UK deel 2 - dag 18, 19 (beetje sightseeing)

Even recapituleren: gisteren zijn we verhuisd naar een betere plek. Niet alleen zijn we verlost van de Flodders, we staan ook dichter bij het sanitair.

Teamwerk is het halve werk schreef ik op Facebook. Het kwam met liters tegelijk uit de hemel toen we de caravan waterpas probeerden neer te zetten. Dat was nog even een heen -en weertje met de auto.

De hele dag bleef het troosteloos. Windstilte is in dit deel (Loch Lomond National Parc) een slecht teken. Die natte wolk bleef boven ons hangen.

Jacky uitlaten was een drama. Ze zette, zodra we buiten kwamen, haar hakken in het zand. Ik sleurde haar mee naar de rivier, normaliter haar favoriete plek, waar ze me wanhopig aankeek.

Het anders zo vriendelijke stroompje verandere in een boze bergrivier.

↕’s Avonds aten we Indiaas en Italiaans in een en hetzelfde restaurant. Heel prima.

Ik was even bang dat ze geen alcohol verkochten, maar was blij verrast met een blikje gin&tonic. Manlief wil hier (gemakshalve) iedere avond wel eten.

Naast ons zat een jong stel met een vierjarig meisje uit Delft. Ze wachtten in het restaurant op de wegenwacht. De man was Iranees en sprak geen Nederlands. De vrouw was Deens en sprak geen Nederlands. 

Het meisje (zit op een Nederlandse school) spreekt Farsi, Deens, Engels en Nederlands. Die komt er wel. 

De hulp kwam exact op de afgesproken tijd. Maar toen moesten ze nog anderhalf uur rijden naar Fort William.

Buiten zagen we wandelaars met zware bepakking volkomen doorweekt zoeken naar de slaapplaats.

Wij vroegen en vragen ons af wat hier de lol van is.

De volledige West Highland Trail is maar liefst 107 miles (zo'n 160 km) lang en is allesbehalve vlak.

Ondanks de goede maaltijd sliepen we slecht.

Vandaag (dinsdag) wilde ik toch echt een was doen EN drogen. Een wasmachine deed het maar, maar er was geen droger. Bij het nabijgelegen motel mocht ik de droger gebruiken voor GBP 5,-. Beetje omslachtig maar het werkte prima!

Vandaag was het minder nat dan gister, maar toch nat. We reden om 12 uur pas richting Oban waar we nooit zijn aangekomen.

Een onverwacht kasteel en kerk namen veel tijd in beslag. Beide liggen aan Loch Awe.

Eerst  Kilchurn Castle. Een 15e eeuwse ruïne.

Ik ben halverwege vanwege het weer teruggegaan. Maar altijd een mysterieus beeld aan zo’n mistig loch.

↑Wilde orchideeën??

Kort daarop reden we langs een bijzondere gebouw dat zowel op een kerk als een kasteel leek: St_Conans Kirk. Heel bijzonder. Lijkt 16^e eeuws, maar is nog geen honderd jaar oud. Direct aan Loch Awe gelegen. Geweldige archtectuur.

Vergroot de foto's zelf door ze aan te klikken.

Interessant verhaal over de bouw.

En toen was het bijna twee uur en waren we nog niet halverwege Oban. Dus keerden we terug naar de camping – naar een warm kopje thee en Britse tv. 

↓Onderweg kwamen we langs een paar mooie hotels, direct aan Loch Awe gelegen (voor als we een nachtje meer luxe willen).