Geen gezellig blog. Een pechdag, die letterlijk en
figuurlijk in het water valt.
Op een aanslag van de belasting zit niemand te wachten, maar ik weet dat onze centen hard nodig zijn.
Onderwijs, volksgezondheid, defensie..........we dragen zonder morren ons steentje bij.
Manlief staat niet lekker op met een ontstoken oog. Na het
ontbijt rijdt hij mij naar het museum van Royal Worcester. Feitelijk vind ik
het meeste monsterlijk, maar de geschiedenis boeit me wel.
Terwijl ik door het museum loop wandelt hij met Jacky naar de kathedraal, die ik een paar jaar geleden bezocht.
Eigelijk wil ik weer, maar wanneer ik bij de auto komt zetten ze boven de kraan open.
We besluiten op de camping het weer af te wachten.
Er moeten nog een paar boodschappen gedaan worden. En kijk: Aldi.
Dat is handig.
Aangezien het druk is zeg ik dat hij de auto verder weg van de ingang mag parkeren. Drie vrije plaatsen naast elkaar, is dat even boffen.
Ik doe mijn boodschappen en manlief blijft zoals altijd in de auto.
En maar goed ook!!
In de rij bij de kassa kan ik door het raam zien dat hij met een mevrouw staat te praten voor onze auto.
Hij heeft een formulier in zijn handen.
Het is me direct duidelijk: hij is aangereden.
Ik zie hem notities maken. Op het bijrijderportier kan ik nota bene vanuit de winkel een grote witte streep zien.
Hij komt naar binnen. Tamelijk overstuur.
Mevrouw had zich onverschillig gedragen. Ze vond dat we een te grote auto hadden.
Nadat ik had betaald liep ik met manlief mee naar de auto's en maakte nog een paar foto's.
Toen mevrouw aan kwam lopen vroeg ik rustig naar haar rijbewijs.
Die had ze niet bij zich. Bij mij gingen alarmbellen rinkelen en ik stelde voor de politie erbij te halen.
"If you want to go to the police, fine. I can also pay you cash."
Geen denken an.
"This is a case for the insurance," zei ik.
"Well you have my number plate and name, so that's enough for the insurance," zei ze gehaast. Die naam was natuurlijk niet te checken omdat ze geen ID bij zich had, maar het kenteken stond op de plaat.
Ze was behoorlijk zeker van zichzelf en beweerde dat je in the UK geen legitimatie bij je hoeft te hebben.
?????????
Dat verhaal heb ik bij meerdere mensen geverifieerd en het klopt.
Het gevoel bekroop ons dat deze vrouw vaker in een botsauto had gezeten. Het was duidelijk een geval van even snel in de pauze een boodschap doen.
Inmiddels is de verzekering op de hoogte en zijn de foto's en het formulier gemaild.
We kunnen rijden, maar het geeft weer zoveel ergernis en gedoe. Dat er geen pardon of greintje sympathie van de schuldige partij te bespeuren viel, bleef bij manlief lang hangen.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten