08 januari, 2020

Ellen(de) met de trein.


Nee, ik reis niet veel met de trein. In Nederland reizen wij sowieso niet veel.

Vandaag had ik met een oud-schoolvriendin afgesproken in Hilversum.

Met het OV zou dat maar een uur kosten.
Prima.

Van Alexanderpolder (via Gouda) naar Utrecht (11.18 uur) was effe schrikken.
De trein was afgeladen, dus nam ik plaats in het tussenstuk bij de deuren. De vrouw naast me zat erg te hoesten en trok haar snot via de neus naar de keel. Niet echt smakelijk.

Ik zag de bacterieën door de ruimte kruipen en zweven.

In Gouda gingen er mensen weg, dus baande ik mij razendsnel een weg naar de coupé, nog voordat er nieuwe passagiers binnenkwamen.

"Wilt u uw tas misschien even weghalen?"

Op die plaats ging ik zitten. 

!!Spijt!

Ze zat een enorme salade te eten. De saus liep langs de mondhoeken naar haar kin.
Geen servetje of zakdoek, dus werd de bak bovenop haar rugzak gezet en ging ze op zoek naar iets om haar mond mee af te vegen.
Ik voorzag dat dat in de rugzak zat.......en zij waarschijnlijk ook want de zoektocht in haar jaszakken bleek tevergeefs.
Dan maar aan de jasmouw.

Ik keek de andere kant op en ging op mijn rechterbil zitten zodat ik het niet hoefde te zien.

Helaas: rechts zat een man uit een pak melk hoorbare slokken te gulpen.
Tegenover mij had een meisje weliswaar earphones in, maar ik hoorde duidelijk een of andere rapper noodkreten uitslaan.

Aan het eind van de coupé had een moeder haar dochtertje op schoot. Ze keken naar een Disney film, want ik hoorde duidelijk het gekwetter van Donald Duck.

Het was een warm weerzien met L. We hadden elkaar vijftig jaar niet gezien en tijdens de lunch pakten we een voor een de rugzakken uit. Er zit nog genoeg in voor een volgende ontmoeting.

Een paar uur later stond ik weer op het perron van Hilversum.
Geen trein op tijd.
Geen trein vijf minuten te laat......tien minuten te laat......vijftien minuten te laat.


Eindelijk riep een vrouwenstem om dat er ergens een storing was.
Zo'n twintig minuten te laat sukkelde de Sprinter binnen.

Gelukkig gaan er regelmatig treinen uit Utrecht naar Rotterdam, maar toch was ik te laat thuis om het telefoontje te plegen dat ik moest plegen.

Dit retourtje kostte me €21,- en dat vind ik vrij duur voor iets dat niet naar behoren werkt.

En het milieu? Mijn kleren gingen meteen in de wasmachine.
******

Geen opmerkingen: