Net(jes)fix door Netflix

Het voordeel van Netflix is dat je het op ieder moment kunt opzeggen en dat je je ook op ieder moment (zonder extra kosten) weer kunt aanmelden.

Dat laatste deed ik vannacht.

Niets zo heerlijk dan 's nachts in mijn eentje films en series kijken.

Ik had een abonnement van €10,99 en schrok dus toen er ineens €13,99 op het scherm verscheen.

Het klopte niet. Ik had nooit om een upgrade gevraagd.

Sterker nog, ik wilde eigenlijk terug naar het basistarief.

Maar de €13,99 was al doorgevoerd.

Online kwam ik gelukkig in de chat.

Het probleem werd keurig afgehandeld. 

Tevens werd mij een kopie van die nachtelijke chat gemaild, waardoor alles wat was afgesproken zwart op wit stond.

Pluim voor Netflix.

Alleen gaf ze mij geen antwoord op de vraag hoe ik zomaar, zonder eigen toedoen, in een hoger tarief terecht was gekomen.

Dat riekt toch wel een beetje.

Enfin, het is correct opgelost en op de refund heb ik niet dertig dagen hoeven wachten.

------

Zo gebeurde er vanmiddag nog iets waar ik wel blij van werd.

Ik stond in de rij bij de kassa van Dirk toe ik ineens een duw in mijn rug kreeg. Een blond geverfde "mevrouw" zonder boodschappen wilde via onze rij naar de uitgang.

Ook de Marokkaanse jongen voor mij, die een zak chips moest afrekenen (ik dacht meteen aan mijn schooltijd en dat ik ook het liefst huiswerk deed met snoep) werd weggeduwd.

Hij schrok en stotterde "Oh, sorry mevrouw."

Ik kon het niet laten en reageerde met een compliment.

"Jij had je excuus niet hoeven maken. Dat had die mevrouw moeten doen."

Hij bloosde en dat deed mij goed.

*****

Herinneringen bij de vuinis

Och wat leuk, een standaard voor cassettebandjes.

Nooit eerder gezien.

Ik bleef er even bij staan en maakte een foto.

De twijfel sloeg toe.

Meenemen?

Maar ik heb geen apparaat meer waar ik ze op kan afdraaien.

En wie weet wat ik dan te horen krijg? 

Het stond er uitdagend en waarschijnlijk neemt een stoutmoediger persoon het mee naar huis.

Cassettebandjes........hoelang geleden is dat?

Toen wij trouwden in 1976 was het een noviteit.

Ons huwelijk staat op cassette.

De liedjes, de toespraken.

Het bandje ligt in de onderste lade.

Herinneringen waar ik geen afstand van kan doen.

Wellicht wil ons kleinkind ooit nog de stemmen van zijn overgrootvaders horen.

******

Pro league

De Oranje Heren en Oranje Dames starten in 2019 met de nieuwe Hockey Pro League. Dit toernooi vervangt vanaf volgend jaar de Champions Trophy en de Hockey World League. Zowel de vrouwen als de mannen spelen tussen januari en juni zestien wedstrijden tegen de acht beste landen van de wereld. 

En daarvoor reizen ze de hele wereld over.

Ieder elftal speelt in zijn eigen land.

Nieuw-Zeeland is nu gastheer en heeft verloren.

De Oranje dames -en heren waren te sterk.

SPEELSCHEMA

Laat ik u even het (reis)schema van de mannen voorleggen:

2/2 Australië

15/2 Spanje

24/2 Argentinië

3/3 China

5/3 Thuis=NL

11/4 en 13/4 Thuis=NL

26/4 Duitsland

2/6 en 4/6  en 9/6 Thuis=NL

14/6 UK

16/6 Pakistan

19/6 en 23/6 Thuis=NL

Het duizelt mij.

Al dat reizen, die afstanden.

Waarom? 

Dit kost een vermogen en het haalt de nationale competitie volledig overhoop.

Ik hoop dat de hockeybond daar eind juni ook achterkomt.

*******

Verzekerd van een goede verzekering

Terwijl ik mijn best doe om in deze sneeuw -en ijstijd de ledematen heel te houden breekt aan de andere kant van de wereld iemand op een ongelukkige manier haar knie.

Mijn vriendin is met haar zus in Vietnam.

Ze zijn er nog maar twee dagen of zus wordt aangereden.....door een speelgoedauto.

Een dag na het ongeluk werd ze geopereerd en wacht nu tot de dokter het sein safe to travel geeft.

Inmiddels zijn we vijf dagen verder. We appen dagelijks.

Ik probeer haar moed in te spreken. 

Ze kan geen kant op. Buiten is het geen pretje.

Stof, uitlaatgassen en miljoenen mensen die zich op straat bevinden.

"Blijf maar binnen," waarschuw ik.

Een reis waar ze maanden naar toegewerkt hebben wordt door een kind aan gruzelementen gereden.

Alles moet geannuleerd worden.

We zijn gezegend met goede verzekeringen.

Zodra je een reis boekt komt automatisch de vraag : heeft u een reis en/of annuleringsverzekering?

((Zelf hebben wij er ook ervaring mee.

In 1994 en in 2002 werden we vanuit de VS teruggeroepen omdat mijn ouders op sterven lagen.

Het werd perfect geregeld.))

Mijn vriendin hoopt zo spoedig mogelijk met haar zus terug te keren, met of zonder medische begeleiding.

Terwijl mijn fysio wat knopen in mijn schouder aanpakte vertelde ik wat er in Vietnam was gebeurd.

"Is ze wel goed verzekerd voor fysio?"

'Geen idee.'

"Misschien kun je haar erop wijzen dat ze tot 31 januari de mogelijkheid heeft haar ziektekostenverzekering zonodig te upgraden.

Ze zal zeker veel fysio nodig hebben omdat het een operatie in het gewricht is."

De tip van de fysio appte ik meteen naar mijn vriendin, die het doorgaf aan zus, die op haar beurt meteen contact opnam met haar verzekeraar.

Zo zie je maar.

Zeker op hogere leeftijd is een uitgebreide dekking aan te raden.

Ja, ik heb makkelijk praten. Het kost geld.

Je moet prioriteiten stellen.

Bij ons staat goede gezondheidszorg bovenaan en die positie is dankzij het Vietnam-verhaal alleen maar versterkt.

********

M&M werken scheuring EU in de hand

Er werd weer hartstochtelijk geknuffeld.

Macron en Merkel renewed their (wedding) vows in Aken.

De rest van de EU keek stilletjes toe.

De heftige verliefdheid tussen Frankrijk en Duitsland zou goed zijn voor Brussel, zo oordeelden de bondskanselier en president.

Ik denk het niet!!

Het Nederlandse journaal kwam met een slappe uitleg dat het zou gaan over taallessen.

Ze zwegen over defensie en veiligheid.

Doet er niet toe.

Dat het NOS-journaal EU-gekleurd is weet ik al lang.

Als ik premier van Nederland zou zijn, dan zou ik hier toch de kriebels van krijgen.

Dit werkt averechts.

LEES!!!!

Je hebt een club en binnen die club gaan er twee in een hoekje knuffelend smoezend plannetjes maken.

Zij zullen de andere 26 leden vertellen hoe het moet. Zij zijn de sterkste.

Momenteel staat Frankrijk allesbehalve sterk en Merkel is aan haar laatste termijn bezig. 

,,Duitsland en Frankrijk moeten in deze wereld en in dit Europa hun verantwoordelijkheid nemen en de weg wijzen”, zei Macron. Europa moet volgens hem ,,een schild zijn voor onze volkeren tegen de nieuwe hectiek in de wereld”.

Koren op de molen van Eurosceptici, lijkt me.

****

Stukkie lopen

Haal de schaatsen maar uit het vet. De stoepgoten zijn veilig.

Ieder jaar hetzelfde liedje. "O dennenboom."

Gekte in de huizenmarkt. Driemaal is scheepsrecht.

Haar van hem of haar, maar niet van onze haar.

De hunkering van een Kralingse bloggert

Het grootste deel van de middenstand van Kralingen-Oost heeft zich in de loop der jaren verplaatst naar de Lusthofstraat.

De Kortekade en Oudedijk herkende ik, na 25 jaar te zijn weggeweest, niet meer.

Al die, door families gerunde, winkels waren weg.

Nog steeds denk ik aan vroeger wanneer ik boodschappen doe.

Ik mompel dan in mijzelf: "hier zat Verkade, hier Sacré, hier de herenkapper, hier Vos, hier Groenewegen, hier Griffioen, hier Koppenol, hier Otto de Vaal, hier Postmus, hier Nienhuis, hier Unger, hier Van der Meer & Schoep, hier Arkestijn, hier stomerij Van Alphen,....."

Binnen een straal van 100 meter waren er vijf slagers.

Bij de Gruyter tapte mijn moeder koffiebonen.

Aan de overkant, bij Jamin, kocht ze advocaatbonbons en mochten wij uitdeelsnoep voor onze verjaardag kopen.

Ik ben zeker blij met de huidige Lusthofstraat.

Het is er gezellig winkelen.

Maar soms loop ik even naar binnen bij Rembrandt en koop een rolletje plakband, 

alleen om even die lucht van vroeger op te snuiven.

******

Medialand omgeploegd

 

De koning van TV-land was gisteren bij DWDD om tekst en uitleg te geven over de transfers in omroepland.

Er is veel beroering over bekende presentatoren die van RTL naar het SBS van John de Mol verhuizen.

John legde klip -en klaar uit dat het de kijker niet kan schelen waar hun favoriete programma's te zien zijn.

Bingo!!

Hij heeft helemaal gelijk.

Maar daar wilde Matthijs niet aan. Die bleef het maar hebben over de RTL-kijker of de Veronica-kijker.

De Mol bleef maar uitleggen dat die niet bestaan.

Wij kijken naar programma's die we leuk, mooi, spannend, informatief of interessant vinden.

Op een avond kunnen we wel dertig keer zappen.

Wel zijn er presentatoren waar ik niet graag naar kijk. Dus sla ik hun programma ook over.

Wendy van Dijk bijvoorbeeld. Of  Linda de Mol. Of Martijn Krabbé.

Miljoenenjacht gaat er wel in, maar pas op het laatst - wanneer de koffers opengemaakt worden. Andere programma's van de populaire blondine zie ik niet.

Wij kijken graag naar de BBC, maar ook naar First Dates, Veronica Inside en We zijn er bijna.

Ik spit online de gids door en zap vaak tijdens de reklame naar een andere zender, gewoon om even te kijken.

Netflix is een uitkomst voor de film -en serie liefhebber die ik ben.

Mijn ouders wilden liever niet naar de VPRO, noch naar de VARA kijken. Dat waren volgens hen rode zenders.

Geen Mies Bouwman, maar wel Willem Duys.

Wij waren geabonneerd op de AVRO-bode.

Daarmee gaf je meteen je politieke kleur aan.

De Televizier was te duur.

Wij kregen pas in de jaren zestig televisie.

Ik ging (voor die tijd) op zaterdag naar opa en oma Rotterdam om bij hen naar Pipo de Clown of Swiebertje te kijken en 's avonds mocht ik nog Ivanhoe zien.

Op woensdag zaten alle buurkinderen bij mevrouw P. 

We kregen limonade en iets lekkers. De oude dame genoot van de jeugdige gezelligheid.

Wanneer oma Egmond kwam logeren, nam zij haar televisie met spriet mee.

Ik herinner mij nog goed dat we het met één zender moesten doen en dat de uitzending pas 's avonds begon.

Over de salariëring van de huidige tv-generatie komt niet veel naar buiten.

In 1960 verdiende omroepster Karin Kraaykamp (foto) 75 gulden per avond.

Ja natuurlijk...............andere tijden (ook een goed programma).

Maar toch.

*****

Emancipatie

Sliptong is in de aanbieding, dus sla ik een paar maaltjes in die in de vriezer verdwijnen.

Noem het ouderwets, maar vrijdag is visdag.

Mijn moeder kocht altijd bevroren kabeljauw.

Dat ging bevroren in een ovenvaste schaal en werd in de over gezet.

Geen vislucht, maar ook geen enkele smaak. Ik proefde water.

Soms bracht mijn vader gebakken vis mee van de markt. Daar was hij dol op.

"Eet maar in de keuken op," zei mijn moeder dan. "Ik wil die lucht niet in de kamer."

Heel soms (echt bij hoge uitzondering), wanneer alle deuren en ramen opgengezet konden worden, ging er een scholletje in de pan.

Mijn vader stond dan achter het fornuis.

Gelukkig maar, want hij kon veel beter pannenkoeken, vis en biefstuk bakken dan mijn moeder.

Ze zeggen weleens dat een vrouw een man zoekt die op haar vader lijkt.

In mijn geval was dat onmogelijk en is me ook niet gelukt. Verre van dat, zelfs.

Ik zie wel trekjes van mijn vader in mijn zoon.

Mijn vader was geëmancipeerder dan mijn moeder.

Ze trouwden vlak na de oorlog, kregen vier kinderen en toen - in 1955 - wilde mijn moeder haar studie medicijnen afmaken.

1955. Post-war Rotterdam. Iedereen was hard aan het herstel van het land te bezig. 

Maar mijn moeder ging studeren en liet de verzorging -en opvoeding van haar gezin over aan Wil en haar immer ondersteunende man.

Dankzij hem kon zij terug naar de universiteit.

Dankzij hem kon zij fulltime gaan werken. 

Dankzij hem kon zij in de weekends relaxen. Papa bracht ons overal (hockey, tennis, zwembad) naartoe en deed ook de boodschappen. Hij genoot daar ook van.

Dankzij hem was er stemming in huis. Hij kocht iedere zaterdag bloemen voor haar.

Dankzij hem gingen ze uit en hadden ze vrienden.

Dankzij hem hadden wij de leukste, meest benijdenswaardige partijtjes.

Dankzij zijn twee rechterhanden konden we in de Oranjelaan (blijven) wonen.

Kortom, zonder mijn vader was mijn moeder een wrak geweest.

Hij was vader en moeder tegelijk en daar heb ik hem nooit over horen klagen.

*******

Verleden tijd, voltooid en onvoltooid

Ik kan mij deze telefoon nog goed herinneren.

Opa en oma Egmond hadden er een aan de muur, in de gang.

En toen kwam deze.

Nu hebben we helemaal geen vaste aansluiting meer.

Ik ben weer in een nostalgische bui, dat merkt u zeker wel.

Wij worden in ons huis omringd door het verleden.

Onvoltooid verleden tijd.

Meubilair -en kunst van ouders en verre voorouders houden herinneringen in stand.

Alles heeft een verhaal.

Antiek is uit.

Niets meer waard.

Antiquairs kappen ermee.

Ons 18e eeuwse kabinet is niks meer waard.

Stuff from yesterday keeps the burglar away, verzin ik nu.

Maar ik maak me geen zorgen: tijdsbeeld is retro.

Tegen de tijd dat ons kleinkind zijn eigen huis gaat betrekken zijn onze meubelen gewild.

We hadden problemen met de elektriciteit en niet zo'n beetje ook.

Eerst viel alles uit toen ik de waterkoker aanzette. Vervolgens was de stofzuiger de boosdoener en daarna een lamp.

Op het laatst was er gewoon helemaal geen elektriciteit meer. 

Ook dat riep herinneringen op.

Met een kaars naar de meterkast.

Boven ziet u de situatie zoals die was.

Ook dat is nu verleden tijd.

Voltooid.

Overal kom ik Lidl tegen....

.....terwijl de winkel niet direct in de buurt is.

Vlak voor Albert Heijn op Groenendaal.

Je moet er wel de nodige trucs voor uithalen om op de juiste weg te komen.

Ook voor Dirk.

Zie het bord - U-turn.

Gewoon even helemaal de nadere kant oprijden, mensen.

Geen foto, maar ben je op weg naar de supermarkten dan wordt je getrakteerd op een bord van Lidl.

Of je maar even een kilometer terug wil rijden.

Ik vind het opmerkelijk en het irriteert me tegelijkertijd.

Bij mij werkt deze vorm van competitie averechts.

*****

"Decembermoeheid"

Wat is dat toch, deze eerste week van 2019?

Op social media is het een vloedgolf van lieve, gezonde, succesvolle, gelukkige wensen.

Maar in de winkel komt het "gelukkig nieuwjaar" telkens van mijn kant.

"O ja, de beste wensen," hoor ik alsof ze wordt wakker geschud.

De slagerij komt bij van de feestdagen.

"Gezellig oudjaar gehad," vraag ik aan de verkoopster.

Ze aarzelt en fronst haar wenkbrauwen.

"Nou nee, eigenlijk niet."

Daar wilde ik het mijne van weten.

"Ik was bij mijn broer. Daar had ik ook kerst gevierd en dat was oergezellig. Maar oudjaar was mat. Geen sfeer. Ik had net zo goed thuis voor de buis kunnen gaan zitten."

We komen samen tot dezelfde conclusie.

De kersttijd begint tegenwoordig al voor Sinterklaas. Winkeliers slaan het inmiddels controversiële kinderfeest over en de stad is eind november al in de kerstsfeer.

Ook wij hadden op 1 december de kerstboom in de kamer, die op 1 januari weer weg mocht.

Op 26 december lag de eerste boom al op straat.

Verwachtingsvol beginnen we aan december, maar na de kerstdagen lijkt iedereen het gehad te hebben.

Nog even die oudejaarsavond, maar daarna gaan de gezichten de andere kant op.

Decembermoeheid.

En dus geen "gelukkig nieuwjaar" meer.

Mijn moeder was op 7 januari jarig. 

"Mag eigenlijk niet meer, maar toch een gelukkig nieuwjaar gewenst." Iedereen zei dat. 

De betekenis van 6 januari - Drie Koningen - is helemaal vervaagd.

Ik maak vandaag nog hazenpeper.

Want kerstmis mag dan voorbij zijn, het is nog volop winter.

Januari en februari zijn katterige maanden.

GELUKKIG NIEUWJAAR!! 

The day after the year before

Het vuurwerk was grandioos, mede door de goede weersomstandigheden.

De hele avond werd de stad vanuit oost, west, noord en zuid verlicht door kleurrijke vuurwerken. Er leek geen einde aan te komen.

Hetzelfde gold voor de mensen die massaal naar Rotterdam kwamen voor het grote spektakel aan de Maas.

Mijn gedachten gingen niet alleen uit naar de hulpverleners en politie.

Ook onze burgemeester moet een spannende avond gehad hebben.

Ons politiekorps (en dat schrijf ik met trots) is 24/7 in touw om onze veiligheid te waarborgen. Ik doel hiermee op de antiterreuracties van de laatste dagen.

Aboutaleb zal gisteren in het crisiscentrum de minuten hebben zitten aftellen.

Ik realiseer mij maar al te goed dat veiligheid geen vanzelfsprekendheid (meer) is.

De "ach het valt allemaal wel mee" houding irriteert mij.

We hebben na vier weken de boom opgeruimd.

Jammer, want die kerstsfeer vind ik heel gezellig: maar het moet toch gebeuren, dus dan maar meteen. Vergezeld door de heerlijke Weense klanken gingen de ballen weer terug in de dozen.

Tot over elf maanden.

Er lagen al een paar (kale) bomen buiten. De wind pakte ze makkelijk op. 

Onze zware Nordmann (de naalden die hij verloor waren op één hand te tellen) ligt roerloos op de vuilnisman te wachten.

Ik liep door een stad die een kater aan het verwerken was.

Overal waren de sporen van een uitbundig oudjaar duidelijk zichtbaar.

Zou dit zijn/haar laatste pakje zijn geweest? 

De konijntjes durfden weer uit hun hol te komen.

Jacky schoot niet meer angstig tussen onze benen.

De feestmaand is voorbij.

Over een maand liggen de paaseitjes weer in de schappen.

En zo sukkelen we voort in 2019.

******