Nog voor de files uit vertrokken we na koffie, sap en yoghurt de camping.
In mijn bermuda en Open t-shirt liep ik om kwart
over tien de baan op.
Op het laatst had ik nog een handdoek uit de achterbak
gegrist.
Ik wist precies waar ik wilde gaan zitten: op de bovenste rij van de
eerste. Als ik me omdraaide kon ik zien wat er op de green van de tweede
gebeurde. ↑En ik had veel beenruimte. Ervaring van veel golftournooien.
Ik zag o.a Justin Rose afslaan.↕
↕En Olesen en Hojgaard die door hun Deense landgenoten met vlaggetjes werden aangemoedigd.
Die handdoek kwam op een gegeven ogenblik goed van pas.
Beneden bleek het snikheet, maar bovenin stond een frisse bries. Veel toeschouwers kwamen bezweet boven en vonden het een verademing.
Harris English (VS) en Tommy Fleetwood (Engeland) zaten in een flight. Van beide spelers ben ik een fan.
Wat ze gemeen hebben: geen sterallures.
Harris is geen opzienbarende golfer (misschien een beetje saai), maar staat wel 19 op de World Ranking. Hij is er altijd bij!!
Tommy staat 13e, maar speelt dit weekend weer niet goed en je ziet dat het hem frustreert. Volgens mij oefent hij teveel.
Woensdag deed hij mee met de Pro-Am, vervolgens zag ik hem overal oefenen en daarna liep hij ook nog een oefenronde.
Gelukkig was het niet te warm dus hoefde ik geen liters te drinken.
Maar op een bordje yoghurt kun je niet de hele dag doorkomen.
↑Oei, die zeedamp kwam richting de golf. Wel een prachtig gezicht.
De Schotten noemen het "haar" wat je uitspreekt als hair.
↓De marshalls hadden de boel niet onder controle, maar konden deze mensen niet wegsturen toen de golfers al werden aangekondigd om af te slaan.
Er was onderling
Er was onderling geen communicatie. Ze letten totaal niet op waar lege stoelen waren. Een leuk baantje met als bonus mooi golf zien en een gratis outfit.
Dat is bij The Open wel anders.
↓En toen bereikte de zeedamp de eerste tee en werd het echt koud. Net op het moment dat de media op kwam draven.
Manlief kwam me om 14.30 uur ophalen.
Nadat ik nog snel een shirt voor hem had gekocht liep ik langs vier holes naar de uitgang.
Een, twee, drie en vier liggen naast elkaar. Dat maakt deze baan zo prettig om te bezoeken.
Een impressie.
Ik kon Scottie Scheffler nog zien afslaan op de vierde.
Een heerlijke (golf)dag.
Toch moet mij nog een ding van het hart. Het is een tamme bedoening.
Amerikanen zouden de indruk kunnen krijgen dat ze getuige zijn van een begrafenis.
Er schalmt geen gejuich over de baan. Gelukkig ook geen geschreeuw "get in the hole."
Er kan net een applausje van af.
Dat de tribune na Rory McIlroy leegliep vond ik bizar. De hoger geplaatste spelers moesten toen nog starten..........voor een handjevol toeschouwers.
Morgen de laatste dag.
De windbreaker ligt klaar.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten