El op tournee: zo voelde het.
Maandag mocht ik een stapeltje boeken afgeven bij het familiehuis van de Daniël den Hoed.
We kregen een rondleiding en ik werd meteen donateur. Wat een prettige, huiselijke ambiance voor mensen in zware, onzekere omstandigheden.
Ik was dus even in Rotterdam en zag dat het reuzenrad op deze heldere dag veel mensen trok.
Maar ik moest door.
Op naar het Termaathuis in Kralingen.
Ook daar was de reactie enthousiast. Terloops en heel toevallig belde ik aan bij een dierbare vriendin van mijn ouders. Mijn bezoek had op geen beter moment kunnen zijn.
Dinsdag reden we naar Bergen.
We logeerden middenin het dorp.
Op het strand van Egmond mocht de hond heerlijk rennen.
Ik kwam op de boulevard iemand tegen die Bruggencate nog wel gekend had.
"Een strenge veldwachter die bij mijn ouders ging klagen over mijn gedrag."
Gisteren naar het verpleeghuis waar oma Egmond de laatste twee jaar van haar leven woonde. Ik schreef er al eerder over.
De ontvangst was allerhartelijkst.
Ik kreeg veelvuldig applaus. Er klonk instemmend gemurmel en zo nu en dan kreeg ik bijval.
Echt! Het voelde beter dan de centen.
De bewoners waren zo dankbaar. Zo blij.
"Heb ik U ook niet bij De wereld draait door gezien?"
Het mooiste compliment kwam wel van deze mevrouw.
Zij was meteen begonnen in mijn boek en vergat helemaal naar haar kamer terug te gaan.
"Het leest zo makkelijk."
Ik denk dat ze het inmiddels wel uit heeft.
Wat een schitterende locatie voor een verpleeghuis.
Ik nam met pijn in 't hart afscheid.
De ontvangst in de Prins Hendrik Stichting was er een van inleveren en wegwezen.
Wij waren het er over eens dat oma indertijd de juiste keuze had gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten