Wat is een verhuizing dan?! Ik schaam mij voor mijn eerdere klaagzang. Hannie en Ben zijn heel bijzonder en ik ga - in het kort - nu trachten uit te leggen waarom.
Mijn moeder heeft haar verzetswerk - tussen 1943 en '45 - voor "Trouw" grotendeels vanuit de boerderij van opa en oma (van Ben) Smits te Eibergen kunnen doen. Die mensen hebben hun leven in de waagschaal gelegd voor mijn moeder en hun zoon Johan, die zowel bij de LO zat als mijn moeder hielp en beschermde.
Bens ouders - en grootouders waren mensen op wie mijn moeder volledig kon rekenen en die zijn tot haar dood toe een eindeloze dankbaarheid verschuldigd was. De mystieke band tussen mama en de Eibergenaren heb ik nooit kunnen doorgronden.
Nadat ik in 1955 geboren werd, besloot mama haar studie medicijnen op te pakken. In die tijd een haast onmogelijke daad, maar mijn vader stond er voor 100% achter. Wil, de zus van Ben, nam de zorg van de 4 kinderen ten Bruggencate op zich en heeft dat 4 jaar meer dan fantastisch gedaan. Hoewel ongetrouwd en zelf kinderloos had zij een moederinstinct, waar mijn eigen moeder jaloers op kon zijn .
In de wetenschap dat ik nu uit mijn boek zit te citeren, moet het mij toch van 't hart. Ik onderhoud nog nauwe banden met Ben en Hannie. Wil is in 2000 overleden. De foto is van de boerderij van opa en oma Smits. Aan de buitenkant is er niets veranderd en ook de omgeving is onaangetast gebleven. Zodoende kan ik een beeld scheppen van mijn moeder op haar fiets, zwoegend over de landweggetjes van de Achterhoek, wind en regen trotserend om haar vrijheidsideaal te verwezenlijken.
Hannie moet vechten voor haar leven. Op zo'n dag als vandaag is alles zo relatief en zijn mijn gedachten bij machteloze Ben en moedige Hannie.
1 opmerking:
Je moet je niet schamen voor je eigen 'klaagzang'.
De machteloosheid, het 'toekijken' en het afwachten maken mensen boos en verdrietig. Je kan niks doen.
Veel sterkte voor jullie en vooral voor Ben en Hannie en de familie.
Een reactie posten