Het vuurwerk was grandioos, mede door de goede weersomstandigheden.
De hele avond werd de stad vanuit oost, west, noord en zuid verlicht door kleurrijke vuurwerken. Er leek geen einde aan te komen.
Hetzelfde gold voor de mensen die massaal naar Rotterdam kwamen voor het grote spektakel aan de Maas.
Mijn gedachten gingen niet alleen uit naar de hulpverleners en politie.
Ook onze burgemeester moet een spannende avond gehad hebben.
Ons politiekorps (en dat schrijf ik met trots) is 24/7 in touw om onze veiligheid te waarborgen. Ik doel hiermee op de antiterreuracties van de laatste dagen.
Aboutaleb zal gisteren in het crisiscentrum de minuten hebben zitten aftellen.
Ik realiseer mij maar al te goed dat veiligheid geen vanzelfsprekendheid (meer) is.
De "ach het valt allemaal wel mee" houding irriteert mij.
We hebben na vier weken de boom opgeruimd.
Jammer, want die kerstsfeer vind ik heel gezellig: maar het moet toch gebeuren, dus dan maar meteen. Vergezeld door de heerlijke Weense klanken gingen de ballen weer terug in de dozen.
Tot over elf maanden.
Er lagen al een paar (kale) bomen buiten. De wind pakte ze makkelijk op.
Onze zware Nordmann (de naalden die hij verloor waren op één hand te tellen) ligt roerloos op de vuilnisman te wachten.
Ik liep door een stad die een kater aan het verwerken was.
Overal waren de sporen van een uitbundig oudjaar duidelijk zichtbaar.
Zou dit zijn/haar laatste pakje zijn geweest?
De konijntjes durfden weer uit hun hol te komen.
Jacky schoot niet meer angstig tussen onze benen.
De feestmaand is voorbij.
Over een maand liggen de paaseitjes weer in de schappen.
En zo sukkelen we voort in 2019.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten