We hebben een beroerd weekend achter de rug.
De tendomyalgische pijn in de nek-scapula was onhoudbaar. En na drie weken werd ik er radeloos van.
Was ik maar thuis, dan kon ik zo naar de huisarts.
Wat ik ook probeerde: tens, brufen, paracetamol, hotpacks...........niets hield. Behalve de Amitriptyline - maar daar werd ik groggy van, dus kapte ik daarmee.
Ik voelde dat het de verkeerde kant opging. Ook de oorzaak was voor mij duidelijk.
Stress.
Zondag zag mijn gezicht er opgeblazen uit. Mijn bloeddruk was ongekend hoog.
Er was iets goed mis en ik kon het niet zelf oplossen.
Van het golfen heb ik weinig meegekregen.
's Middags toog ik naar de receptie. De dienstdoende warden was een enorme steun. Met zijn telefoon wist ik na een uur via drie NHS schijven, contact te krijgen met het lokale ziekenhuis in Haddinton.↑
Ik mocht om 21.15 uur komen.
Natuurlijk was ik er om 20.30 uur en tot mijn grote verbazing werd ik al om 20.45 uur binnengeroepen door een allerliefste verpleegster.
Een ervaren vrouw op leeftijd, dat had ik meteen door.
Mijn bloeddruk was het enige afwijkende, de rest was goed.
Hier doen "nurses" het gangbare werk - evenals apothekers (dat hebben we op de vorige trip ervaren met het ontstoken oog van manlief).
Haar diagnose leek mij zeer plausibel.
Stress slaat op de schouders/nek. De pijn veroorzaakt de hoge bloeddruk.
"Take the Amitriptyline!!!"
Ze zag dat ik gespannen en ongerust was.
"No worries about your blood pressure. It will be fine."
Ze gaf me een verwijsbrief voor de ER van Royal Edinburgh. Daar moest ik maandag maar naartoe voor een ECG.
Ze deed de kraag van mijn blouse goed en we namen afscheid. Het liefst had ik op haar schouder uitgehuild, maar ik hield me flink. Ze had me toch wel door.
Wat ik bizar vond is dat ik niets hoefde te betalen.
↓De warden heb ik hartelijk bedankt met een lekkere fles.
Ik nam de Amitriptyline in en sliep weer heerlijk.
De volgende dag - maandag - nam ik contact op met mijn huisarts. Ik wilde eerst met hem praten alvorens verdere stappen (ECG) te ondernemen.
Mijn bloeddruk was inmiddels gedaald. Wij hadden weer in de reisplannen gesneden.
Plannen die ik in maart met groot enthousiasme had gemaakt, maar die iets te avontuurlijk waren.
Mijn lieve huisarts herkende mijn beeld meteen.
Hij stuurde via de e-mail wat recepten op van medicatie die ik al neem voor de bloeddruk en Amitriptyline.
En dan nu deel twee van "Ellen's experiences with the Britisch medical world."
Tot zover geen wanklank - laat ik daarover duidelijk zijn.
Maar fijn is het niet. Het is ongemakkelijk.
Ik ontving de recepten en belde een apotheek in Dunbar.
Nee, dat deden ze niet. Geen recept van een Nederlandse dokter. En van KaliumLosartan had ze nog nooit gehoord.
Heel toevallig had ik het opgezocht en het bestaat wel degelijk in the UK, maar dan onder een andere naam.
Kaliumlosartan HCT 50/12.5, also known as Cozaar Comp, is a combination medication containing losartan potassium and hydrochlorothiazide. It's used to treat hypertension (high blood pressure) in the UK, and is available as a prescription-only medicine (POM).
Dat probeerde ik de assistente duidelijk te maken, maar ze volhardde en ik kreeg de apotheker niet te spreken.
In Schotland schijnt een groot verslavingsprobleem te zijn. Ik hoorde argwaan in haar stem.
Dus belde ik een andere apotheek. Na wat uitleg lukte het daar wel.
Ook kreeg ik de alleraardigste apotheker te spreken. Als noodgeval mocht hij niet meer dan vier weken geven omdat het niet een officiël recept op papier met handtekening was.
Maar ik was uit de brand!
Vanmiddag heb ik het opgehaald in het ↓ongezellige Dunbar waar veel leegstand is.
Nog zoiets opvallends: hij was op luchpauze en de apothekersassistente mocht het recept niet uitleveren.
Dus wachtte ik tot 14.15 uur.
De aardige apotheker wilde mijn ID zien en ook moest ik bewijs leveren dat mijn huisarts echt bestond.
Dus opende ik de app en kon ik mijn medicijnlijst aantonen.
In zijn kantoor bespraken we eventuele verlenging, wat waarschijnlijk niet nodig is. Het was wel amusant toen hij de website van mijn huisarts opzocht en opende.
Toch ook een beetje argwaan??
Er kwam een foto tevoorschijn van de assistenten en mijn huisarts. Er was genoeg bewijs geleverd dat ik te goeder trouw was.
https://www.jmbt.org.uk/about/life-legacy/
John Muir.
We maakten een uitstapje naar St.Abbs waar the National Trust een prachtige wandeling had uitgezet.
Aan de foto's is te zien dat het wisselvallig weer was.
Nu zie ik de druppels op de lens.
We eindigen in de caravan met taart en 75 x hoera in de gloria.
*******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten