Vertelsels heb ik weer verwaarloosd.
Excuses.
Maar er was een goede, noodzakelijke reden.
(O)ma was vier dagen Florence Nightingale, Mien Dobbelsteen, Mary Berry, hondenuitlaatservice, en Mrs. Doubtfire.
(Opa was chauffeur voor de kreupele - maar sliep thuis)
Voor mij was het een uitdaging in een huis met drie verdiepingen waar de wasmachine, droger en strijkplank op zolder staan. Ik denk dat ik dagelijks zo'n tien keer op en neer ben gelopen.
De benen kregen pas nadat Tutti in bed lag rust. Ik sliep als een roosje in de twijfelaar op de bovenste verdieping.
De kinderen konden de zorgen loslaten en ook Tutti vond het heerlijk dat ik er was.
Die dankbaarheid gaf mij veel energie.
Toen ik twee dagen geleden een grapje maakte dat het tijd werd om naar huis te gaan riep Tutti verschrikt: "Neeeee, dat kan niet oma!"
Schoondochter vroeg bezorgd of ik wel lekker sliep. Mijn antwoord was meer dan positief want ik sliep beter dan thuis.
"Nou, dan moet oma maar bij ons komen wonen," was de reactie van mijn vijfjarige lieverd.
Vanmorgen wilde ik nog even de wasmanden leeg hebben.
Er ging een lading in de droger. Tijdens het ontbijt hadden we het nog over hun Mieles en mijn AEG's
gehad.
"Hoe zou het toch komen dat de handdoeken nog zo vochtig zijn? Dat verwacht je niet van een Miele droger."
Ik maak sowieso het stoffilter na iedere draai schoon, maar keek nu toch wat beter en ontdekte nog een gleuf achter een deksel.↑
Toen ik die opende schrok ik echt. De zeepresten kleefden er duimendik aan.
Zo gaat een droger naar de gallemiezen. Ik heb het hopelijk (ik kon er slecht bij) goed schoon gekregen.↓
Geen opmerkingen:
Een reactie posten