Rodin

We waren hier, voorheen "De Franse Slag", lang niet geweest.

In die tussentijd is er veel veranderd.

Ten goede!

Derhalve vond ik het opvallend dat het zo stil was, maar we waren er dan ook vroeg.

Het eten was heerlijk.

Zo ook de wijn.

De ambiance is gezellig, grand café achtig.

De bediening verdient een pluim.

Voor onze vegetarische tafelgenoot was er voldoende keuze. 

Als enige had ik voor een menuutje gekozen: €29,50

Normaal zijn de porties dan wat kleiner. Daar was hier geen sprake van.

RODIN verdient dus aanbeveling. 

De keuken is flexibel.

Toen ik mij liet ontvallen dat ik liever geen koolhydraten eet werd er mij meteen een alternatief aangeboden.

Onze tafelgenoten vroegen of het speculaas vervangen kon worden. Geen probleem: ze kregen brownies. 

Kabinet Rutte 3

Zitten ze dit weekend allemaal in hun studeerkamer? 

Of zijn ze "op de zaak?"

Of zitten ze aan de keukentafel hun huiswerk te doen?

Dat ze tassen vol papierwerk aan het doorspitten zijn lijkt me evident.

Ook ik doe mijn huiswerk: 

NAMEN uit mijn hoofd leren.

Kijk ze daar nou eens staan, in hun slecht passende jacquet.

Alleen de koning heeft een goede broek aan.

Ik las een column over de zin -en onzin van tradities.

Dit is geen traditie.

De ministers in het eerste naoorlogse kabinet, Schermerhorn-Drees, waren blij dat ze nog ergens een pak op de kop hadden kunnen tikken.

Kabinet De Quay presenteerde zich wel in jacquet.

Gebruikelijk is het echter nooit geweest en dus ook geen traditie.

De verkleedpartij afgelopen week zal te danken zijn aan CDA en CU.

Geen kleur en te weinig vrouwen. 

Er moet toch iets te zeuren zijn.

Laat deze zeer gemêleerde groep maar goed werk afleveren, denk ik dan.

Een kabinet van maar liefst vier partijen met een lesbische vice-premier, een andere vice-premier die bewust ongehuwd moeder is en een vice-premier die op wil vallen met Pipo de Clown schoenen.

De Friezen hoeven zich niet achtergesteld te voelen met Wopke en Halbe. Er er stroomt ook nog een ader Zweeds bloed door de gelederen.

De meeste bewindslieden komen niet uit de Haagse politiek, wat ik ook wel verfrissend vind.

Nu maar hopen dat die frisse wind geen ijzige kou wordt.

****

Krakkemikkig

Dinsdag negen uur: ik zit in de wachtkamer van de kaakchirurg.

Sinds drie weken heb ik een bobbel in mijn wang. Als ik erop bijt komt er vocht uit.

Ik spoel. Ik smeer. Maar het gaat niet weg.

Er staat een lange vakantie voor de deur.

Dus bel ik afgelopen vrijdag de tandarts.

"Kom aanstaande maandag maar."

Wij hebben nog steeds de (no nonsense) tandarts in Middelburg.

Hij heeft de juiste instelling en wil niet rijk aan ons gebit worden.

We hebben het even in Rotterdam geprobeerd, waar we ook nog eens (voor het eerst in ons leven) werden doorverwezen naar de mondhygiëniste die haar kassa vrolijk hoorde rinkelen en mij met bloedend tandvlees naar huis stuurde.

Dus gingen we drie jaar geleden terug naar Middelburg met (voor onze leeftijd) gezonde gebitten.

"Mondhygiëniste? Jullie?"

De tandarts moest lachen.

Manlief rijdt me naar de Zeeuwse hoofdstad.

Op internet heb ik opgezocht wat die bobbel kan veroorzaken.

Mijn nichtje is gestorven aan een gruwelijke kaakkanker. Ik ben dus lichtelijk paranoïde, maar ik denk dat het een verstopte speekselklier is.

Tot die conclusie komt de tandarts ook. 

"Kun je het niet opensnijden," vraag ik.

'Neen, dat is voor de kaakchirurg. En misschien ook niet. Het is niet erg. Kan geen kwaad. Ga maar lekker met vakantie.'

Met een verwijsbrief rijden we terug naar Rotterdam.

In de auto bel ik Ikazia. 

'1 december?'

Ik leg de afspraak vast maar probeer, eenmaal thuis, toch het Havenziekenhuis.

"Morgenochtend om kwart voor tien?"

Jippie. Wat geweldig!

Ik zet het in de agenda - achter de fysio om 14 uur, oren uitspuiten om 11.30 uur en de pedicure om 15.30 uur.

Tijdens de thee hoor ik een zwak stemmetje achter me:

"El, heb jij erg veel last van je rug?"

'Huh? Neen, ik heb een bult in mijn mond.'

"Je hebt morgenmiddag toch een afspraak met de fysio?"

'Ja, een maandelijkse afspraak - maar de rug is momenteel goed uit te houden.'

Ik draai mij om en zie manlief met zijn hand naar zijn nek grijpen.

'Nee hè! Is het weer zo ver?'

Een blessure, in de vorige eeuw opgelopen in een zwembad in Nauders, laat zich weer voelen.

Dat gebeurt eens in de zoveel tijd, het liefst vlak voor een reis.

"Mag ik op jouw afspraak?"

Ik bel de fysio en maak een hele reeks afspraken nu het nog kan.

Na de röntgenfoto/scan moet ik nog vijf minuten wachten.

Zie ik het nou goed?

Lees ik  Fokkers?

Ik weet wat ik moet lezen, maar dat lees ik niet.

"Mevrouw ten Bruggencate, komt u maar."

Ik volg de verpleegster.

Een alleraardigste kaakchirurg is snel klaar. Inderdaad, het is een verstopt speekselkliertje, maar het kunnen er ook twee of drie zijn.

Nu niets aan te doen. De bobbel is te klein en de kans dat ze een zenuw raakt waardoor ik met een (weliswaar tijdelijke) dode lip kom te zitten is groot.

"Kan absoluut geen kwaad. Ga maar lekker op vakantie. Bel gerust als de bobbel een knoert is. Dan kan ik er wat mee."

Gerustgesteld pak ik mijn jas en neem afscheid van alle behulpzame medewerkers.

De receptioniste maakt een aantekening.

Voordat ik de deur uitga kijk ik nog eens goed. Ik moet constateren dat ik hoognodig naar de oogarts moet.

Achterhoek

De mooiste twee dagen van oktober spendeerden wij in Hummelo.We logeerden, zoals ieder najaar wanneer het wildseizoen is gestart, in De Gouden Karper.

Het was goed.

De kamers zijn simpel, maar ook niet duur.

Ik blijf het een gemis vinden dat er geen cranberry's bij het wild geserveerd worden. Vorig jaar vroeg ik er ook om. 

Cranberry's zijn volop verkrijgbaar en horen gewoon bij een hazenbout.

De ambiance van het restaurant is warm en gezellig.

De bediening werkt hard om je een heerlijke avond te bezorgen en ondanks een paar aan/opmerkingen (zie uitgebreide beoordeling op Tripadvisor) is dat ook goed gelukt.

We hebben geweldige wandelingen gemaakt en genoten van al het prachtigs dat de Achterhoek te bieden heeft. 

Hummelo, Kasteel Ruurlo, Zutphen

Op weg naar huis deden we Doesburg aan.

Klein, maar fijn.

****

Mannen

Aan die kop zie je het al: een smeerlap.

Een machtige smeerlap.

Die macht heeft hij botgevierd op actrices wier carrières voor principes gingen.

De wereld zit vol Cosby's en Weinsteins.

Daar zal geen verandering in komen.

Bekende vrouwen komen nu naar buiten met #metoo-verhalen over misbruik, maar 99% blijft in de beerput.

Die man uit Zeewolde was voor ons een onbekende......tot twee weken geleden, toen een voor ons onbekende Anne dood werd gevonden nadat er een week naarstig naar haar was gezocht.

Het hield ons allemaal bezig. Ik dacht de hele periode aan haar ouders en haar vriend.

Tussen vrees en hoop. Maar die hoop werd iedere dag minder.

Missers van justitie. Missers van zorgverleners.

Ik moest aan Els Borst denken.

En ook hier geldt: we kunnen onze samenleving niet 100% veilig maken.

Ik geloof wel in het Nederlandse rechtssysteem, maar weer eens grondig kijken naar o.a. de tbs-paragraaf lijkt me urgent.

Ja El, zie nu maar eens een pijnloze overgang maken......naar Noord-Korea.

Daar regeert een kleuter. Een gevaarlijke kleuter.

Hij heeft speelgoed waar hij de halve wereld mee weg kan vagen.

In de Verenigde Staten woont ook zo'n kleuter. Hij daagt de kleuter in Noord-Korea uit.

Ze schreeuwen tegen elkaar.

Ze dreigen. Ze spugen.

Generaals en ministers vegen hun mond regelmatig af.

De wereld kijkt toe en kan niets doen.

Sussen helpt niet. De twee kleuters blijven stampvoeten.

De kleuter in Washington kraait van plezier wanneer hij de rest van de wereld schoffeert en uitscheldt. Van verdragen vouwt hij vliegtuigjes die richting haard gaan.

Lekker alles kapot maken, het is kleuters eigen.

Hij heeft een enorme fantasie en verzint een nieuw land: Nambia.

Daar kan hij dan ook weer op schieten: pief, paf, poef.

In Den-Haag waren vier mannen een kabinet aan het vormen.

Mannen vinden dat vrouwen lang moeten nadenken voordat ze een beslissing nemen. Deze heren hadden 208 dagen nodig.

In het ene glas moest meer water dan in het andere glas.

Vier mannen die beslissen dat de btw op groente en fruit omhoog moet.

Conclusie (voor mijn rekening):

"Snoep prijsbewust, eet geen appel."

*****

Kokker-ellen (54) Pittige tartaar met ketjap/gember

Een beetje van 24kitchen, en een beetje van mijzelf.

Pittige tartaar met roergebakken andijvie/taugé.

Wat ik voor twee personen gebruik (wijkt dus iets af van het originele recept):

200-250 gram tartaar

een uitgeperste teen knoflook

eetlepel verse koriander

1 klein uitje gesnipperd

1 theelepel ketjap

2 theelepels sambal

Dit alles mengen en twee tartaartjes van maken.

Bakken naar wens (rood, medium, doorgebakken)

Meng 4 eetlepels ketjap en 4 eetlepels gembersiroop: tartaartjes uit de pan en hiermee afblussen.

In deze volgorde wokken:

1 rode paprika in stukje

2 uitgeperste teentjes knoflook

400 gram andijvie, gesneden en gewassen

250 gram taugé gewassen

Peper en zout tot besluit.

Ik geef hier gekookte aardappels bij. Maar rijst, puree of gebakken aardappels kan ook.

Ook dit is weer een ideaal recept voor hen die geen koolhydraten mogen/wensen.

*****

Tuig

Er moest nog een hechting uit mijn oor.
Die dingen wilden helemaal niet oplossen. Ik moest er wel twee keer voor terug.

Het melanoom is gelukkig nog niet aangegroeid.

Sinds ik vorig jaar een brandende prik tegen het spugen heb gehad vind ik de dierenarts afgrijselijk.

Nou ja, ze is wel lief - maar wat ze met me doet vind ik bij voorbaat angstaanjagend.
Dat laat ik in de wachtkamer al horen.

Eenmaal op de onderzoektafel moeten de baas en het vrouwtje mij in bedwang houden.
Ik gil het uit.

Het vrouwtje houdt mijn snuit dicht en duwt mijn kop tussen haar borsten.
Ze praat tegen me. 
Het angstzweet maakt mijn vacht vochtig.

Er liggen wel vijf snoepjes op de tafel. Allemaal voor mij, maar ik wil ze niet.

Zodra ik met mijn vier pootjes op de grond sta is het goed.
Ik bespring de dierenarts en overlaadt haar met likjes.

Ze zegt iets tegen het baasje over mijn riem.
Ik heb zo'n strottenknijper om mijn nek en dat vindt zij niet goed.

Meer mensen, waaronder het vrouwtje, hebben dat al eens tegen het baasje gezegd - maar die is eigenwijs.
Tot nu...

Het dringende advies van de dokter kan hij niet negeren.
We gaan een prachtig tuigje kopen dat mij heel goed staat (en het geeft zelfs licht) en wat zó heel veel lekkerder zit.

Volgens de baas trek ik nu ook minder.

Kletskoek (kun je dat ook eten?)

******

De stad in

Er moest een winterjas komen.

Na zeven jaar en "een paar" kilo minder mag dat wel.

Ik had online iets gezien bij de Bijenkorf.

Nu is de Bijenkorf mijn winkel niet meer. 

Te duur. Te exclusief.

Maar de jas die ik gezien had was €140,- en dat leek mij een prachtige prijs voor een jas die ook nog eens "super dry" was.

Het beste vervoermiddel op de super drukke zondag is toch wel de fiets, mits het droog is.

Ik moest wel wachten voor één patserige motor/speedboot.

De Meent, waar ik mijn fiets parkeerde, mogen ze ook wel autovrij maken.

Al dat verkeer, de volle terrassen (ja ook met dit weer), duizenden winkelende mensen......het gaat HÉÉL slecht met Nederland.

Wat een gezelligheid!

In de Bijenkorf ging ik op zoek naar de jas die ik online gezien had.

Hee El, Super Dry is een merk!

Echter, ik kwam bij een merk uit waar ik tot voor kort alleen maar van kon dromen.

Want Claudia Sträter kon ik nooit aan. Ik kon niet eens een arm in een mouw krijgen.

Apetrots liep ik dan ook met mij aankoop een extra ronde over de damesafdeling.

Trots was ik -en ben ik.

Ik vergeef ze het foutje op de tas.

Proeven

Was dat even onverwacht genieten, vandaag bij Hanos.

Bij de ingang kregen we een glas aangereikt.

Jammer alleen dat ik niet ontbeten, noch geluncht had.

Ik ben geen "spuugproever." Ik ben een "slikproever."

Maar, ik hield het bij één slok!!!

Toch zit ik met het schaamrood op de kaken dit blog zit te tikken.

Want, ik zal eerlijk zijn: we dachten toen we binnenkwamen dat er maar enkele wijnen te proeven waren.

Dat bleek al snel anders.

Leveranciers van all over the world  probeerden hun wijnen aan restaurants en particulieren zoals ondergetekende te verkopen.

We hadden eigenlijk onze slag al bij de eerste kraam geslagen: bij de Loire.

Maar het gesprek met de Zuid-Afrikaan was wel leuk.

Van Chardonnay houd ik echt niet. Teveel hout.

Ik wilde de Sauvignon Blanc graag proeven. 

Die was mij te wrang. Dat kwam ook omdat hij te koud was.

Dat beaamde de leverancier met zijn prachtige accent.

Sommige kraampjes hadden de pech dat ze in het gekoelde deel van de winkel stonden en daar leden de rode wijnen het meeste onder.

Ik gooide mijn glas keurig iedere keer in de spuugbak leeg.

Hij vroeg mij de Chardonnay te proberen.

"Nee dank u - ik hou echt niet van Chardonnay," zei ik.

'Maar deze heeft geen hout.'

Ik was stomverbaasd.

Had de man helemaal niet verteld waarom ik Chardonnay vies vind.

Dat woord vies wilde ik niet gebruiken in mijn blog - maar ik vind het wel echt vies.

Hij schonk in. Ik proefde.

Weer was ik stomverbaasd.

Helemaal geen hout. Lekkerder dan de Sauvignon Blanc.

Maar toch niet gekocht.

Met nog een bodempje Chardonnay in mijn glas liep ik naar de laatste kraam.

Daar was niemand te bekennen.

Maar waar moest ik mijn glas laten.

Ik gooide het restantje Chardonnay weg.

"Daar is het niet voor bedoeld mevrouw."

Ik draaide me om.

Een paar verontwaardigde ogen keken mij bestraffend aan.

'Hoezo?,' reageerde ik.

Hij wees naar een ijsemmer waar een prachtige fles in gedrapeerd stond.

'Mijn god. Ik......'

"Tja, dat krijg je na een uur proeven," klonk het achter me (manlief=BOB).

'Gelukkig is het witte wijn. Dat ziet niemand,' probeerde ik.

Om het enigszins goed te maken kochten we twee veel te dure flesjes Côte du Rhone bij deze laatste, slecht bezochte kraam en snelde ik naar de Parmaham.

Wat doe je met een tarbot (aanbieding) van drie kilo?

Die laat je fileren, vacuüm verpakken en die vries je in.

Vanavond spartelden twee reusachtige schollen op mijn fornuis.

En daar donken we een heerlijke Nieuw-Zeelander bij.

*****