Heinenoordtunnel

Het stond donderdagavond weer naar alle kanten muurvast in de stad.

Moest je richting Bergen op Zoom/Zierikzee via de A29, dan had je grote pech.

"Ze kunnen beter een hotel pakken en lekker op een terras gaan zitten," merkte manlief op. Hij had gelijk.

Reden: weer een groot ongeluk in de Heinenoordtunnel.

Dit keer gelukkig geen doden, maar wel een enorme ravage en vijf gewonden.

En weer waren vrachtwagens betrokken bij dit ongeluk.

Even terug naar de ochtend: 

wij moesten naar de tandarts in Middelburg en reden deze route.

Vrachtwagens (veelal buitenlandse) pakken, sinds de vierbaansweg is doorgetrokken naar Bergen op Zoom, de A29. Het ontlast de A16, Rotterdam - Breda.

Je mag er op grote stukken 130 km rijden en het is een ideale verbinding met Antwerpen.

Wij balen er stierlijk van.

Vooral bij de Heinenoordtunnel is het een gevaarlijk gekrioel.

Hoekse Waarders blijven tot het laatste moment links inhalen en schieten na de tunnel ineens naar rechts om de afslag te pakken.

Vrachtwagens rijden te hard en mogen in de tunnel inhalen.

Ik ben een fan van het Duitse inhaalverbod voor vrachtwagens, en niet alleen in de spitsuren.

Met een snelheid van 100 km (ALS men zich daar tenminste aan houdt!!) crashen kan alleen maar in total loss resulteren.

Mijn grote angst is een explosie, zoals in 2016 gebeurde. Je kunt geen kant op.

Goed, even terug naar donderdagochtend, rond tienen.

Op de heenweg was het onrustig rijden, to say the least.

Ik hoorde manlief regelmatige angstige kreten uitslaan en ook ik merkte onoplettend rijgedrag van andere automobilisten op.. 

Mijn vinger raakte de alarmknop welgeteld vijf keer aan.

Op de terugweg ging het een stuk beter.

Het zal rond 13 uur geweest zijn dat wij een vrouw op de (lege) A29, aan de andere kant, zagen lopen. Bellend.

"Die speelt met haar leven," merkte ik op.

Maar toen we de tunnel uitkwamen zagen we een file.

Een file, die nog niet echt lang was.

Ongeluk?

Pech?

Geen politie. Geen ambulance(s). Geen brandweer. Geen hulpdiensten.

Die vrouw had duidelijk hulp ingeroepen, maar bij wie?

Nog voor de afslag Rotterdam hoorden we het op de radio: 

"Er heeft zojuist een heel zwaar ongeluk plaatsgehad in de Heinenoordtunnel."

Vreselijk.

Later werd ook "onze" kant afgesloten om de hulpdiensten doorgang te verlenen.

Stond je in de file, dan kon je zo'n acht uur geen kant op.  

Er moet echt gehandeld gaan worden.

Breng de snelheid maar terug naar 80 km en maak een rechterbaan (ruim voor de tunnel) met doorgetrokken streep voor de afslag Heinenoord.

De huidige A29 is een dodenweg.

****

Plannen

"Wat vind jij eigenlijk leuker, El - de reis of de voorbereiding?"

Inderdaad, plannen maken vind ik heerlijk.

Het geharrewar met vliegtuigmaatschappijen, de uitdaging van de beste prijzen vinden voor de leukste hotels in de mooiste streken van Europa - het is mijn adrenaline.

"Van wie heb jij dat organisatie vermogen," vroeg mijn moeder zich regelmatig hardop af. "Je bent dol op regelen."

Rare vraag, want juist zij was de reden dat ik op jonge leeftijd mijn eigen boontjes leerde doppen. En die van de anderen in huis.

Een uit noodzaak ontwikkeld talent zou je het kunnen noemen. 

Trouwe lezers weten dat ik het oude graag met het nieuwe combineer.

Wij hebben geen GPS in de auto. 

Ik tuur in kaarten en kan zo improviseren.

"Ga hier maar eens naar links, dan pakken we de B43590."

Onze reisjes zitten vol verrassingen.

Tijdens een diner in Rully (Bourgogne) kreeg ik een hotelgids onder ogen.

Vroeger heette deze "Logis de France."

>>>Ik zocht altijd (jaren '70) naar hotels en auberges met veel oventjes.   

Dat de (goedkope) kamer kwalitatief niet kon tippen aan het geweldige restaurant maakte ons niet uit.

We tolden zo ons bed in, een verdieping hoger.<<<

We gaan deze zomer weer naar de UK, maar op de terugweg wil ik graag nog een paar dagen naar Normandië.

En dus komt die gids goed van pas.

De oventjes zijn vervangen voor pannetjes.

Boeken doe ik vervolgens via internet.

Maar er gaat niets boven bladeren.

Je krijgt er honger van. 

Reishonger. 

*****

Rotterdamse momenten

Eerst even naar gisteren: in het weekend kun je het dak op van de Bijenkorf.

Uitzicht? Neen.

Je wordt omringd door steigers.

Maar goed, toch gedaan.

U weet dat Erdogan veel stemmen heeft gekregen van de zogenaamde Nederturken en dan vooral uit Rotterdam.

Nou geschiedde het volgende.

Op de derde verdieping stapte ik in een volle lift, tegelijk met een Rotterdamse mevrouw. We raakten meteen aan de praat.

"U bent mooi geslaagd," zei ze terwijl ze naar mijn aankoop wees.

'Ja, ik had nog een cadeaubon. Maar verder vind ik het niet geweldig meer.'

"Nee hè. De Bijenkorf is niet meer wat het is geweest. Zeker niet de winkel voor Rotterdammers."

'Ze hebben zich gericht op de buitenlanders met een dikke portemonnee.'

Vanuit mijn ooghoek zag ik een kwaaie blik op mij gericht. Turks? Marokkaans?

Er werd iets onverstaanbaars gemompeld en ik wist dat het een reactie was op mijn opmerking.

Een opmerking die absoluut niet zo bedoeld was zoals hij blijkbaar werd opgepakt. 

Dus vulde ik het vliegensvlug aan: 'De rijke Aziatische toeristen willen graag in Rotterdam winkelen. Daar richt de Bijenkorf zich op.'

"Ja, u bedoelt die cruiseschepen?"

'Inderdaad, dat bedoel ik.'

En daar was niets aan gelogen.

Vandaag gingen we schoenen kopen en liepen samen door de stad.

Lieve Rotterdammers, herinnert u zich dit gebouw nog? 

Jungerhans: een begrip in onze stad. Ik zocht er ons trouwservies uit.

En nu?!

Een gat.

😢 

Het leek wel zaterdag op deze maandag.

Wat een drukte in de stad.

Ik pikte her en der wat op:

"Hee kijk, station Blaak. Van Monopoly"

Het zijn eendagsvliegen. Ik ben een blijvertje.

Zo trots op mijn stad.

💗

Egmond

Nog even terug naar vorig weekend (Friesland).

Hotel Watersport in Heeg zal ons niet terugzien.

Ze zullen ons ook niet missen. 

Het hotel teert op zijn populaire locatie. Dat de kamers daarbij achterblijven zal ze een zorg zijn.

Het hele weekend was er geen wifi bereik.

Toen we zondagmiddag om 17 uur terugkwamen op de kamer bleek die niet gedaan.

Gelukkig waren er andere kamers beschikbaar, maar dat was dan ook de enige geste van de uitbater.

Hij moet nog maar eens goed in zijn eigen spiegels kijken. 

We maakten een kleine omweg terug, via Egmond aan Zee.

"Gaan we op het strand lopen?'

Daar was het 't weer niet voor en Jacky mag in het hoogseizoen niet los.

"Ik wil graag door de duinen wandelen. Herinneringen ophalen."

En zo geschiedde.

De voormalige kinderkolonie staat er nog steeds. Een markant gebouw.

Er zijn nu tuinhuisjes met mooie tuintjes.

Opa Egmond ruimde ieder voorjaar het "duinhuisje" voor ons in waar we de heerlijkste vakanties in doorbrachten.

WC buiten, zoals op deze foto. Dat is het enige waar ik geen goede herinnering aan heb: de vliegen, de hitte, de stank en zo donker.

Maar ik herinner mij ook het bramen plukken waar onze lieve Wil dan jam van maakte.

Stadse neuzen in de Egmondse duinen: van 1947-1960.

We waren blij verrast dat Jacky in een groot gedeelte los mocht lopen.

Zie haar eens gezellig naast haar baasje stappen!

Daar waar heel lang geleden de kinderen ten Bruggencate verstoppertje speelden.

*****

Balans

De weegschaal kreunt steeds minder hard wanneer ik op hem ga staan.

Doe ik nog hard mijn best om af te vallen?

Laat ik het zo zeggen: het kost mij geen enkele moeite meer.

Ik sta op min 27 en ga die gewenste min 30 nog voor de vakantie halen.

Inmiddels is mijn maag zo gewend aan mijn eetpatroon dat hij zich van een slippertje zo nu en dan niets aantrekt.

Maar na die dertig kilo moet het afvallen ook echt stoppen.

De ringen vallen van mijn vingers. 

Laatst kocht ik een jurk bij H&M: maat 38!!

Of moet ik zeggen, een jurkje in maatje 38.

Dit alles heb ik gedaan met behulp van Becel.

Ik bak in Becel. Ik smeer Becel. En ik maak een dressing van Becel.

Helaas is dat laatste niet meer mogelijk.

Mijn zoektocht door Jumbo, de enige supermarkt die dit product verkocht, was tevergeefs.

"Uit het assortiment," zei de bedrijfsleider.

Op internet las ik dat mijn vraag ook door anderen was gesteld.

Waar is Becel dressing gebleven??

En dus stuurde ik een e-mail naar de overbuurman......Unilever.

Ik ontving keurig antwoord:

Ieder jaar passen we ons assortiment aan naar de wensen van onze consumenten. Uit onderzoek blijkt dat de vraag naar dit product onvoldoende is en dus niet meer gewenst is. Helaas hebben wij geen product meer op voorraad staan. Deze kunnen ook niet meer worden besteld. Onze excuses voor het ongemak. 

Momenteel zijn alle pijlen gericht op de te grote consumptie van suiker.

Supermarkten passen hun inventaris aan. Frisdrankfabrikanten passen het suikergehalte aan

Er is een suikertaks. 

Suiker is slecht, dat weet ik ook.

Maar hoe serieus neemt men mensen die op hun cholesterol moeten/willen letten?

Blijkbaar gaat ook hier het machtige geld voor de gezondheid en dat stelt mij teleur.

Ik kan in ieder geval mijn zoekactie staken.

*****

Daniël den Hoed is meer dan een naam

Daniël den Hoed is niet zomaar een naam.

Het is een begrip. 

Niet alleen in Rotterdam. Niet alleen in Nederland. Niet alleen in Europa.

Neen, Daniël den Hoed is een wereldwijd bekende naam.

(Havenarts) Willem den Hoed, zoon VAN, vindt dat die naam verbonden moet blijven aan het gerenommeerde instituut en dat zijn velen met hem eens.

Zal ik u eens wat vertellen: ik heb het nog steeds over het Dijkzigt. En iedereen in Rotterdam weet wat ik bedoel.

Rotterdammers zijn namelijk erg namenvast.

Waarom moet de naam verdwijnen nu de locatie verhuisd is??

Daniël den Hoed boven de ingang van de speciale afdeling van het EMC kan toch ook?!

Het is de persoonlijke touche die in die naam verpakt zit, dat zal iedere patiënt en familielid beamen.

Ik kom, sinds 1977, regelmatig in de kliniek.

Eerst met mijn vader en nu met mijn man.

Wij zullen het altijd De Daniël blijven noemen.

Interview met Willem den Hoed (foto boven).

Hij aanvaardt de verandering en begrijpt dat het gebouw waarin de kliniek gevestigd was, niet meer voldoet aan de eisen van deze tijd. "Maar dat het voortaan Erasmus MC Kanker Instituut gaat heten, daar heb ik geen vrede mee."

Daniël den Hoed maakt deel uit van onze geschiedenis.

Dat "wijze" mannen en vrouwen tot dit besluit zijn gekomen bewijst dat hun hart op de verkeerde plaats zit.

*****

Van Heeg naar Hindeloopen

Leeuwarden is dit jaar culturele hoofdstad en dus moeten er zo nodig kunstwerken geplaatst worden daar waar ze nou juist niet geplaatst moeten worden.