Vrijdag.
Het patroon is duidelijk.
Alles gaat prima.
De eerste mouw zit goed.
De tweede mouw zit niet goed.
Ik voel dat hij trekt.
Er zitten plooitjes in die in de andere mouw niet zitten.
Ik haal hem uit.
Verdomme, ik had de naden niet moeten af -en inknippen.
Ik speld hem er weer in.
Weer trekt ie.
Nog steeds die plooitjes.
Uithalen maar weer.
Ik laat het rusten en slaap er een nachtje over.
Zaterdag.
Ik leg het patroon erop en teken opnieuw af.
Er wordt niet gemopperd.
Er is geen paniek.
Ik neem de tijd.
Na zes pogingen:
De mouw wil niet lukken.
Verder maak ik het jasje helemaal af.
Zondag.
Er is ruim stof over.
Ik knip een nieuwe mouw en speld hem in.
Ja, hij past!
Maar dan - ja ik moet er zelf hard om lachen - zie ik (foto boven) dat hij er binnenstebuiten inzit.
Het komt goed.
Ik adem rustig door.
De aanhouder wint.
Wie de jas past, trekke hem aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten