Tickled Trout Hotel ligt direct aan de M6, tussen Blackpool en Manchester/Liverpool.
Een ideale ontmoetingsplaats voor zakenmensen.
Die bevolken dus ook dit hotel, dat deel uitmaakt van de MacDonald groep.
Ik had een executive kamer geboekt voor negen dagen bij Booking.com.
Bij aanvullende verzoeken had ik ingevuld dat we een rustige kamer wilden met twee bedden.
Daar kreeg ik verder geen reactie op, maar toen ik incheckte lukte het ook om een kamer met twee bedden te krijgen.
Zekerheidshalve vroeg ik aan de trainee of het wel een executive room was.
Dat bevestigde ze stellig.
De kamer leek op het eerste oog prima.
Het landelijke uitzicht beviel ons.
De badkamer was erg klein en verouderd.
Er was zelfs geen ruimte om een wc-rol op te hangen.
Het was een geworstel met de deur om op de wc te gaan zitten.
Je zat klem tussen de wastafel en de muur.
Ik kreeg mijn twijfels.
Die eerste nacht sliepen we slecht.
Het was erg gehorig en warm.
De volgende ochtend kreeg ik de stop in de wastafel niet open.
Er kwam iemand van de receptie, die het ook niet lukte.
Toen kwam de assistent-manager met gereedschap.
Het lukte haar wel.
Ik greep meteen de kans om te zeggen dat het signaal van de tv haperde en het raam niet goed openging.
Zij was heel aardig en behulpzaam.
Al pratende stelde zij voor naar een andere kamer te verhuizen.
"Ja, maar dat moet dan ook wel een executive zijn met twee bedden."
'This is a standard,' zei ze tot mijn grote verbazing.
Een paar uur later had ik de hele boel weer ingepakt en verhuisden we naar de kamer waar ik voor betaald had.
Toen ik alles wilde inruimen, bleek de deur van de kast buiten de rails te hangen.
Housekeeping kreeg hem er niet in.
Moest de volgende dag door een techneut verholpen worden.
Okee, dat gebeurde inderdaad.
Alleen had de man het licht aangedaan dat 's avonds niet meer uit wilde.
Het lichtknopje bleek lam.
Daar was die aardige assistent-manager weer, die ons geduld wel bewonderde.
Zij draaide het lampje eruit, maar ontdekte dat het licht in het halletje ook niet uitging.
"Geeft niet voor één nacht, we sluiten de tussendeur wel."
Toen we de volgende dag terug op de kamer kwamen ontdekten we dat de techneut een wel erg makkelijke oplossing voor het probleem gevonden.
Hij had het lampje in de hal eruit gedraaid.
Symptoombestrijding noemen wij dat.
De volgende dag klopte hij om 16.30 uur op de deur. Ik stond net onder de douche, dus dat kwam slecht uit.
"Tomorrow please - when we're out."
'Not in tomorrow, sir.'
Nou, dan maar vrijdag.
Er is nooit iets aan gedaan. Tot de volgende maandag was er geen licht in de hal.
O ja, dan was daar het gedoe over de wake up calls.
Die vroeg ik aan voor alle dagen, maar de eerste drie ochtenden gebeurde er niets.
Toen heb ik het maar afgezegd en heb wij de onze mobieltjes ingesteld op 7 am.
Ik checkte tussendoor mijn creditcard afschrijvingen.
Bleek dat het hotel maar liefst drie reserves had geplaatst van totaal zo'n €3000,-
Nu is dat geen afschrijving, maar vreemd is het wel. Temeer daar ik bij inchecken het hele bedrag had voldaan.
En dus moest ik ook daar weer achteraan.
De receptioniste beloofde ons op de kamer te bellen.
Toen dat niet gebeurde ging ik naar beneden.
"Did you call?"
'Yes, I did.'
Toen werd het me duidelijk dat de telefoon in de kamer ook kapot was.
Kon er nog wel bij.
Maar het begon wel op Fawlty Towers te lijken.
Tja, en dat de prullenbak niet geleegd werd valt natuurlijk onder foutje, bedankt.
Het eten was voor hotel begrippen prima.
De rekening viel iedere avond 100% mee. De heren vergaten telkens de drankjes te berekenen.
Ze waren mij zeer erkentelijk voor mijn eerlijkheid.
Ook het continental ontbijtbuffet was goed, al konden ze de grote hoeveelheid gasten niet altijd aan.
Zo was er niet genoeg fruit en werd er slecht of te laat aangevuld.
Ook begaf een van de koffiemachines het en wilde het personeel het liefst onderduiken.
Uiteindelijk op de zondag voor ons vertrek vond de receptioniste toch wel dat er een geste van het hotel op zijn plaats was.
Bij vertrek zou er 10% van de totale prijs teruggeboekt worden naar de creditcard.
Maar natuurlijk stond er de volgende dag een andere receptioniste achter de desk die van niets wist.
Manlief moest er tot twee keer toe achteraan.
Uiteindelijk belde zij met zichtbare tegenzin de manager.
Op de kamer was mijn oog op een algemene welkomstbrief van de manager gevallen en gezien alle voorvallen leek het mij handig haar e-mailadres even op te slaan.
U voelt hem al aankomen: de terugboeking kwam niet en dus zocht ik contact met haar.
Om het allemaal nog gekker te maken: ik kreeg een e-mail terug van een mannelijke manager.
Zojuist aangetreden.
Hem wacht een gigantische uitdaging om dit hotel weer op de goede rails te krijgen.
Volgens ons was het geheel ontspoord.
He solved our case, so that is a good start.
***
