Je kon erop wachten: irritaties.
Moeheid en wanhoop slaan door: niet alleen onder de bevolking.
Ook tussen Tweede kamer en kabinet, tussen minister(s) en OMT en binnen het OMT gaat het niet lekker.
De domme uitval van Hugo de Jonge naar Diederik Gommers was tekenend voor de "ongemakkelijke" situatie:
"Ik ga niet reageren op individuele OMT-leden wat die allemaal wel en niet aan een talkshowtafel zeggen."
Wat dom, want Gommers deed deze uitspraak helemaal niet aan een talkshowtafel, maar tijdens een hoorzitting in de Tweede Kamer.
Ik zag een gefrustreerde schoolmeester die Prof. Dr. D.A.M.P.J Gommers - hoofd IC van het Erasmus MC en voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care beledigde.
Het gaat hier al helemaal niet meer over juist of onjuist.
Iedere dag liggen de kaarten anders.
Een jaar geleden vielen schoolkinderen geheel buiten de risico sector.
En kijk wat er nu gebeurt.
Het draait om maar een ding: bereidwilligheid.
Mensen willen hun gezonde verstand gewoon niet gebruiken - een vorm van egoïstische lamlendigheid.
Bij het Kruidvat kocht een mevrouw mondkapjes. Ik hoorde haar verzuchten: "Ik had ze allemaal weggegooid."
Echt, ik kon mijn oren niet geloven.
Wij hebben de strenge aanpak nooit losgelaten. Ik wist gewoon dat dit zou gaan gebeuren toen Rutte deze zomer ineens de schoten liet vieren.
Onvoorstelbaar.
Ministers die dansjes deden en liedjes gingen zongen op het Binnenhof. Ik schaamde me kapot.
Wij bleven in Frankrijk en Italië omdat het daar veel veiliger was.
Waarom was het veiliger?
Nou, neem de omgeving van Bergamo en de stad zelf, waar wij in september waren.
Iedereen weet hoe de pandemie daar heeft huisgehouden. Lijkkisten stonden gestapeld langs de kant van de weg.
"Ons" geliefde Bergamo - ik kon wel janken.
Bij de Italianen heeft dat er enorm ingehakt. Zij zien wel degelijk de noodzaak van zware maatregelen.
Voor hen zijn de mondkapjes, de QR code, het afstand houden en andere restricties de normaalste zaak van de wereld.
En voor mij eerlijk gezegd ook. Gewoon een kwestie van je gedrag aanpassen.
Gesloten hotels en uitgestorven dorpen waren voor ons een schrikbeeld.
Nederland is een verwend land.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten