UK deel 2 - dag 16 (Tyndrum/Loch Lomond)

We waren er een beetje zenuwachtig over: een onbekende camping en ook geen clubsite.

Om tien uur verlieten we Dunbar. Dat bleek veel te vroeg, dus stopten we onderweg voor lunch. 

De parkeerplaatsen aan de M-wegen zijn goed uitgerust. Niet alleen veel parkeerplaatsen (wij staan altijd tussen de vrachtwagens) – ook is er een tankstation. En meerdere eet -en drinkgelegenheden (McDonalds. Starbucks), een lectuurwinkel, goede wc’s (maar wij hebben onze eigen wc) en een kleine supermarkt. In dit geval was dat M&S. Daar kon ik wat eten kopen voor de komende twee dagen. Ik had me goed ingelezen en wist dat er in de buurt van Tyndrum weinig winkels zijn.

Precies om twee uur reden we het park in Tyndrum op. Een mengeling van lodges, pods, stacaravans, caravans, tenten. Een ideale retraite voor backpackers dankzij de food car die lang open is en waar ze warme happen kunnen krijgen. Maar ook de campingwinkel verkoopt best veel.

Ook een mengeling van eigenaars (stacaravans), seizoenplaatsen (caravans) en trekkers.

We kregen een fantastische plaats, met goede wifi en satelliet ontvangst – en aan een kant geen buren. Beetje afgelegen dus.

Er stopte een auto bij de caravan (naast ons), die minstens 20 jaar oud moest zijn. Moeder met twee bijna volwassen dochters en twee kleine nakomertjes stapten uit. Moeder gunde mij geen blik waardig en vermeed contact. De oudste dochter hielp met de wifi-code.

Ze kwamen uit Edinburgh en hadden een seizoensplaats waar ze ieder weekend kwamen.

Na een uur kwam er bang bang muziek uit de caravan. Ik vroeg of het wat minder kon. De radio ging uit en ik bedankte ze.

Maar hoe ze met z’n vijven in die caravan konden was me een raadsel. Inmiddels had ik ze omgedoopt tot de Flodders. Dan paste excact bij dit gezn.

Moe sacherijnig met een peuk in haar mond. En een meute kinderen met groot leeftijdsverschil. Hoe de caravan er van binnen uitzag laat zich makkelijk raden. Het aardige, blonde meisje was Kees Flodder.

Enfin, hoewel het sanitair er gedateerd uitzag en de camping een rommelige indruk maakt. (wat wij wel charmant vonden) waren wij laaiend enthousiast. Ook vanwege die afwisseling. 

Zo leuk om wandelaars hier hun kampement te zien opslaan na een zware tocht. Ik liep naar het winkeltje om te vragen of we eventueel konden verlengen. De managers (een echtpaar) zijn erg aardig en natuurlijk konden we verlengen. Maar ik wilde het toch eerst een paar dagen aanzien. 

Begin van de avond reed er een rode cabrio met bang bang muziek het terrein op. Geloof het of niet……..er kwam een Sjonnie uit. Hij had een twelve pack bier bij zich.

De nacht verliep rustig. We sliepen goed.

Vanmorgen zag ik dat hij zijn hond los uitliet. Ik zweeg.

Vandaag wilden we toch wat inslaan voor de komende dagen.

De manager raade Alexandria aan waar een goede Aldi zou zijn. Maar ergens onderweg moesten we zeker stoppen bij een Farm Shop voor quality meat.

De weg liep langs Loch Lomond. 

Aldi was perfect!!

Maar aan Alexandria kon ik niets spectaculairs ontdekken.

Ik vind de Engelse pubs ook een gezelligere uitstraling hebben. 

De heenweg was erg druk. Mensen uit Glasgow op weg naar the countryside.

De A82 is een gevaarlijke weg.

Een tegenligger haalde in op een verkeerd moment. Ik kreeg een "bye life" beleving, maar hij kon nog net op tijd terug achter de camper duiken.

Richting camping was het de andere kant op razenddruk.

Deze weg moeten wij niet nemen wanneer we naar de volgende camping gaan. Zo smal en bochtig.

Maar de omgeving is prachtig.

Ik verheug me op de te maken wandelingen.

De farm shop was niet echt spectaculair, maar ik kocht wel vlees om in te vriezen.

In ieder geval beter dan supermarktvlees.

Het eerste wat we hoorden toen we de auto naast onze caravan zetten was bang bang muziek.

De ramen van de cabrio stonden open en hij had de boxen vrijspel gegeven.

Manlief maakte een draaigebaar met zijn hand, maar dat werd niet begrepen.

De hond was los.

Sjonnie gooide een bal pal voor onze voortent waar de hond op afging.

Jacky raakte meteen over haar toeren. De hond kwam haar kant op en ik ging tussen beide honden staan. 

Manlief trok Jacky mee voor een wandeling.

Dan gaat er door je heen: waarom moet wij dit nou weer meemaken!!

Ik riep dat de hond aan de lijn moest en dat de muziek uit moest. Dat gebeurde ook.

Daarna liep manlief naar het winkeltje om de leiding in te lichten.

De manager had mij vanmorgen al toevertrouwd dat het hun eerste en tevens laatste jaar zou zijn. Dat gaf mij de indruk dat er eerder problemen waren geweest.

Helaas was de manager er vanmiddag niet en was ik niet bepaald blij met de jongeman die de Flodders toesprak. 

De hond MOET op het terrein aan de riem. De muziek moet zachter, maar mag wel gehoord worden. Het was een family weekend.

Op een camping als dit waar je alleen natuurgeluiden meent te horen??

De managers willen ons graag houden.

Ze verzekerden me dat de camping morgen grotendeels leeg zal zijn. De meesten zijn " weekenders" uit Glasgow of Edinburgh.

*******