Ik MOEST in de stad zijn en deed dat lopend.
Eerst bh's ophalen bij Hunkemöller in de Koopgoot en vervolgens naar de juwelier om de verlovingsring van mijn moeder te laten vermaken.
(Mocht dat doorgaan, dan volgt daar een aparte blog over)
De stad is gezellig versierd. Ik zag nieuwe winkels.
Het was druk, maar ik hoorde alleen vreemde talen. De cruisschepen meren weer dagelijks aan, dus....
Blijkbaar weerhoudt de huidige Covid-explosie de toeristen er niet van de Maasstad te bezoeken.
Op de terugweg moest ik in de Markthal zijn voor Indische kruiden.
Ik schrok van de enorme leegstand.
Nu heb ik nooit de illusie gehad dat het een succes zou worden.
Te dure winkels op een te dure locatie, dat gaat fout. Maar dat het zo slecht zou gaan...
Ja, en daar komt Covid overheen.
En aan fotograferende toeristen verdien je geen droge boterham.
In de toko trof ik lege schappen aan. Simpele kruiden als sereh en koenjit waren niet te krijgen.
De eettenten weten (nog) wel het hoofd boven water te houden.↓
↓Onze tv had het begeven, dus die werd snel vervangen.
De oude bracht ik naar het milieupark.
Wat ziet het er daar toch altijd keurig uit.
Er lagen ook nog een paar oude iPads die ik leeg had gemaakt, in water had gelegd en daarna op straat had laten vallen. Onbruikbaar maken heet dat.
Over milieu gesproken: Ikea is van het bubbeltjesplastic afgestapt.
↓Dit is een mooi, milieuvriendelijk alternatief.
Bij lokale middenstanders kopen doe ik graag. Donner kwam op de fiets deze bestelling brengen, waaronder de tweede roman van de Rotterdamse Rinske Hillen - "Mannenmaal".
Leuk, want het brengt herinneringen aan haar (Kralingse) moeder Lieke, die een straat verder woonde, naar boven.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten