Brood

 

Dit is de bakker in Brouwershaven.

Hij weet z'n hoofd nog maar net boven water te houden.

 

Ik heb de bakker al een keer aangesproken op zijn slechte, dure, dunne boterhammen.

Niet lekker dus.

 

Bak voor mij eens een gezond broodje zonder vet, dat zacht van binnen is en een knapperige korst heeft. Zo'n korst waar je gehemelte van kapot gaat. En snijdt er dan eens flinke boterhammen van.

Ik proef graag brood.

In Amerika hebben ze snijmachines met verschillende standen, maar de stadsbakker kan het niet.

 

Ik ging weer even zelf bakken, maar bleef met restanten zitten die de volgende dag tot steen verworden waren.

 

Al geruime tijd koop ik in het weekend brood bij Albert Heijn.

Liefde en Passie.

Spelt, rogge, meergranen, volkoren, meerzaden, wit.....

 

Het is heerlijk.

Ik bak ze zelf af in 10 minuten op 200 graden.

 

Duur?

Deze bollen kosten €1,- per stuk.

 

Goedkoper dan het brood van de Stadsbakker en veel lekkerder.

 

Ooooooo`Pazzo

 

Online reserveren ging prima.

Zoals aangevraagd staat er een grote tafel waar Jacky mooi onder paste voor ons gedekt. De hond krijgt ook nog als eerste iets te drinken.

 

O'Pazzo heeft sfeer. De opzet is ruim en toch gezellig.

De menukaart ziet er veelbelovend uit.

 

We eten à la carte.

LINK

 

Bediening is uitstekend.

De vraag of ze rekening moeten houden met dieet of allergieën zou standaard in alle restaurants gesteld moeten worden.

 

Echter: de amuse met rauw vlees vind ik te riskant en schuif ik naar de overkant.

 

 

Mijn voorgerecht, gerookte zalm, is smakeloos.

Jammer.

P. heeft mozzarella met prosciutto di Parma. Alleen de ham heeft smaak.

De pepermolen op tafel komt goed van pas, maar desondanks...

 

Mijn hoofdgerecht, pasta met gebarbecuede sardines, is ook vlak van smaak.

Het lijkt alsof de vis in het zuur heeft gelegen.

P. is wel tevreden over zijn inktvis risotto.

 

Mixed feelings dus.

 

We komen zeker terug.........

voor een pizza.

****

Klomp zetten

 

Ik snapte er niets van: Piep en Knor in de klompen van mijn baasje.

Idioot.

 

"Nu gaan we zingen".

Idioot.

 

Maar oké, ik kwam uit mijn schuilplaats

 

Toen we vanmorgen opstonden ging het baasje meteen naar de kamer.

Piep en Knor waren weg, maar er zat wel een ander leuk pieperig beest in de klomp.

 

 

Dat beest herkende ik meteen.

Het vrouwtje had me er gisteren gek mee gemaakt bij Bolle in Zierikzee. Toen mocht ik er niet mee spelen.

 

Gelukkig heeft die kapoentje Piep en Knor teruggelegd in mijn speeltjesmand.

 

 

Toevallig weet ik dat er ergens nog een speeltje verstopt is.

Wachten dus tot de klompen weer voor de kachel gezet worden.

Dan speel ik dat idiote spel nog eens mee. 

Coolblue en Post.NL

 

Ik bestelde zondag twee producten via de webshop van Coolblue.

Coolblue is een prima bedrijf waar ik geen klachten over heb. Goedkoop, ruim aanbod en je kunt verhaal halen bij de winkel wanneer er iets kapot gaat.

 

P. kreeg meteen een sms en daarna volgden een reeks e-mails.

Ik had (zoals ik altijd doe) een afhaalpunt, waar ik ook mijn boodschappen doe, opgegeven omdat ik niet zeker wist of we maandag wel de hele dag thuis zouden zijn.

 

Zondag besteld - maandag geleverd.

 

Ook op maandag kwamen er nog e-mails:

 

Beste P.,

 

Vanaf 15.00 uur ligt uw Coolblue-pakket, met barcode XXXXXXX, voor u klaar op het PostNL-afhaalpunt.

Adresgegevens en openingstijden van het PostNL-afhaalpunt kunt u vinden op de PostNL-website.

 

Met vriendelijke groet,
Coolblue

 

Maar neen, geen pakketje.

Nooit op maandag volgens de medewerker van Plus.

 

P. besloot via Facebook contact op te nemen met Coolblue.We vertrouwden erop dat de pakketjes de volgende dag (dinsdag) wel geleverd zouden worden, maar het ging ons om het principe belofte nakomen.

 

Er volgde een correspondentie.

Plotseling - wat toevallig!! - kwamen er e-mails van Post.nl.

Ze hadden tevergeefs geprobeerd de pakketjes bij ons thuis af te leveren.

 

Die e-mails maakten ons pas echt ziedend en tegelijk moesten we hard lachen.

 

ER WAS DE HELE DAG IEMAND THUIS GEWEEST!!!!!

 

P. antwoordde nog één keer dat wij ons niet in de maling lieten nemen.

En dat ook zwart op wit stond dat de pakketten door Post.NL op het afhaalpunt zouden worden afgegeven.

 

Enfin, de zaak werd onderzocht want ook Coolblue had twijfels bij de uitleg van Post.NL.

 

Uiteindelijk werd de zaak gesloten met excuses van de postbode (hij had niet goed opgelet) en een cadeaubon van Coolblue.

 

Tja, misschien wordt u moe van dit soort blogjes.

Begrijpelijk.

 

Ik schrijf ze om vooral niet te vergeten HOE VAAK het FOUT gaat.

 

Ik ben namelijk de betalende consument.

****

Verwarrende communicate

 

 

Gisteren in het Oogziekenhuis (1874).

 

Het gebouw is veel te klein geworden. Er is al uitgeweken naar andere locaties in de directe omgeving, zoals het Vasteland.

Wat ik gisteren meemaakte geeft aan hoe benard de situatie voor dit (inter)nationale ziekenhuis is geworden.

 

1. Ik meld mij met brieven bij de info die bestierd wordt door drie bejaarde vrijwilligers.

Hun gretige ogen lezen waar ik voor kom.

In de brief staat: oogmeting om 15.15 en afspraak oogarts om 15.45 uur.

 

"Uh, u moet zich eerst inschrijven en daarna naar balie 12."

 

Hij buigt over zijn balie en wijst waar ik moet zijn.

 

2. Ik meld mij bij de inschrijfbalie.

 

Mevrouw kijkt in haar computer en zegt:

"U staat al ingeschreven. Dat is vreemd. Mag ik even een kopie maken van deze brief voor onze communicatie afdeling? Want dit is niet goed."

 

'Okee. Prima. Wilt u wel even checken of het adres goed is? We zijn nogal vaak verhuist.'

 

Het klopt.

 

Ook zij hangt over de balie om mij de weg te wijzen.

 

"U gaat naar het restaurant voor de oogmeting."

 

'Restaurant? Maar ik moet toch naar balie 12?'

 

"Dat is verkeerd. Alles is verkeerd, want deze dokter doet niet met oogmeting vooraf. Maar ja, het staat duidelijk in de brief. Dus gaat u maar. Na de oogmeting moet u naar balie 12, op de eerste verdieping."

 

Het begint steeds gekker te worden maar ik doe wat mij gezegd wordt.

 

3. Daar sta ik in het restaurant.

Er loopt iemand in tenue. Ik vraag hem waar de oogmeting verricht wordt.

Hij neemt mij mee naar zijn "katheder" en vraagt om mijn brief.

 

"Ah, ja. Hier staat u. Volgt u mij maar. U moet naar de bus."

 

Naar de bus?

Ga ik dan toch naar een andere locatie?

 

We lopen naar een buitendeur van het restaurant.

Hij wijst naar een bouwkeet. "Daar moet u zich eerst melden. Zij zeggen dan wanneer u naar de bus kunt. En vervolgens gaat u naar balie 12, op de eerste verdieping. "

 

 

4. In de bouwkeet zit een mevrouw achter een computer. Ik overhandig voor de vierde keer de envelop.

 

'Red ik het wel?'

 

"Wat bedoelt u?" Ze vindt mij maar vreemd.

 

'Nou, ik moet om 15.45 uur de bij de oogarts zijn. Haal ik dat wel?'

 

"Ja hoor. Makkelijk."

 

Ik wacht vijf minuten in de keet (en maak een foto, wat ze raar vindt) en mag dan naar de bus.

 

 

"U mag naar de bus."

 

Ze staat voor het raam en wijst mij de bus aan.

 

5. Ik loop naar de bus, die automatisch voor mij opengaat.

 

Stomverbaasd met een opengevallen mond sta ik in een volledig uitgeruste opmeetruimte.

Hier gebeurt het dus. Ik ga helemaal nergens naar toe.

 

Na de meting en de druppels loop ik met een wazige blik nog even naar de keet.

 

Ik leg het misverstand uit.

 

"Ahhhhhh, nu begrijp ik waarom u bang was dat u niet op tijd terug zou zijn."

 

Misverstand opgehelderd.

Nu mijn ogen nog.
****

Creatief denken

 

Vandaag werd een van mijn angsten, dementie, weggenomen.

 

Hier is wat er gebeurde:

 

Bij de Bijenkorf wilde ik twee cadeaucards, die ik met veel moeite uitgeprint had, inwisselen bij Nespresso.

Dat ging niet. Scannen lukte niet en ook de twintig cijfers wilde de computer niet pakken.

 

Er werden allerlei ingewikkelde constructies bedacht zoals betalen bij een andere kassa.

"Laat maar. Geen tijd. Ik weet wel wat anders."

 

Dat anders was een boek (cadeautje voor de feestdagen) voor P.

Maar op de boekenafdeling mocht ik niet met de Bijenkorf cadeaucard betalen. Had te maken met vastgestelde prijzen.

Ik kon praten als Brugmans, de vouchers waren niet te gebruiken voor boeken.

 

Tijd voor de klantenservice want dit vond ik echt van de gekke.

Maar weer kreeg ik neen.

 

"Dus bij Nespresso kun je geen cadeaucards inwisselen en op de boekenafdeling mag je ze niet als betaalmiddel gebruiken?!"

 

"En als ik nou een boekenbon koop?"

De dames keken elkaar aan. 'Neen, u kunt van bonnen geen boeken kopen.'

 

"U begrijpt mij verkeerd. Ik wil boekenbonnen kopen en die inleveren voor een boek."

Maar het werd te gecompliceerd voor de dames. Ze bleven stug volhouden dat ik maar iets anders moest kopen.

 

Dat van die boekenbon vond ik eigenlijk een lumineus idee en dus daalde ik weer af naar de kelder.

Het boek dat ik P. graag wilde geven lag nog op de toonbank.

 

De senior verkoopster keek geïrriteerd toen ze me aan zag komen.

 

"Als ik nou een boekenbon van €20,- koop met de cadeaucards?"

 

'Volgens mij kan ook dat niet,' zei senior.

 

Junior pakte de A-viertjes en ging al die cijfers intypen. 'Laat ik het eens proberen.'

Ze schudde haar hoofd.

 

'Zie je wel,' zei senior triomfantelijk.

 

Gelukkig was er in de wijde omtrek geen klant te bekennen en dus waagde ik het nog één keer bij junior.

"Als ik nu die cijfers opnoem - wilt u het dan alstublieft nog één keer proberen?"

 

Ze knikte en nam weer plaats achter de computer.

 

Ik noemde de twintig cijfers langzaam en duidelijk op.

 

BINGO!!

 

'Gelukt,' glimlachte ze.

 

Senior keek over haar schouder mee.

 

'Nu de volgende, mevrouw.'

 

'Neen, eerst moet ik die eerste card innemen.' De pinnige senior trok het papier uit mijn handen.

Oei, wat was ze nijdig.

 

Junior stond weer achter de kassa en ik gaf het nummer van de tweede kaart door.

 

Weer BINGO!

 

En weer ritste senior iets uit mijn handen.

 

De boekenbon werd achter de toonbank direct ingewisseld.

 

Senior wilde het boek in een plastic zakje doen.

 

"Is voor de feestdagen," zei ik.

 

'Ja, dat had mevrouw daarnet al gezegd. Het is voor sinterklaas,' beaamde junior.

 

Senior was gloeiend.

Toen ze het boek in een kleurrijk papiertje wikkelde was mijn moment van victorie aangebroken.

"Nooit te oud om te leren," fluisterde ik.

 

Ik bedankte junior voor haar geduld en vriendelijkheid.

*****

Parijs

'

 

"Herfst in Parijs, hoe heerlijk is dat," twitterde laatst iemand.

Hij had gelijk. Zijn tweet zette mij bijna aan de prijzen van ons hotel in de Rue Caumartin te checken.

 

Een jaar gelden waren we er. In het weekend van 20 november.

Parijs was aangekleed voor de kerst, maar de temperatuur was allerminst winters.

 

We zaten op een terras te lunchen en luisterden vanaf de trappen van de Opéra naar "straatmuzikanten."

Een weekend in Parijs is goed voor de liefde.

 

Van terreurdreiging was niets te merken.

En toch.......

Er was veel politie op straat. Op straat en in de metro.

Politie te paard, te voet, op segways, op scooters. En veel patrouillebusjes.

 

Het viel mij direct op.

Is er "een top" dit weekend, vroeg in aan P.

 

Waarmee ik durf te weerspreken dat de Franse overheid niet voorbereid was.

 

Ook in september, onderweg naar Bretagne, stuitten we regelmatig - vooral bij de grote havensteden als Calais en Le Havre - op controles.

Maar ook bij de "Péage" stonden zwaar bewapende marechaussee en politie.

 

Mensen, wees eerlijk - dit is niet te voorkomen.

Ze komen als ratten uit het riool.

Een stad met bijna elf miljoen inwoners. Op en top multicultureel.

Hoe beveilig je zo'n stad?

Hoe beveilig je land?

  

Grenzen dicht? Graag!

Douane controle? Graag!

Instroom vluchtelingen stopzetten? Graag!

Screening door AIVD? Graag!

 

Ik schreef in een van mijn eerste vluchtelingen-blogjes dat het mij het reëel leek dat er jihadisten tussen zouden kunnen zitten.

 

>>>Nu ga ik even uw historische kennis testen.

Weet u (nog) waar de Molukkers (Ambonezen, die in het KNIL hadden gevochten) werden ondergebracht toen ze naar Nederland vluchtten?

LEES MAAR<<<

 

Mag ik zo'n vergelijking niet maken?

 

Ik hoorde in een talkshow iemand de vergelijking maken met het aantal doden in verkeersongevallen.

Werkelijk.......wat een dooddoener.

Niemand reageerde.

 

Leidden dodelijke ongelukken tot een ontwrichte samenleving? Zijn ze een bedreiging voor de wereldvrede?

 

We houden alleen het nieuws nog maar bij.

Ik erger me kapot aan al die praters.

 

Geen woorden maar daden.

******

Stiekem verraden

 

Kamerleden die liegen.

Kamerleden met een dubbele agenda.

Niets nieuws.

 

Maar wat er nu gebeurd is lijkt veel op hoogverraad.

Het is ernstig.

Staatsgeheimen.

 

Wie is de mol?

Verrader?

Verlinker?

 

Krijgt een onderzoekscommissie het lek in drie maanden boven?

 

Nee, dat denk ik niet.

Er ligt een groot tapijt in de Tweede Kamer. De doofpot wordt al opgepoetst.

 

Theodor Holman vraagt zich terecht in zijn column van vandaag af waarom de AIVD dit klusje niet mag klaren. Die heeft er geen drie maanden voor nodig.

 

Omdat het hier om een strafbaar feit gaat waarvoor de dader gevangenisstraf kan krijgen lijkt het mij ook beter als een extern orgaan dit gaat onderzoeken.

 

Maar goed, ik blijf met nog meer vragen zitten.

Wie notuleert er bij die vergaderingen van "Stiekem?"

Ik kan mij niet voorstellen dat de fractievoorzitters dat zelf doen.

 

Stel dat het wel Samsom of Pechtold of Roemer of..........was.

Het is sowieso een man, want voor Marianne Thieme is het een principiële keuze om als enige fractievoorzitter de commissie stiekem niet te bezoeken.

 

Hij is toch een mens? Een mens met een geweten.

Hoe kan hij daarmee leven?

Komt zijn geweten niet in nood?

Durft hij zijn strafbare geheim met iemand te delen?

Hij is opgejaagd wild.

Opgejaagd door 17 miljoen Nederlanders.

 

Het is blijkbaar uitgesloten dat hij direct contact heeft gehad met de NRC.

Maar chantabel is hij. Er is iemand aan wie hij staatsgeheimen heeft doorgespeeld.

 

Bemerkt de omgeving van de verrader verandering in zijn gedrag?

Eet hij minder? Drinkt hij meer? Is hij afwezig?

Slikt hij ineens valium of lorazepam?

Vrouw, vrienden, kinderen........

 

Borgen.

House of Cards.

Homeland.

 

Nederland heeft een eigen reality political thriller met een tegenvallende afloop.

*****

Paleis Het Loo

 

Na Hummelo besloten we nog wat van de dag te maken.

 

Ik stelde voor naar Apeldoorn te gaan: Paleis Het Loo

 

P. zat in de auto maar op te scheppen over zijn museumjaarkaart.

Toen we bij de kassa stonden overhandigde hij een verlopen kaart dat ook nog eens op een oud adres stond.

Kassa ping dus, want de entreeprijs is bepaald niet misselijk en parkeren kost €5,-

 

Wij hadden geluk, het was niet druk en dus konden we de vertrekken goed bekijken.

Dat is namelijk het enige wat irritant is aan dit museum: kamers bekijken over de schouders van anderen.

 

 

En aan die prins Hendrik had ik altijd al een hekel.

Hij was een jager, in meerdere opzichten.

 

Toen ik deze lamp en al die andere jachttrofeeën in zijn kamer zag dacht ik aan tandarts Palmer die na het doden van Cecil de leeuw de woede van de hele wereld over zich heen kreeg.

 

Postuum krijgt de overspelige echtgenoot van koningin Wilhelmina met mijn woede te maken.

 

ALLE FOTO'S

********

Stormy Tuesday

 

Gisteren, toen Gijs het dak op moest om een lekkage te verhelpen, viel het gelukkig nog wel mee.

 

Vandaag was het een onstuimige (windkracht 7-8) dag.

Zelfs Jacky had er moeite mee.

 

 

 

Ze houdt toch meer van blaadjes dan van zand.

Maar die moet ze altijd weer afstaan.

 

Opgravingen in Hummelo

 

 

Bij het ontbijt (wij waren één van de laatsten) ontmoetten we dezelfde mensen als de avond ervoor.

 

Zo ook twee heren en één dame, die tijdens het diner al zware gesprekken voerden en blijkbaar nog niet uitgeboomd waren.

Het ontbijt had kennelijk gespreksstof opgeleverd. Het ging over het rapport van de WHO.

Ik keek meteen naar de jus (niet vers), naar de vleeswaren en naar de broodschaal.....

 

De man, een betweter die het over zijn columns had, dramde zijn mening er als een preek in.

Het echtpaar tegenover hem luisterde beleefd toe. Gisteravond en deze ochtend. Hoe vermoeiend.

 

Het domme gepeupel begreep dat WHO-rapport niet. Het was ook verkeerd door de media gebracht.

Zodra de andere man iets probeerde te zeggen werd hij belerend onderbroken met:

"nee, wat ik probeer duidelijk te maken....."

of

"dat is niet wat ik bedoel te zeggen."

 

Het ging lang door en toen de effecten op de darmen werden besproken besloot ik het beschuit maar te laten staan en liet ik P., die zelfs in een riolering een croissant nuttigt, alleen.

Jammer, want het ontbijt was (ook voor de ogen) een genot.

 

 

We maakte nog een korte (2 km.) wandeling.

 

 

Jacky ontmoette twee andere hotelgasten, Joris en Klaas. 

 

 

Er moet nieuwe riolering komen in Hummelo en dus lag de boel in het centrum open.

Tja, en als er gegraven wordt, dan komen daar archeologen op af.

Met groot succes.

Tussen de kerk en het hotel (onder de hoofdstraat) zijn skeletten van 200-300 jaar oud gevonden.

 

 

De eigenares van De Gouden Karper bood ons nog een heerlijk kopje koffie in het café aan en toen was het einde oefening.

 

Maar volgend jaar gaan wij op herhaling.

****

De Gouden Karper

 

Alles wat het historische pand heeft, ontbreekt in de logeerkamers. Die zijn ronduit smakeloos.

De gaten in de vitrage, het teeveetje anno jaren '80, de ongemakkelijke matrassen en kussens en de makkelijk aan te passen badkamer voor gasten van onze leeftijd verdienen echt aandacht.

 

Want onze leeftijd is wat daar komt.

Het bad is te klein om als bad te functioneren en veel te hoog als douche. Nergens zijn handgrepen en dus moesten wij elkaar bijna uit de tobbe tillen.

In het bad was het ook voorzichtig aan doen. Ik was als de dood dat ik zou uitglijden en moest meteen aan mijn arme overbuurvrouw in de Ypenhof denken die een dodelijke smak in haar bad had gemaakt.

Waarschijnlijk gaat de eigenaresse er (terecht) van uit dat haar gasten voor het eten komen.

Daar hadden wij ons dan ook (terecht) op verheugd. De smaakvolle eetzaal zag erg gezellig uit met strak gedekte (smetteloos wit damast) tafels en de juiste verlichting.

Alles klopt. Ook de prijzen van de spijzen en de drank (€5,- voor een glas prosecco is toch niet gek).

Vooraf: Canadese kreeft, knolselderij en limoenmayonaise.

Als hoofdgerecht nam P. de sukade van wildzwijn met een stamppot van spruitjes en uitgebakken spekjes. Daarbij kwamen rode kool, peertjes, rauwkost en gebakken aardappels.

 

Ik ging voor de hazenbout.

Nadat de achterpoot kwam ook nog eens de voorpoot.

Heerlijk.

Ook bij mijn gerecht kwam een reeks aan groentes en frietjes.

 

De fles Spätburgunder was nog niet leeg, dus besloten we een kaasplankje met lokale kazen en notenbrood van Bakker Ebbers te delen.

 

Moeite met dit dessert had ik niet:

Parfait van suikerbrood met rood fruit.

Hummelo

 

Maandagavond zaten we thuis aan de zuurkool en ineens had ik zin in wild.

"Zullen we naar Hummelo gaan?"

 

>>>Hier kwam ik als klein meisje al met mijn ouders toen we kampeerden in Zelhem of wanneer we de Somsens in Eibergen bezocht hadden.

 

Mijn vader was dol op dit restaurant.

Het zal eind jaren '80 zijn geweest. Papa was al ziek, maar hij wilde toch naar de opening van de nieuwe Somsen-winkel in Eibergen. Mama ging niet mee, dus reed ik.

Op de terugweg moest en zou hij eten in De Gouden Karper.

Nog één keer. De laatste keer.<<<

 

Manlief vond het een uitstekend idee, vooral nadat hij de kaart had bestudeerd.

Deze week was het wildseizoen van start gegaan.

Ik boekte een kamer voor één nacht. (€85,- incl. ontbijt)

 

De Gouden Karper heeft een traditioneel menu en een uitgebreide lunchkaart met klassieke gerechten als Russisch ei, huzarensalade, uitsmijter rosbief - maar ook seizoengebonden lekkernijen wildkroketten en bospaddenstoelensoep.

 

 

Nadat wij heerlijk geluncht hadden in de sfeervolle gelagkamer van deze historische "herberg,"

was het tijd voor de eerste wandeling van vier kilometer.

 

Het meeste blad was van de bomen, maar de temperatuur was allerminst winters te noemen.

 

Halverwege ging de jas zelfs uit.

Het werd een zware beproeving voor ons drietjes, vooral toen we een rood paaltje misten. In plaats van vier kilometer hadden wij er vijfenhalf in de benen.

 

 

FOTOALBUM

*********