Wiedersehen.

A.s. donderdag gaan manlief en ik een paar dagen naar Berlijn. Nee, niet voor het WK. Daar heb ik tijdens de boeking totaal niet aan gedacht. Achteraf schrok ik ervan en kon mijzelf wel voor de kop slaan.
Gelukkig wordt er tijdens onze bezoek niet gevoetbald in Berlijn, dus zullen wij ook geen last van hooligans hebben.
Ik verheug mij op het weerzien met de voormalig "gespleten" stad.
In 1973 was ik er met 5 VWO (Rotterdamsch Lyceum) en die reis zal ik nooit meer vergeten.
Het is één van de indrukwekkendste steden die ik ooit gezien heb, juist vanwege die scheiding tussen oost en west.
Berlijn heeft, net als Rotterdam, enorm geleden en was in 1973 nog lang niet uit de puinhopen van de 2e WO herrezen.
Daartoe kreeg het ook niet de gelegenheid
De Russische bezetting stak een stokje voor de heropbouw, waardoor Oost-Berlijn armoedig en troosteloos achterbleef.
We hebben toen ontzettend veel gezien: Charlottenburg, Reichstag, Brandenburger Tor, Märkische Viertel, Pfaueninsel, Museum van oudheden, Museum in Dalem, Spandau, Schillertheater, Brechttheater (Dreigrosschenoper), Checkpoint Charley en nog veel, veel meer.
Dat zal ons nu niet allemaal lukken, we moeten een keuze maken. Inmiddels is er het nodige afgebroken en bijgebouwd.
Ik verheug mij op het weerzien met de Duitse hoofdstad en vraag me af of ik het nog herken. De beelden van 1973 staan op mijn netvlies gegriefd en daar zal dit bezoek geen verandering in brengen.

Ich bin kein Berliner, maar ik buig diep voor ze.