.jpg)
Iets wat ik thuis niet doe ("dit is thuis," roept manlief dan) is ontbijten.
Dat doen we iedere ochtend uitgebreid in de caravan.
Mijn specialiteit zijn poached eggs. Nee, niet vanuit een vorm. Gewoon eitje breken in kokend water en dan gokken dat de tijd goed is.
Maar op zondagochtend krijgt hij gebakken eieren met spek. Ik houd het bij cruesli en daarna een geroosterde boterham met marmelade (zonder stukjes).
Manlief heeft zijn eigen pot met stukjes.
De weersverwachtingen zijn niet erg zonnig.
Dus gaan we donderdag naar Perth, nabij Scone Castle - waar we twee jaar geleden ook stonden.
Het is een CCC dus betere voorzieningen.
Ik ben klaar met de vochtigheid, de midges en de wespen.
We hebben hier dan twee weken gestaan en het was mooi. Wat ik van deze prachtig gelegen site niet begrijp is dat er geen droogruimte is voor de wandelaars die kleddernat hun sheltertje opzetten.
↑Over de wespen gesproken, we menen te weten waar ze naar binnen komen. Het dichte dakluik blijkt niet voldoende. Om ons niet te laten stikken zitten er roosters waar ze zich doorheen wringen. Nu houden we de hor dicht en 's nachts de verduistering.
En ik spuit er regelmatig in.
↑Zodra de gasten vertrokken zijn staat de schoonmaakploeg klaar.
Die pods zijn zo gek nog niet. Behalve de bedden is er verwarming, tv, badkamer, ijskastje.
Ze variëren qua grootte en luxe. Ideaal voor trekkers.
Er staat dan ook iedere ochtend een busje.
Ook dit weekend stond het bomvol.
Twee dames in een caravan naast ons maakten er vrijdagnacht om 4 uur een bonte boel van.
Ik heb niets gehoord, maar het gegil/gelach plus gebonk van de banken maakten manlief wakker.
De volgende ochtend, toen wij om elf uur wegreden, waren bij hen de luiken nog dicht. Buiten bij de deur lag nat geregend zwart lingerie en een prop kleenex.
Gisteravond heb ik (uit voorzorg) gevraagd of het wat stiller kon zijn. Ze keeg een gezicht als een biet.
Vanmorgen zijn ze vertrokken, een puinhoop achterlatend waar de wardens niet blij mee waren.
↓Huh, dit hebben we Cooper nog niet eerder zien doen.
Hij vroeg aan mij of ik de bestuurder van het rode autootje had gezien. Die stond daar illegaal op een camperplaats.
Ik had een jongeman wel zien uitstappen en een kant op zien gaan.
Blijkbaar wisten ze hem op te sporen, want tegen de avond was de auto (na twee dagen) weg.
↑Zou dat nou lekker slapen onder deze omstandigheden? Ze waren in ieder geval voor dag en dauw weer vertrokken.
Het begon te hard te waaien voor de luifel. Maar dat betekende ook dat mijn wasrek ingepakt moest worden.
Vanmorgen hebben wij om de kilte te verdrijven het handzame kacheltje te voorschijn gehaald.
Ook beter dan de cv (die hebben we in de caravan) om te drogen.
Vanmorgen, na het ontbijt had ik een planning in mijn hoofd.
Buiten was het slecht, dus ik moest goed organiseren.
Na de eieren met spek kon ik de koekenpan gebruiken om de kipfilets in te bakken en daarna de gesneden courgette.
Vanavond eten we het recept van mijn beste (in 1997 overleden) vriendin - Monique.
Kipfilets in wijn/crème fraiche saus met veel knof en courgettes. Ik doe er nog plakjes tomaten bovenop ↓en met een deksel van geraspte kaas gaat dat in de oven, die manlief inmiddels naar binnen had gehaald.
Pas toen de schoteltjes klaarstonden deed ik de afwas (heb vanavond bijna niks te doen).
↕Het was een uurtje droog die we benutten voor een frisse neus en wat beweging. We pakten een stukje van de trail die de trekkers lopen.
↑De varens verklappen het weerbeeld.
↕Met de kettingzaag gemaakt.
↓Het riviertje dat ook langs onze camping stroomt.
↕Auto geparkeerd bij de winkel, waar het razend druk was.
Terug op de camping zetten we toch weer de luifel op en hing ik wat natte kleding buiten.
Hopelijk windt de wind het van de regen.
En wij kijken nu naar sport.
Allemaal finales: wk zwemmen, de Tour, wk voetbal....
Zo gaat dat, achter de ramen.
Hopelijk morgen weer een uitstapje.
******
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten