Culturewar?

Deze column is echt voor de liefhebbers van Amerikaanse televisie, waar ik er één van ben.
Ook de geïnteresseerden, die er niet mee bekend zijn, zal dit aanspreken.

Er wordt mij vaak gevraagd wat mijn favoriete televisieprogramma in de V.S. is.
Daar hoef ik niet lang over na te denken. The Late Show (CBS) van David Letterman mis ik geen avond wanneer we overseas zijn.
Ik houd van zijn humor, zijn lef, zijn uiterlijk en vooral zijn interviews.
CBS, met programma’s als Oprah, is sowieso één van mijn favoriete zenders.
Nu maken wij ons in NL druk over zwarte Piet en of er mogelijk sprake van discriminatie is.

Afgelopen kerstmis was er in de V.S. een felle discussie gaande over het christelijke aspect van deze feestdagen. Mag ‘Merry Christmas’ of moet het ‘Happy Holidays’ zijn?
Dave had in die tijd een ander tv-fenomeen, Bill O’Reilly, te gast in zijn programma. Deze aartsconservatief presenteert dagelijks the O’Reilly factor op Fox News.
Ook daar kijk ik regelmatig naar, om te huiveren en te genieten. Bush heeft in Fox News een loyale zender, het is zondermeer het meest conservatieve wat ik mij kan voorstellen. Alles wat democraat of liberaal is, wordt met de grond gelijk gemaakt.
Je kon op je klompen aanvoelen dat dat een pittig gesprek zou worden.

Bill en Dave waren het duidelijk niet met elkaar eens. Ik vind het leuk dat ik jullie deelgenoot kan maken van mijn favoriete late night show en de discussie tussen twee televisiegiganten.

Bill O'Reilly on David Letterman

Natuurlijk kon Bill het niet laten, later in zijn eigen show nog even terug te komen op zijn gastoptreden bij Letterman. Hij is een slechte verliezer en voelt zich in zijn eigen studio veiliger dan bij CBS. Het is entertainment pur sang. Ik kan er enorm van genieten.

Cultuuroorlog_in_de_VSc.mp3

Wij moeten het doen met Robert Jensen, Andries Knevel en Catharine Keyl. Ik zie, vooral bij Jensen, dat hij de Amerikaanse late night show tracht na te doen, maar faalt daar schromelijk in. Schoenmaker, houd je bij je leest.
Hoewel Willem Duys in de jaren 60 al de Nederlandse Johnny Carson werd genoemd, toch slaagde hij er wonderwel in zijn eigen stempel op 'de Vuist' te drukken. Natuurlijk waren we toen nog nauwelijks bekend met Amerikaanse televisie, laat staan dat we shows in zijn geheel konden (na)kijken op internet.

Wat verlang ik nu naar de U.S.