"Ach dat is niet eerlijk," zei ik na een bevooroordeelde opmerking van manlief over Yuri van Gelder.
Hij had de oefening van de turner gezien.
Die uitpuilende, glazige ogen.
Gebrandmerkt voor het leven.
Niet te vertrouwen.
Vooruitziende blik van manlief?
Een paar dagen later was Yuri niet meer onder de sporters, maar onder de advocaten.
De hele pers leek en lijkt zich achter de sporter te scharen.
Ik kon me in de kritiek tegen de bobo's wel vinden.
Wat doet die enge Camiel Eurlings daar?
Waarom komen de spelers niet voor Nederland uit maar voor een moderniteit, genaamd team NL?
Waarom ontneemt Maurits Hendriks de (vroeg startende) sporters, die zichzelf jarenlang alles ontzegd hebben om dit de bereiken, de vreugde van de Olympische Spelen? Ze moeten wanneer ze klaar zijn linea recta terug naar Nederland omdat ze andere sporters uit hun concentratie kunnen halen. De unieke kans om andere sporten te zien wordt hen daarmee ontnomen.
En blijkbaar deed Yuri van Gelder juist dat op die zondagochtend.
Dat advocaten glunderend zo'n media-zaak aanpakken lijkt me evident.
Kom op zeg, Yuri wist dat ook.
Schijt aan was voor mij de omslag.
Als je zo weinig respect hebt voor je sport, collega's en de Olympische Spelen, waar miljoenen naar uitgaan, dan verdien je ook niet mijn respect.
Dat de relatie tussen coach en sporter niet goed was kan ik mij voorstellen.
Ach, doe niet zo naïef. Zelfs ik (als toeschouwer) ken de verhalen van de sporters. Dat ze minstens twee weken "opgesloten" worden en zich strikt aan regels dienen te houden is bekend.
Maar Nederland kiest voor the underdog.
The underdog die maandag had kunnen schitteren in de ringen.
Alleen maar door zich even aan de regels (belachelijk of niet) te houden, zoals alle andere Olympiërs doen.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten