Vrijdag - gisteren dus.
We hebben zin in mosselen en rijden naar Neeltje Jans.
Er is bijna niemand in de winkel.
Ook de bak met jumbo mosselen is nagenoeg leeg.
Ik vraag of ze vandaag nog zijn binnengekomen.
De jongeman achter de toonbank kijkt me verontwaardigd aan en voelt zich blijkbaar aangevallen.
"Natuurlijk, ze worden iedere dag aangevuld."
Het klinkt geërgerd.
Omdat de bak bijna leeg is zijn ook de kapotte mosselen duidelijk zichtbaar.
Normaliter halen ze die eruit, zoals de groenteman rot fruit verwijderd.
>>>Ik ben vaste klant. In de mosseltijd eten wij minimaal één keer per maand mosselen.
Aangezien ik de vorige keer ook bitsig te woord was gestaan (ik hoopte toen dat het een eenmalige "vergissing" was) acht ik de tijd rijp hier aandacht aan te besteden.<<<
Er staan zes verkopers achter de toonbank en op dat moment ben ik de enige klant.
Een verkoopster die koffie staat te drinken tikt haar collega op zijn arm en wijst naar mij.
"Mag ik 2,5 kilo jumbo's?"
Hij begint te scheppen en schept ook de kapotte mosselen doodleuk in de zak.
"Haalt u die er niet uit?"
Het antwoord is heel "beleefd": 'Laat mij mijn werk nou maar doen.'
Ik heb de neiging te zeggen dat hij zijn werk slecht doet, maar slik het in.
'We doen er altijd een schepje extra bij.'
Met andere woorden, gooi die kapotte mosselen zelf maar weg.
Ik weet het.
Daar gaat het mij ook niet om.
Stel je voor dat de groenteman hetzelfde zou doen met fruit.
De goede mosselen zijn heerlijk, maar de nare bijsmaak van de beroerde dienstverlening blijft hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten