Na regen.....

 

 

Vervolg

Woensdag: de laatste dag.
Morgen moet er ingepakt worden. Een Mini-cabrio inpakken is zoiets als een puzzel van 10.000 stukjes leggen.

Vandaag reden we de O-route naar Durness.
Een rit door wolken, mist en regen. De thermostaat daalde tot onder de tien graden.
 

 

We lunchten In Durness, tegelijk met een bus toeristen uit "ons voorland."

Zij hadden het restaurant in beslag genomen, maar moesten afrekenen in de pub waar wij een chowder zaten te eten.

 

Het was blijkbaar lunch voor/op eigen rekening, want een aantal passagiers stond buiten uit eigen tas te nassen.

 

Bij de bar ging het afrekenen niet soepel.

 

Sommigen hadden, bij gebrek aan ruimte, een tafel met anderen gedeeld en zo kon het gebeuren dat tafel 16a verwisseld werd met tafel 16b.

 

"No we only had one tea and no ale."

 

'O sorry, my husband had the ale,' klonk het achter in de rij.

 

"So did I. But only half a pint."

 

Het arme mens achter de tap werd er gek van.

 

"I already payed for somebody's lu," hoorde ik iemand zeggen.

 

Daarna moesten ze allemaal nog naar die ene wc, die de pub rijk was.

Godzijdank was ik direct bij binnenkomst geweest.

 

Gekibbel. Gedram. Gedrang. Gezeur.

"I can't stand that long," riep een vrouw achterin de rij. Ze stak haar wandelstok demonstratief omhoog, maar ze werd volkomen genegeerd.

"Oldest trick in the book," hoorde ik iemand mompelen.

 

Maar toen was het wc-papier op en moest het meisje achter de bar in actie komen.

 

Ondertussen stond de bus ongeduldig stationair te brommen.

 

 Ons voorland?

 

Alle foto's
*****

N-W Highlands

 

 

VERVOLG

 

Volgens mij gaan mijn reisblogs u vervelen.

Dat risico neem ik dan maar.

Dinsdag: de "X-tocht."

 

Ik hou het plaatsen van mooie kiekjes en filmpjes nog even vol.

Volgende week zitten we weer middenin de ellende: stakingen, IS, vluchtelingen, Zwarte Piet, politiek geharrewar......noem maar op.

 

 

Dinsdag.

 

Vandaag stak dit drietal over van de Noordzeekust naar de Atlantische kust.

 

Superlatieven schieten tekort.

Na iedere bocht weer een kronkelend riviertje, loch, watervalletje, rotspartij, dorpje, kasteel......

 

Ogen tekort.

 

 

Het is koud.

Er worden zelfs nachttemperaturen van rond het vriespunt gemeten. De boeren hebben het zwaar door deze slechte zomer.

Wij klagen niet.

Wij kennen de klappen die de weergoden hier uitdelen.

Maar een plasje doen in de natuur, iets wat hier onvermijdelijk is, is geen pretje.
Ik denk aan het wollen ondergoed van mijn grootmoeder.
 

De natuur wordt van de kou niet minder mooi, zoals HIER te zien is.
*******

Maandag

 

We mochten uitslapen.

Na de lange, vermoeiende zondag naar, op -en van de Orkney Islands wilden we het op deze eerste dag van de week wat rustiger aan doen.

 

P. streek een wasje, pakte de stofzuiger en ik deed twee wasjes.

 

Daarna bezochten we de lokale distilleerderij in Brora.

Een exquise single malt zo wordt gezegd, maar 41,- GBP voor 70 cl. vonden wij te gek. Zeker nadat ik hem geproefd had.

 

"Wil je naar Inverness?"

Ja. Ik wilde nog wat inkopen doen.

 

Onderweg - Tain - kwamen we langs nog een bekende distilleerderij, o.a. sponsor van "The Open."

 

 

Mooi!

Aardige mensen.

Leuke aanbiedingen.

Een aanrader.

Wat wij geleerd hebben:

De 10 jaar oude single malt komt uit bourbon vaten. Nog ouder komt uit sherry vaten en port vaten.

Interessant.

 

 

Inverness vonden wij niet bijzonder.

Het is een typische industriestad.

  

Orkney Islands

 

Zondag.

Dat je om half acht wegrijdt, om half tien oversteekt, om half elf aankomt op een eiland dat nog slaapt of in de kerk zit en dat in het eerste de beste toeristische plaatsje alles dicht is.

Dat dus.

 

Dat de eerste beelden je het gevoel geven dat je op het Schotse Texel bent beland.

Dat dus.

 

 

Twee cruiseschepen uit het jaar 19??

 

Ik vang een gesprek op van twee dames uit het jaar 19??.

Geruite rokken, gebloemde vesten, sandalen, kniptasjes en brillen uit het jaar 19??. Ik stel me zo voor dat ze één keer per week in bad gaan.

Ze zijn zeeziek geweest. De schepen zijn niet gestabiliseerd (mogen volgens P. niet eens aanleggen in Rotterdam).

Maar het is dan ook geen dure reis.

 

Ze zijn in Kirkwall (na het ontbijtbuffet) van boord gegaan en lopen nu hun waltijd uit totdat ze weer terug naar het schip kunnen voor het doorgekookte lunchbuffet.

Want misselijk of niet, alles moet genuttigd worden.

Boots is helaas dicht, dus iets tegen zeeziekte kunnen ze niet kopen.

 

Wij rijden verder.

Het wordt na een heerlijke lunch pas echt leuk.

 

 

Helaas zit de dag er dan bijna op en moeten we terug naar de ferry, die ons om 6 uur weer naar het vaste land brengt.

We zijn bekaf, maar houden er toch een goed gevoel aan over.

 

Retourtje voor twee personen en auto: 130,- GBP

Filmpje 2

Info

ALLE FOTO'S
******

Schotse Hooglanden (2)

Zaterdag:

P. raakte vanmorgen bij het zien van het nieuws in een dip.

De toestand bij de tunnel is zorgwekkend. In -en om Calais is het een chaos.

Agressief te werk gaande gelukszoekers en Franse stakers beletten momenteel ieder treinverkeer tussen Calais en Folkestone. Maar ook aan de Engelse kant staat het inmiddels (vanaf Londen) vast.

Desondanks wist ik hem weer achter het stuur te krijgen om Jacky en mij door weer zo’n prachtig deel van dit hoge Schotland te rijden.

En wat was het weer bijzonder.

Zandweg, zandweg

Grindweg, grindweg

Hobbelweg, hobbelweg

Heel veel gaten in de weg.

Het weer houdt tot op heden zich redelijk goed.

Boven de 15 graden komt het niet, maar op een spatje na (her en der, zo nu en dan)  houden we het droog.

Met dank aan de zeewind.

Ik had, vanwege ruimtegebrek, maar twee dikke truien ingepakt. Daar kun je ons, na twee weken, wel in uittekenen.

Gisteren had ik een foto gemaakt van een aardig ogend hotel in Altnaharra.

Vandaag kwamen we er weer langs en dachten er te gaan lunchen.

Er zaten bikers te eten.

Dat kon je buiten al horen.

De man smakte, sopte, metselde en was goed voor een knapperige chips reclame. Hij at de sla met zijn handen.

P. kreeg er honger van. Ik werd misselijk en verliet de tent, P. met een biertje achterlatend.

Ik hou sowieso niet van peas/mint soup en korstloze witte sandwiches.

Dat was het lunchmenu.

Om half drie (tussen lunch en tea) kwamen we thuis en fabriceerde ik iets heerlijks.

Zondag staan de Orkney Islands op het programma.

Om half acht weg.

Heerlijk, zo'n vakantie. Volgende week in Nederland heb ik voldoende tijd om uit te rusten.

ALLE FOTO'S 

*****

Schotse Hooglanden (1)

ALLE FOTO'S

Stukje A9 naar Helmsdale.

Afslag naar A897 tot Melvich.

Afslag A836 tot Lairg

Afslag A839 tot A9

+/- 6 uur

De wegen waren, met passing points, prima te berijden.

De ongerepte natuur. Het primitieve leven (turf als brandstof). De liefde voor de natuur. De eenzaamheid.

Nederland lijkt heel ver weg.

Jammer dat mijn camera moeite heeft met de belichting.

De schoonheid van dit land komt niet tot zijn recht.

Het is een impressie.

Dornoch

 

 

 

Er moest geboekt worden: een ferry en hotels op de terugreis.

 

We reden naar het leuke dorp Dornoch.

 

Na een kort bezoek aan de sobere, robuuste kathedraal - link - togen we naar een tearoom waar we konden internetten.

 

Maar blijkbaar vonden de dames dat we er te lang zaten.

 

Het was lunchtijd en ze wilden onze tafel. En dus werd de stekker eruit getrokken, precies op het moment dat ik een boeking aan het afronden was.

 

Het lag aan de wind, zeiden ze.

 

Internet in Dornoch is windgevoelig.

 

Sorry, ik heb wat last van mijn darmen.

****

Vrij kamperen

 

Kamperen aan zee.

Vrij kamperen.

 

Om er te komen vereist een goede rijvaardigheid, sterke banden en gesmeerde schokdempers.

 

Een strand van fijn zand.

 

Ook dat heeft Brora.

 

Eén caravan heeft “de stevige bries,” die hier altijd aanwezig is, niet overleefd.

 

De rust, de eenvoud, de natuur.

 

1000x liever dan Renesse.

*****

Ikea huis

 

Dat is niet negatief bedoeld.

Integendeel.

Het betekent dat het huis modern, licht en smaakvol is ingericht.

Simpel smaakvol.

 

Dit huis, waar ik afgelopen dinsdag al veel foto’s van plaatste, is schoner dan ik ooit een huis heb gezien.

Ik kan er niet tegen op met mijn “overgeorganiseerdheid.”

 

In alle drie kamers en twee badkamers staan afvalbakjes met plastic zakken.

 

Aan alles is gedacht. Alles is doordacht.

De foto’s op internet deden het huis tekort.

 

De eigenaar zou het helemaal af maken als er internet zou zijn.

Het rookalarm heeft P. inmiddels ook getest door zijn toast te laten aanbranden.

 

Ik ben verbaasd over het aantal stopcontact en schakelaars, die allemaal keurig uit stonden toen we arriveerden. Aan veiligheid voor gasten met kinderen is dus ook (na)gedacht.

 

Ik zou mijn huis in Zeeland graag verruilen voor een huis als dit aan de Schotse oostkust, inclusief de herfstachtige zomers.

***

Noordoost Schotland

 

Vandaag hebben wij een prachtige rit naar het noordelijkste puntje – Dunnet - van het vaste land gemaakt.

Wat een spectaculaire, prachtige kustlijn heeft het noordoosten van Schotland.

 

Zo dun bevolkt.  Een en al natuur. Wat een rust.

 

We konden eindelijk in Wick bij een café normaal internetten. In het huis is het gewoon onmogelijk, of ik raak in de stress wanneer de verbinding iedere minuut verbroken wordt. Maar ook hier in de lokale pub gaat het uploaden tergend langzaam en vrees ik dat de batterij spoedig leeg zal zijn.

 

Komende week willen we de oversteek naar de Orkney eilanden zeker maken.

 

Ook Mey Castle (zie foto’s Queen Mother’s Home) was zeer de moeite waard.

Lees ook: http://www.castleofmey.org.uk/ voor info.

 

Mijn foto’s (stout) van het interieur: link

 

Alle foto’s: link

 

Kijk en geniet.

****

Van Alyth naar Brora

 

ALLE FOTO'S

 

Zouden we
ergens in de auto moeten internetten?

In het huis
lukte het niet. En later al haperend weer wel.

Half uur
niet. Vijf minuten wel.

Foto’s
uploaden en een blogje plaatsen is een heidens karwei, mensen!

 

Ik had in
Dundee een prepaid simcard gekocht. Daar kon ik een hotspot mee creëren op mijn
smartphone.

Ja, dat
lukte ook.

 

Na heel veel
hulp in de lokale kroeg alhier lukte het een wachtwoord te vinden en alle apparaten
aan de praat te krijgen.

 

Maar even
terug naar vanmorgen.

Na een licht
ontbijt verlieten wij het zwaar getroffen Alyth (zondagavond ontmoetten wij een
vrouw die geëvacueerd was en niet verwacht voor kerst terug te zijn in haar
huis).

 

Het was een
makkelijk te vinden weg: A9.

Prachtige
route, die 5 uur nam in plaats van de verwachte 3,5 uur. Google is
iets te optimistisch.

 

Na het
debacle van afgelopen winter in het mondaine Naples was ik toch een beetje
huiverig voor wat ik in Schotland zou aantreffen.

 

Jemig! Wat
een verrassing.

Wat een
leuk, schoon, opgeruimd huis.

Wat een
unieke locatie.

 

In the
middle of nowhere. Maar dat zijn meestal de mooiste plekken.

 

 Er was één
twijfelaar opgemaakt en we telden maar drie handdoeken.

P. belde de
eigenaar. Binnen een half uur was the housekeeper er die een andere slaapkamer
gereed maakte en ons van extra handdoeken voorzag.

Perfect!

 

Dit
overtreft werkelijk alle verwachtingen.

Adembenemend
uitzicht.

 

De zeewind
blaast binnen een uur mijn was droog.

Ik ben een
blij mens.

****

Anticlimax

 

Soms neem je verkeerde beslissingen.

 

Gisteren deden wij dat.

Volg altijd je eerste ingeving.

Wij gingen twijfelen en besloten een nacht bij te boeken.

Het leek toch een spannende finale te worden. 

 

 

De dag begon tamelijk zonnig, maar al snel pakten donkere wolken zich samen boven St. Andrews en werd het een sacherijnige dag.

Niemand leek nog echt puf te hebben.

De ochtend-starters keken naar een lege tribune.

 

FOTO'S

 

Wat een teleurstelling.

 "Onze" ingang was gesloten.

Tja, tekort aan mensen.

 Tekort aan mensen overal.

 Tekort aan eten evenzo.

Smerige wc's.

 

Onze hospitality tent was 's morgens uitgestorven.

 

De BBC begon laat met uitzenden. Zo ook de radio.

Wij vonden het eigenlijk een waardeloze toestand.

 

De organisatie had besloten dat wij (wij betalen godverdomme zo'n €1500,- voor onze tickets) om 4 uur op onze plaatsen moesten zitten omdat die anders vrijgegeven zouden worden.

 

Het was k..weer en dan blijft iedereen wat langer binnen om zo alles te kunnen zien op tv en niet alleen de achttiende.

 

Toen werd dat veranderd: neen, de plaatsen werden niet vrijgegeven. Wij haalden opgelucht adem.

Toen weer een verandering: de plaatsen werden om 5 uur vrijgegeven.

En nog een: het werd het half zes.

 

Mensen stormden de tribune op en een kul met een enorm gat in zijn oren en een spijker door zijn lip hijgde pure alcohol in mijn gezicht.

 

P. kreeg het vreselijk koud en wilde weg.

Ik ook.

 

Dan maar geen die-hard.