25 juni, 2018

Rotterdamse momenten


Eerst even naar gisteren: in het weekend kun je het dak op van de Bijenkorf.
Uitzicht? Neen.
Je wordt omringd door steigers.
Maar goed, toch gedaan.

U weet dat Erdogan veel stemmen heeft gekregen van de zogenaamde Nederturken en dan vooral uit Rotterdam.

Nou geschiedde het volgende.
Op de derde verdieping stapte ik in een volle lift, tegelijk met een Rotterdamse mevrouw. We raakten meteen aan de praat.

"U bent mooi geslaagd," zei ze terwijl ze naar mijn aankoop wees.

'Ja, ik had nog een cadeaubon. Maar verder vind ik het niet geweldig meer.'

"Nee hè. De Bijenkorf is niet meer wat het is geweest. Zeker niet de winkel voor Rotterdammers."

'Ze hebben zich gericht op de buitenlanders met een dikke portemonnee.'

Vanuit mijn ooghoek zag ik een kwaaie blik op mij gericht. Turks? Marokkaans?
Er werd iets onverstaanbaars gemompeld en ik wist dat het een reactie was op mijn opmerking.
Een opmerking die absoluut niet zo bedoeld was zoals hij blijkbaar werd opgepakt. 

Dus vulde ik het vliegensvlug aan: 'De rijke Aziatische toeristen willen graag in Rotterdam winkelen. Daar richt de Bijenkorf zich op.'

"Ja, u bedoelt die cruiseschepen?"

'Inderdaad, dat bedoel ik.'

En daar was niets aan gelogen.

Vandaag gingen we schoenen kopen en liepen samen door de stad.

Lieve Rotterdammers, herinnert u zich dit gebouw nog? 
Jungerhans: een begrip in onze stad. Ik zocht er ons trouwservies uit.



En nu?!
Een gat.
😢 


Het leek wel zaterdag op deze maandag.
Wat een drukte in de stad.

Ik pikte her en der wat op:
"Hee kijk, station Blaak. Van Monopoly"

Het zijn eendagsvliegen. Ik ben een blijvertje.
Zo trots op mijn stad.

💗


Geen opmerkingen: