Handelen

 

Je verheugt je op een gezellig weerzien en een heerlijke middag.

Je belandt in een situatie dat je 112 moet bellen.

Het overkwam ons gisteren.

 

Ik moest handelen.

Direct.

 

Het denkvermogen paste zich direct aan.

Die knop in mijn hoofd klikte automatisch naar de slagvaardigheidsstand.

 

Ik heb dit al eerder meegemaakt.

Hoe flexibel ben ik in een noodsituatie?

 

P. kon dat traantje wel laten biggelen.

Ik niet.

Niet dat ik gevoelloos was.

Integendeel.

Maar helder denken had de overhand. Was de baas.

Ik hoefde daar niets voor te doen. Het overkwam me gewoon.

 

In de uren van wachten heb ik mijzelf daarover zitten verbazen.

 

In momenten als deze (ik denk terug aan het traject dat ik met mijn vader en P. heb doorgemaakt) wint de ratio het van de emotie.

Handelen.

Ik moet handelen.

 

Ik denk aan mama.

Zij handelde ook.

In de oorlog.

Daarna was de rek er een beetje uit.

 

Toen we gisteravond thuis kwamen was ik op.

Ik kon niet meer nadenken.

Mijn brein was prut.

 

En vandaag?

Vandaag sloeg een schoonmaakwoede toe.

Op zondag.

Op vaderdag.

 

Ik heb er toch meteen gebruik van gemaakt.

 

Geen idee wat de mensenziel morgen weer met mij van plan is.

******