16 oktober, 2015

Teleurstelling, irritatie en woede


 
Wel overduidelijk een decor, hè?!
 
Wat een teleurstelling.
Homeland is een fantastische serie.
Dat de research zo waardeloos is geweest vind ik een domper en ook een enorme misser.
 
Homeland is racistisch.”
Het staat daar, zwart op wit, bij de ingang van een fabriek in Berlijn die een Syrisch vluchtelingenkamp in Libanon moet voorstellen in de tv-serie Homeland. En zo is de Amerikaanse serie, over de avonturen van CIA-spionne Carrie Mathison in het Midden-Oosten, afgelopen zondag ook uitgezonden door Showtime. Vanavond komt de aflevering in Nederland op televisie. 
Want de makers hadden geen flauw idee wat de graffitikunstenaars die ze hadden ingehuurd om wat ‘authenticiteit’ te verlenen aan de set daar allemaal op de muren hadden gespoten. Het was Arabisch schrift: wat er stond maakte niet uit. 
 
Vanavond aflevering 2 van serie 5.
 
 
 
Het was tweeënhalf uur ergeren op NPO1.
Wat een dramatisch slechte show, gepresenteerd door een stuntelige Jantje Smit.
 
Hoe leuk had deze 50ste uitreiking kunnen zijn met beelden uit het verleden.
Wie won de eerste Televizier Ring??
Heel simpel ook.
Maar nee: "Hoe voel je je nu? Wat sta je daar nu zielig. Ben je blij?"
 
Ja, ik heb heus wel gezapt.
Maar de hoop dat ik toch nog een stukje van de eerste winnaar "Stiefbeen en Zoon" zou zien trok me toch weer naar het eerste net.
 
 
 
De ergernis ging over in woede.
Op hetzelfde eerste net waren de tafelgasten van Jeroen Pauw verbolgen en verontrust over de uitlatingen van Rotterdammers die zich verzetten tegen de komst van een AZC in hun buurt.
Ik had niet anders verwacht en herkende duidelijk de Rotterdamse toon.
 
Diezelfde tafelgasten zwegen toen Jeroen Pauw het podium gaf aan iemand met antisemitische opvattingen, die op Facebook een oproep had geplaatst om Israëlische toeristen total loss te slaan.
(Opvallend dat Facebook twee blote borsten verwijdert, maar oproepen tot geweld toelaat)
 
Ik noem zijn naam niet, noch laat ik de tekst zien die hij plaatste.
Niet omdat ik bang ben. Ik wens deze man geen podium te geven.
Hij vroeg om aandacht en kreeg die gisteravond.
 
Dat de redactie van Pauw (dit programma kreeg nota bene vorige week de Sonja Barend award) deze persoon heeft uitgenodigd vind ik onbegrijpelijk.
Het programma heeft een bedenkelijk laag niveau bereikt.
 
Ik ruik een rioollucht.
*****

Geen opmerkingen: