben zelfs nog gaan wassen.
Vanmiddag lieten we Jacky nog even rennen in Commes en namen we afscheid van het immer fascinerende uitzicht.
Over drie maanden zijn we hier weer om 2025 uit -en 2026 in te luiden.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten