Afwasgesprekken

Nadat we alle (tand)artscontroles en een boosterprik achter de rug hadden konden we zaterdag gaan rijden.

Weer naar Normandië. Weer naar dezelfde camping die ons vorig jaar zo goed beviel.

Aan reserveringen doen ze eigenlijk niet, maar voor ons werd een uitzondering gemaakt.

Vorig jaar stonden we hier zeven weken. Dit keer zes weken. We hebben dezelfde plaats.

Manlief had een geweldige camping bij Boulogne (precies halverwege) uitgezocht, waar we auto en caravan gekoppeld konden neerzetten.

Een enorm vakantiepark, vlakbij de grote weg (die je ook kunt zien), met een paar veldjes voor passanten. 

Tijdens de Van Rossems vielen we als een blok in slaap. Bij de uitslag van het songfestival werden we even wakker en zagen dat wederoom de politiek een vinger in de pap had.

Ik gun de Oekraïne vrede, maar of een overwinning op een songfestival daaraan zal bijdragen??

Toen we gisteren in Port-en-Bessin aankwamen was het koud en regenachtig. Het zou gaan onweren, maar het bleef bij wat gerommel.

Een Belgische vertelde mij vandaag, tijdens de afwas, dat zij in Pont Audemer (70 km. noordelijker) zwaar onweer hadden gehad met hagelbuien.

Boer zoekt vrouw beleefde een van de beste seizoenen, vonden wij.

 Gisteren was echter een anticlimax.

Lest best? Die vlieger ging niet op.

Vanmorgen scheen de zon.

We konden heerlijk buiten ontbijten. 

Manlief kwam met een warme baguette terug. 

€0,55.

Onderweg naar Omaha Beach begon Jacky te piepen en te janken van blijdschap. Ze herkende waar we waren.

Jammergenoeg was het hoog water waardoor we maar een kort stukje op het strand konden lopen.

Ik ging boodschappen doen bij hypermarché Leclerc.

Dit is zo'n prachtig winkelcentrum.

Het viel me wel op dat, op de baguettes na 😀, de prijzen enorm gestegen zijn. Ik vergelijk Leclerc met Albert Heijn en dan komt de Nederlandse grootgrutter er toch beter vanaf.

De overbuurvrouw vertelde, bij het afwassen, dat ze geen plantaardige olie meer kan krijgen en dat er veel producten niet voorradig zijn.

U leest het goed - ik ben weer bij mijn favoriete item beland: campingpraat.

Het zijn bijzondere mensen, die Fransen. Maar dat vinden ze van ons ook.

Wij zijn de enigen met een caravan. Verder alleen maar campers (ook Nederlanders hoor), die het terrein aan gort rijden.

Verderop staat een heel oud Frans campertje met een bejaard (iedereen is bejaard!!) stel.

Zij ziet er ongezond uit. Haar gewicht hindert haar met het lopen. Ik vrees dat ze zwaar suiker heeft.

Desondanks komt er voor het eten (Fransen eten tussen de middag warm) toch een hoeveelheid drank tevoorschijn. En zeker niet alleen wijn.

Eerst zag ik een volle fles hard liquor (het leek op whisky) die in rap tempo leger werd. Even later stond er een fles Rosé naast.

Ze rookten bij het eten. Ik zag haar stukken brood in de struiken gooien.

Vanmorgen leek het op een vuilvisstort bij hun camper.

Ze waren te bedonderd geweest om de volle vuilniszakken in de container te gooien. De zeemeeuwen waren er heel blij meer en hadden de zakken met hun agressieve snavels aangevallen.

Jezus, wat een troep.

Waarschijnlijk lagen ze bewusteloos in bed, want pas om een uur of tien zag ik haar mopperend de troep opruimen.

Maar er staat alweer een volle vuilniszak naast de camper.

Onze overburen zijn erg aardig. Zij fietsen graag.

Ik begrijp dat niet want de tweebaans wegen met onverharde berm zijn levensgevaarlijk.

Maar goed, ze gingen fietsen en de langdurige voorbereidingen waren amusant om te volgen.

Hij heeft een Piet Bambergen figuur en hijst zich voor een fietstocht in een super strak lycra, niets verhullend wielrennerspakje. Wat als de arme man onderweg een plas moet doen?

En dan gaan er helmpjes op, wat ik heel verstandig vind - maar het is wel een komisch tafereel.

Ik maak me trouwens wel een beetje zorgen, want in de tijd dat ze weg zijn hebben we drie gigantische plensbuien te verduren gehad. En zij dus ook.

Dan was er een man met een rugzak. Hij zag eruit alsof hij een wereldreis te voet aan het maken was.

Een piepklein eenpersoons tentje was zijn onderdak. Geen luchtbed. Geen kookgerei.

Wat een contrast met die luxe campers.

P. sprak hem vanmorgen. Hij liep vandaag naar Omaha Beach, dan naar Utah Beach, St. Mère Eglise, Isigny.

Toen we naar het strand reden zagen we hem langs de kant van de weg lopen.

Ook sprak ik (natuurlijk tijdens de afwas) met een man die een Amerikaans Airborne shirt droeg, maar zelf geen woord Engels sprak,

Hij vertelde dat er op 6 juni (D-Day) overal defilés en festiviteiten zijn.

Ook hier in Port-en-Bessin.

Vol trots beschreef hij zijn jeep uit 1944, waarmee hij op 6 juni gaat pronken in St. Mère Eglise.

Ik moet nog even achter het programma voor die dag aan.

U bent weer op de hoogte, beste lezers.

Vanuit een nat, maar aangenaam Normandië, groet ik u.

*****