De kamer stond zwart van de rook

↑Mijn vader rookte Lexington, zonder filter.

↓Mijn moeder wisselde nogal. Sowieso met filter.

Ik denk terug aan de verjaardagen in de Oranjelaan.

De kamer stond binnen no time zwart van de rook. De meerderheid rookte en alle merken werden in wijnglazen gepresenteerd. 

Ook tantes die niet rookten, paften op een verjaardag voor de gezelligheid mee. 

Ze inhaleerden niet.

Ja zelfs oma Egmond deed mee. Ze hield de sigaret tussen middelvinger en ringvinger geklemd en vergat de as af te tikken.  

In plaats van trekjes te nemen begon ze te blazen waardoor er bij het aansteken van haar sigaret een grote vlam aan de peuk hing.

"Doe ik het goed, Ellen?" 

"Ja oma. Vindt u het lekker?"

"Nee, maar het is wel gezellig."

Dankzij de brieven die mijn moeder in de oorlog schreef kwam ik erachter dat ze eigen teelt rookte.

Iets wat ik niet van haar had verwacht.

Zelf begon ik de slechte gewoonte toen ik een jaar of veertien was. Ik hoefde het niet stiekem te doen.

Mijn ouders vonden het goed. 

Mijn dokterende moeder dacht zelfs dat de, volgens haar te dikke dochter, af zou vallen. 

Integendeel, roken en lekker eten was een perfecte combinatie.

Inmiddels ben ik twintig jaar clean.

Waarom schrijf ik dit stukje?

Op Facebook komen regelmatig herinnert-u-zich-dit-nog-berichtjes voorbij die mijn geheugen opfrissen. 

Deze asbakjes bijvoorbeeld↓ stonden inderdaad op de tafel wanneer oom Jaap en tante Diet om de week op vrijdag kwamen bridgen.

>>>Tante Diet en mijn moeder lagen eind februari 1955 op de kraamafdeling van Bethesda.

Ik werd op 28 februari geboren. En dag later Ineke het levenslicht.

Het was het begin van een hechte vriendschap. Best friends forever.

Vrijdag werd hun bridgeavond.<<<

Oom Jaap stak zijn Rothmans rood met een prachtige goudkleurige aansteker aan.

Tante Diet stak om het kwartier een Rothmans blauw op.↓

Met hen vergeleken waren mijn ouders beheerste rokers.

Eind jaren zeventig stopten mijn ouders van de een op de andere dag. Ze zeurden ook niet dat het zwaar -of moeilijk was.

Toen was het ook afgelopen met de wijnglazen vol nicotine.

Geleidelijk aan begon mijn moeder zich te ergeren aan rokers. Het werd van kwaad tot erger.

Ook voor hun beste vrienden. 

Oom Jaap moest naar buiten om zijn Rothmans op te steken en ik hield hem - uit plaatsvervangende schaamte - gezelschap.

Hij kreeg een longziekte en overleed een paar jaar na mijn vader.

Tante Diet stopte ook toen rokers tot paria werden verklaard.

Zij verliet het leven toen ze ver in de negentig was.

*****

Mijn Netflix

Wat ben ik blij met mijn thuisbioscoop die ik kan bezoeken wanneer ik maar wil - zonder gestoord te worden door krakende chipszakken en slurpende mensen.

Ook neem ik series en films op. Bij series zit er meestal een week tussen en dan ben ik alweer vergeten waar het over ging. Films, uitgezonden door de commerciële zenders, worden onderbroken door reclames. Die kan ik dan doorzappen.

↓Vigil👍 is zo'n opgenomen serie. Er moet een moord onderzocht worden op een Schotse onderzeeër.      Adembenemend spannend.

Het liefst kijk ik wanneer manlief naar bed is en kan dan nachten doorhalen. Niet alles vind ik goed, dus hier een overzicht van de afgelopen maanden.

Netflix.

↑Op de Amerikaanse misdaadserie 👍Ozark (fan sinds 2017) zat ik al maanden te wachten. Ook nu weer een open einde, dus ik kijk uit naar de vijfde serie.

Don't look up👍 en The big short👍

↕Beide films van dezelfde regisseur vond ik geweldig. Adam McKay durft de VS een genadeloze spiegel voor te houden.

↑The lost daughter👍: een prachtige, mysterieuze film met een subtiel opgebouwde spanning.

Olivia Colman excelleert.

↓Kastanjemanden👍: een Deense (krimi) serie voor sterke magen.

↑Met deze Noorse serie The girl from Oslo👎 was ik snel klaar, vooral vanwege het slechte acteerwerk en voorspelbaarheid. Voordeel van Netflix: je kunt doorspoelen.

↓Daarentegen is deze bloedstollende IJslandse serie, net als Trapped weer heel sterk - met schitterende natuurbeelden: 

The Valhalla Murders/Brot👍

↑Trots ben ik na het zien van Slag om de Schelde👍

Een mooi Nederlandse product.

Er is wel wat op aan te merken, zoals op enkele historische feiten (bombardement op Westkapelle?) en het irritante slechte Zeeuws. Laat ze gewoon Nederlands praten.

↓Te hoge verwachtingen?? Daarom viel 1917 waarschijnlijk een beetje tegen.

Toch 👍 vanwege het bijzondere camerawerk. De film is zo gemonteerd alsof het in één take is opgenomen.

↑De documentaire serie Sophie a murder in West Cork👍 komt behoorlijk binnen. Het blijft echter een mysterie wie haar om het leven heeft gebracht in een van de mooiste regio's van Ierland.

↓Een western die zich afspeelt in het begin van de 20ste eeuw.

Sterke cast, met weergaloos acteerwerk van Benedict Cumberbatch. Verrassende ontknoping.

The power of the dog.👍

↑Weer zo'n sterke Deense krimi die je op het puntje van je stoel laat zitten: 

Below the surface👍

↓De eerste serie van Undercover kon mij nog wel boeien, maar de glans is er af.

Niet mee doorgaan!

👎

↑Dat Judy Dench ook weleens in een flop speelt bewijst Six minutes to midnight👎

Een slechte spionagefilm. De waarheid verdiende beter.

↓Daarentegen vond ik Munich, the edge of war👍 heel goed.

Sterke cast, spannend verhaal en Jeremy Irons is de beste Neville Chamberlain die ik ooit gezien heb.

Daarentegen hadden ze voor de Hitler personage wat verder mogen zoeken.

Geen comedy??

Jazeker wel. 

Maar dan ook wel over the top: zoals ↑Grace and Frankie👍 en 

↓The Kominsky method👍 Maar komt er een vervolg??

Hope so.

Er zijn van die series waar ik echt naar verlang.

↑Peaky Binders verschijnt binnenkort met, naar verluidt, de laatste serie.

↓En The bridge??

En ga je dan ook consequent niet naar het buitenland??

Gisteren moest ik naar het ziekenhuis.

Ik mankeer van alles, maar ik heb nog geen Covid gehad (snel afkloppen). 

Het was druk, vooral bij de bloedafname. Ik griezelde toen ik de wachtruimte afspeurde naar een vrije stoel op anderhalve meter.

Resoluut liep ik naar de balie en overhandigde de brief van de uroloog. Ik kreeg meteen een potje en werd naar de wc verwezen.

Daar heb ik tot vier keer toe (voor en na het plassen) mijn handen grondig gewassen en verder niets meer aangeraakt.

Ik hoor in mijn omgeving dat Covid nu echt (over)heerst. Mensen krijgen het soms voor de derde keer.

Ze zijn daar verbaasd over, waar ik weer verbaasd over ben.

De booster geeft geen garantie dat je het niet krijgt, daar is ook duidelijk voor gewaarschuwd.

Je zult regels als hygiëne, mondkapje en anderhalve meter echt moeten naleven.

Dat dat voor kinderen moeilijk is, begrijp ik. Maar volwassenen.....

En dan zitten we nu met Omikron, die uiterst besmettelijk is. Hoeveelste variant is dit?

Dus ja - het is niet verwonderlijk dat je meerder keren Covid kunt oplopen.

****

De lockdown is ten einde en het kabinet heeft het aangedurfd de regels meer te versoepelen dan het OMT had geadviseerd.

Heel fijn, maar ik zie de donkere wolken in de verte onze kant op drijven: het gevolg van als je een vinger geeft........

Maandag moeten wij naar een crematie.

Ik zie altijd tegen crematies op omdat het me confronteert met mijn eigen eindigheid. Maar nu is het een graadje erger.

Mijn brein is druk bezig een strategisch plan te ontwikkelen. 

Houden de andere genodigden zich aan de regels? Dat is mijn grootste kopzorg.

Het gedrag van de anderen.

Nu er weer veel mag moet er iets anders gevonden worden om over te klagen:

Het vaccinatiebewijs.

Want onze PRIVACY......

In andere landen is dat bewijs inmiddels een jaar verplicht en die verplichting wordt strikt nageleefd.

In Caen maakten wij vorig jaar mee dat mensen met valse bewijzen eruit gepikt werden en geen toegang kregen.

In Italië werd, naast het tonen van de QR code, regelmatig een thermometer tegen ons voorhoofd gehouden.

Niks PRIVACY. Ze mogen me zelfs aanraken.

Maar in Nederland wordt er opgeroepen tot burgelijke ongehoorzaamheid?

Gaan die dwarsliggers niet naar het buitenland (met vakantie)? Hebben ze bij de Franse, Duitse, Italiaanse, Spaanse en al die andere regeringen ook geprotesteerd?

Vragen ze consequent geen Esta aan wanneer ze naar de US reizen?

Hebben ze geen pinpas? Of creditcard?

Want PRIVACY.

Bij de bakker mogen maximaal drie klanten naar binnen.

Ik was de enige met een mondkapje.

De verkoopster vroeg aan de andere twee klanten of zij dat ook wilden doen.

"Mevrouw, zal ik een mondkapje voor u pakken?"

"Neen!!"

Verkoopster durfde niet verder aan te dringen noch een vraag te stellen.

PRIVACY, weet u wel.

Maar de dame gaf zelf aan dat ze uit principe geen mondkapje droeg. Ze leek daar trots op te zijn.

Ik had haar de deur gewezen, want het is verplicht. De winkelier kan beboet worden.

De andere klant beweerde dat hij COPD had.

Ik was snel klaar en liep naar buiten. De man volgde mij.

Hij stapte in zijn auto, stak een sigaret op en reed weg.

****

Oranje en bankzaken

Een vlekje verwijderen, met de aanbevolen cleaner, van de betrekkelijk nieuwe bank (september 2019) lukte, maar er ontwikkelde zich een lelijke kring.

Europoort, waar wij de heerlijke bank in september 2019 kochten, had er een garantiecertificaat bijgedaan van de firma Oranje.

Die belde ik een paar weken geleden op.

Ik werd uiterst prettig te woord gestaan. Het euvel werd herkend.

Gisteren werd de bank onder handen genomen door een soort shamporolmachine.

Maar eerst kreeg ik uitleg over hoe ik een vlek in de toekomst moet behandelen, namelijk door de hele zitting vochtig te maken.

Een goede tip.

Het was binnen vijf minuten gebeurd. Acht uur droogtijd.

Na een nacht uur rust is dit het resultaat.

De Maasboulevard verdient een "noodbaan"

Afgelopen woensdag, zo rond vieren, was klonk er een canon van sirenes.

Hulpdiensten spoedden zich richting de Watertorenweg waar een fikste brand was uitgebroken in een flatgebouw.

Ik doe daar regelmatig boodschappen bij Plus.

Politie, brandweer, ambulances - ze waren niet op twee handen te tellen.

Er stond een file, waardoor de hulpdiensten gedeeltelijk via het fietspad bij de plek des onheils probeerden te komen.

Momenteel is het echt rampzalig vanwege de werkzaamheden.

Voor voetgangers en fietsers is het oversteken op eigen risico.

De lichten werken niet.

Ik speelde even voor mijn eigen klaar-over.

Ik begrijp heel goed dat deze werkzaamheden noodzakelijk zijn en dat ze tot stremming en wegafsluitingen leiden.

Maar.............., wij maken de verkeersproblemen op de Maasboulevard dagelijks mee. Hulpdiensten komen er gewoon niet doorheen. Ze kunnen geen kant op.

Je zal maar op de ambulance wachten??

Mooi hoor, die breden wandelboulevard langs de Maas en die grote parkeerterreinen langs de kade ('s avonds en 's nachts een favoriete plek van lachgasgebruikers - maar dit terzijde).

De Maasboulevard is de hoofdroute naar het belangrijkste ziekenhuis in de regio - het Erasmus MC. Maar ook de Kralingse brandweerkazerne ligt vlak langs het traject.

Daarom geef ik de gemeente serieus ter overweging een aparte rijbaan aan te leggen voor hulpdiensten.

Er is voldoende ruimte voor.

****

De nasleep

Tja, er zijn nog wat dingetjes - zoals een beschadiging aan het frontje van een lade.

Maar ook weet ik nog steeds niet precies wat de mogelijkheden zijn van de magnetron en de oven.

Ja, ik heb de manuels gelezen - maar ik kom er niet uit.

De afwasmachine en het inductie koken heb ik zelf onder de knie gekregen.

Aan Anovi vroeg ik waarom er niet iemand gestuurd kan worden die de klanten tekst en uitleg geeft na de aankoop van hun keuken met dure apparatuur.

Of vraag in ieder geval even of het lukt.

Ook over de afzuigkap had ik vragen. Er knipperden lichtjes waar ik geen weet van had.

Goed - die lijst met vragen werd serieus opgepakt en gisteren kwam de monteur - op mijn nadrukkelijk verzoek MET mondkapje. Anovi is een gelovig bedrijf.

Hij wist zich duidelijk geen raad met mijn vragen over de hierboven beschreven problemen en moest het allemaal online opzoeken.

Vooral de oven bleek lastig.

Ik vrees dat het stoeien blijft.

Toen hij het frontje wilde vervangen was hij al wantrouwend of het wel goed zou zijn.

Wij kregen de indruk dat hij wist dat het niet goed zat.

En het leek alsof de doos al open was geweest.

Hij zei stante pede dat het vervangende frontje op meerdere plaatsen beschadigd was en liet het meteen zien.

Betreurenswaardig, maar ook ergerlijk.

I

Ook de loodgieter moet terugkomen voor wat onvolkomendheden.

Hij zou vrijdagmiddag komen maar toen hij een uur na de afgesproken tijd er nog niet was ben ik gaan bellen.

Het liep uit en een andere dag werd geprikt.

Gelukkig is het niet urgent, maar ik kan me voorstellen dat de betreffende bedrijven, die het al razend druk hebben, er ook wel eens klaar mee willen zijn.

Net als de klant.

*****

Een schimmig gebied

Iedere dag lees ik nieuwe berichten over seksuele intimidatie, seksueel overschrijdend gedrag, seksueel wangedrag, machtsmisbruik....

De namen mag u zelf invullen, daar heb ik hier te weinig ruimte voor.

Ik vel geen oordeel over wat er vandaag weer in het nieuws vescheen over vermeende misdragingen binnen The Voice of Holland.

Het schijnt ernstig te zijn. Het programma is per direct gestaakt.

Wel vraag ik mij af waarom er zo laat actie wordt ondernomen door de gedupeerden.

Die artiesten weten langzamerhand toch ook wel dat ze in de spotlights staan als het om impertinent gedrag gaat - ook als ze daartoe zijn verleid. Eens vallen ze door de mand. 

Het is een onderwerp dat bij mij vragen oproept, kijkend naar mijn eigen jeugd.

Er werden andere termen gebruikt: vieze man, engerd, kan niet van de vrouwen afblijven en andere tamelijk onschuldig aandoende formuleringen.

Een leraar en een leerling werden verliefd op elkaar.

Zij was zeventien en dus minderjarig. Hij was eind twintig.

Het werd een happy couple, dankzij het goede inschattingsvermogen van haar ouders. Met hun steun mocht hij ook les blijven geven.  

Ook mij is het weleens overkomen dat een man opdringerig werd.

Nu zou dat zeker een geval van onzedelijke gedrag genoemd worden.

Diederik was net zo oud als mijn ouders. Ze kenden elkaar ook van de Lionsclub.

Een kleine, niet onaantrekkelijke man met een dikke portemonnee.

Mijn moeder had hem en zijn vrouw regelmatig op feesten meegemaakt waar hij graag met andere dames danste. Close.

Zijn jongere vrouw vond het prima en zocht op die feesten haar eigen vertier.

"Hij is ondeugend," hoor ik mijn moeder nog zeggen toen ik een avond bij ons thuis had georganiseerd.

Ze hadden elkaar een tijd niet gezien. 

Ik deed open.

De begroeting was innig. Hij drukte me iets te stevig tegen zich aan en plakte natte, kreunende zoenen op mijn wangen.

Ongemakkelijk, maar ik plakte er het etiket schalks op.

Een paar maanden later hadden we een jubileum.

Heren in black tie, dames in het lang of cocktail.

Een geweldig feest.

In de verte zag ik de ondeugend lachende Diederik op mij af komen. Manlief was niet in de buurt om mij te redden, dus ik moest wel met hem dansen.

Uitgerekend op een langzaam nummer.

Hij had me in een greep waardoor ik mijn hoofd wel op zijn schouder moest leggen en voelde zijn hand tussen mijn schouderbladen. 

Mijn forse voorgevel werd pijnlijk geplet.

"Wat een heerlijke parfum heb je op Ellen," fluisterde hij in mijn oor.

"Ja, van P. gekregen," probeerde ik. Alsof het noemen van mijn echtgenoot hem af zou schrikken?

Hij kreunde.

"En waar heb je je mooie jurk gekocht?"

"Zelf gemaakt, Diederik."

Die vochtige adem in mijn oor vond ik het irritantst. Ik voelde zijn hand op mijn heup.

Het gevoel bekroop me dat alle vrouwen vol medelijden naar mij keken. Maar ook lachend.

Het was immers Diederik.

Mijn ogen zochten naar manlief die gezellig aan de bar met zijn vriendjes stond. Toch ving hij mijn smekende ogen op.

Tijdens de minuut durende muziekwissel kwam hij me redden.

Diederik ging op jacht naar andere Diederikvrezende dames.

Dit speelde zich in de jaren tachtig af.

Diederik flirt al jaren met de engelen.

Maakte hij zich schuldig aan ongewenste intimiteit? Volgens de huidige maatstaf gerekend wel.

Toentertijd vonden we (vrouwen) het ongemakkelijk, maar niet bedreigend.

Een vrijpostige flirt versus seksuele intimidatie.

*****

Hoe gaat de geschiedenisles van mijn kleinzoon eruitzien??

Een nieuw hoofdstuk in het toch al succesvolle Woke dagboek.

De verontwaardiging is groot, evenals de woede.

Alle aandacht gaat naar de politionele acties, maar dit moet uitgestuft worden.

Het wordt steeds gekker.

De zwart-wit discussie

Slavernij

5 december

Merry Christmas

De gender discussie

Kerststol - paasstol

Koloniale verleden

VOC

Literatuur

Monumenten

Films en tv series.

......

Moet ik dit gedichtje van mijn zusje uit mijn poëziealbum scheuren?

Zelfs ironie en satire worden niet meer herkend.

Een serie als "All in the family" werd van de buis gehaald.

"Te gevoelig."

Maar het meest maak ik mij zorgen over wat er overblijft van onze geschiedenis.

Wat leert de jongste generatie nog?

Dat brengt me zo'n 55 jaar terug in de tijd.

Wij stonden op de Italiaanse camping altijd naast dezelfde Duitsers. Het contact was vriendschappelijk.

Hij, Walter, was getekend door littekens. Granaatscherven hadden zijn hoofd geraakt. 

Zijn wispelturige humeur werd veroorzaakt door chronische pijnen.

Ze hadden één dochter, Sigrid, met wie mijn oudste zus goed bevriend raakte.

Over de oorlog werd niet gesproken. Toch hing die altijd boven onze tenten. 

Wij wisten wel dat hij lid was geweest van de Waffen-SS. Zijn vrouw Hilde vertelde, waar hij niet bij was, over zijn trauma's.

Ook moest ik aanhoren hoe gruwelijk de bombardementen op Dresden, Hamburg en Berlijn waren geweest.

Toch kwam Sigrid op een avond, toen haar ouders in bed lagen, bij ons zitten.

Ze wilde mijn moeder spreken. Mama stelde voor een stukje te gaan lopen over de camping.

Later, op de terugreis, vertelde ze in de auto dat Sigrid heel summier geïnformeerd was over de oorlog.

Slecht en eenzijdig. 

De oorlog werd sowieso voor de tweede generatie doodgezwegen, zo bleek uit haar verhaal.

Mijn moeder heeft haar tijdens die wandeling het een en ander verteld.

Schaamte. Vernedering. Het verleden wegmoffelen (mooi woord in deze context).

Berlijn is er een goed voorbeeld van. Ik was er in 1973 met mijn klas. 

We bezochten de indrukwekkende Spandau gevangenis, waar Rudolf Hess gevangen zat. 

Ik stond aan beide kanten van die angstaanjagende muur en realiseerde me dondersgoed hoe fragiel vrijheid is.

In 2006 zochten we tevergeefs naar het monument. 

Spandau was in 1987 afgebroken. Reden: angst dat het een bedevaartoord voor neo-nazis zou worden.

Maar ook restanten van de muur mochten niet meer gezien worden.

Een sterk staaltje hoe vernietig je je geschiedenis.

En dat is precies wat er momenteel in Nederland gebeurt.

Het Rijksmuseum (de naam zegt het al) is ons museum.

Gooi er een referendum tegenaan en ik weet zeker dat de meerderheid zich tegen deze schandalige geschiedvervalsing uitspreekt.

Wat volgt? Wie volgt?

Rembrandt van Rijn? 

Portretschilder van de gegoede burgerij. Schilderde hij niet rijke Amsterdamse kooplieden? 

Komen er dan bordjes met een "kijkwaarschuwing" naast die portretten te hangen?

Ja, ik ridiculiseer.

Dat komt omdat de kwestie, zoals nu met de Bersiap, krankzinnig is.

*****