Oliebollentest

Kerst is voorbij.

Zo te zien is er goed ingenomen.

Wij richten ons nu op oudjaar: met name op de oliebollen.

>>>Op 31 december stond mijn moeder, in haar doktersjas en met haar gewatergolfde kapsel verstopt onder een douchemuts, voor dag en dauw in de keuken.

Eerst maakte ze het oliebollenbeslag want dat moest rijzen op een warme, rustige plek. Er werd echte (een blok) gist gebruikt.

Na twee uur gilde er iemand van boven: overstroming!" 

Wij werden naar boven gestuurd om te redden wat er te redden was: 

op de knieën poogden wij (drie dochters) met lepels en pannen  het plakkerige spul van de vloer de krijgen.

Het beslag stroomde als lava door de slaapkamer van mijn zus.

Ik zag leven in de beslagkom.

Ondertussen stond de keuken al blauw. Mama was vast met de appelflappen (tegenwoordig heten die appelbeignets) begonnen.

Die waren echt overheerlijk. Ook dit was een honderd jaar oud familierecept (met bierbeslag).

Om een uur of vijf plofte de dokter met douchemuts hondsmoe op de bank met een glas sherry.

Ze kon geen bol of flap meer zien. 

Na een uur maakten we haar voorzichtig wakker.

Na een schuimende, ontvettende douche kon ze de laatste uurtjes van het jaar weer aan.

"Volgend jaar koop ik ze."

Dat heeft ze zo'n dertig keer gezegd."<<<

Ik kocht de laatste jaren bij een kraam bij de supermakt (voor Kralingers beter bekend als Den Toom). 

Die kraam ziet er dit jaar anders uit, maar volgens de verkoper staat hij er al tien jaar.

Het zal mijn geheugen dus wel zijn dat steeds meer op poedersuiker begint te lijken.

"Neem je een oliebol voor me mee?"

Manlief wist me te vertellen dat Klootwijk de beruchte AD-test had gewonnen.

Maar eerst kocht ik een paar flinke krentenbollen bij "mijn" kraam.

Naast de kassa pronkte het AD-cijfer 7. 

€0,90 vond ik niet bepaald goedkoop. 

Op de terugweg liep ik praktisch langs Klootwijk.

Ik kon het niet laten.

Manlief mocht testen.

€0,95 per stuk.

Tien voor €9,-

"Nee, we doen geen bestellingen." 

Beide oliebollen warmde ik op in de oven en toen was het spannende moment daar.

"Mijn" kraam of Klootwijk?

De bol van "mijn" kraam werd te degerig bevonden en was ook veel vetter dan de AD-winnaar.

Wel luchtig maar beetje kauwgomballerig.

Klootwijk had, volgens mijn eigen appelflap, een uitstekende oliebol (op het witte servet) gebakken.

Veel smaak, minder vet, lekkere bite.

Morgen zijn de appelflappen, uhhh.....appelbeignets, aan de beurt.

Anticlimax

>>>Er was altijd iemand ziek tijdens de kerst.

Ook op oudejaarsavond lag er iemand met griep in bed. Ik kan me een jaar herinneren dat mijn moeder in haar eentje bij de open haard zat.

De anticlimax noemde zij dat.<<<

Ook ik had zin in een gezellige kerst met lekkere hapjes.

Koelkast en vriezer puilen uit.

Zelfs Jacky had van een lieve vriendin een kalkoenmaaltijd cadeau gekregen, waar ze bij kaarslicht intens van genoot.

Mijn decadentie wordt afgestraft.

Ik heb een urineweginfectie en moet vier keer per dag antibiotica slikken.

Bijwerking: misselijkheid.

Nu had ik daar geen last van tot gisteravond.

Ik had blini's met gerookte zalm klaargemaakt. Vrijwel direct kreeg ik hardwater in mijn mond en werd ik misselijk.

Heb ik wel vaker bij gerookte zalm en andere soorten koude vis.

Maar de antibiotica stimuleerde de ellende.

Vandaag gaat het iets beter, maar dat kerstdiner waar ik mij zo op verheugde kan mij nu gestolen worden.

Buiten is het somber. Ik ben somber.

Met Jacky wandel ik een uur door een frisse zuidwesten wind.

Dat doet me goed.

Ik laat de gure wind mijn troebele kop schoon blazen.

Ze gaat wel tien keer door haar achterpootjes, maar meer dan een druppel komt er niet uit.

Zou ze ook een blaasontsteking hebben of wil ze gewoon haar visitekaartje afgeven?

Onderweg maak ik foto's.

Ik vraag me af hoe kerstmis er in andere huizen uitziet.

Vrolijk? Verdrietig? Alleen? En famille? Overvloedig? Karig? Ziek?

Een ambulance met gierende sirene jaagt over de Maasboulevard naar het Erasmus MC.

Wat zeur ik dan.

Thuis zet ik manlief aan het spruitjes schoonmaken.

Zelf houd ik het vanavond bij een bakje zelfgemaakte appelmoes.

De wildpaté sla ik hoogst waarschijnlijk over.

Gelukkig heb ik wildbouillon in de koelkast staan.

De patrijzen staan in de oven en de fazant braad ik vast aan voor morgen.

Lieve lezers, ik wens u heerlijke dagen!

*****

Kokker-ellen (56) Soep van knolselderij

30-12-2009:

"Tot nader order schrijf ik niet. Manlief en ik zijn doodziek. Hoogstwaarschijnlijk een voedselvergiftiging. In één nacht ben ik vier kilo kwijtgeraakt.

Maar als ik geen zin heb een Vert-el-seltje te maken, weet u hoe ernstig de situatie is."

We hebben nooit meer erwtensoep gegeten.

Wanneer ik het bij de slager zie staan komen de beelden van manlief en mij hangend boven de wc weer naar boven.

We hadden maar één wc, maar gelukkig ook een bad.

En toch....

Knolselderij vind ik de lekkerst ruikende groente.

Heerlijk om te verwerken.

Dus hupsakee.

Ik gooi er nog een heerlijk winters recept tegenaan.

Het is tenslotte soepweer.

Ik pak een grote pan en vries een gedeelte in.

Nodig:

2 liter groentebouillon

200 ml. witte wijn

2 gesnipperde sjalotten

1,5 kilo knolselderij in blokjes.

paar takjes tijm

Fruit de sjalotten en de tijm in boter/becel en doe de knolselderij erbij.

Niet bruin laten worden.

Doe er wat bouillon bij en laat even stoven.

Voeg het daarna in de grote pan bij de rest van de bouillon.

Laat de soep trekken en wanneer de selderij zacht is haal je de tijm eruit en zet je de staafmixer erin.

Breng op smaak met nootmuskaat en/of peper.

Eventueel scheutje room toevoegen.

Snippers ham, uitgebakken spekjes of zelfs rookworst is hier erg lekker bij.

Baxter

Er is geen wifi in de wachtkamer van mijn huisarts, dus aan mijn smartphone heb ik niets.

De minuten verstrijken tergend langzaam, zeker wanneer je weet dat de wachttijd altijd minimaal twintig minuten uitloopt.

Maar ik ben toehoorder van een uiterst amusant/interessant gesprek dat assistente Star met de echtgenoot van een patiënt voert.

Ze spreekt mijnheer Koppig met luide stem toe, waaruit ik opmaak dat hij behoorlijk op leeftijd is en hardhorend.

Star:

"Mijnheer Koppig, ik heb vanmorgen met uw dochter gesproken over de medicatie van uw vrouw. 

Koppig:.....

Star:

"Neen, mijnheer Koppig - zo gaat het niet langer. Er is geen controle op de medicatie."

Koppig:.....

Star:

"Er bestaat zoiets als Baxter, mijnheer Koppig. Heeft U daar weleens van gehoord?"

Koppig:.....

Star:

"Zal ik het U uitleggen mijnheer Koppig? Het maakt het echt veel makkelijker voor uw vrouw, U en voor uw dochter.

Ik ga het U nu uitleggen.

De geneesmiddelen worden per innamemoment (bv 's morgens om 08.00 uur) in 1 zakje verpakt. U hoeft op dat moment dus alleen dat zakje te openen en uw geneesmiddelen in te nemen. 

Alle geneesmiddelen zitten per week in zakjes verpakt. Die zakjes zitten allemaal aan elkaar en zijn opgerold tot 1 rol. Die rol gaat in een dispenser (gratis van de apotheek). Het enige wat u hoeft te doen is op het juiste moment het bovenste zakje af te scheuren, het zakje te openen en uw geneesmiddelen in te nemen.

Het is stil.

Star:

"Hallo mijnheer Koppig.

Heeft U het begrepen? Lijkt het U iets?"

Koppig:.....  .....  .....

Star:

"Mijnheer Koppig wij.."

Koppig:.....  .....

Star:

"Ja maar mijnheer Koppig, luister nou even goed..."

Koppig:.....  .....

Star:

"Mijnheer Koppig, wij zijn bang dat uw vrouw haar pillen niet op tijd inneemt of ze helemaal vergeet. Wij proberen het voor U zo makkelijk mogelijk te maken."

Ze legt het opnieuw uit en nog eens en nog eens.

Koppig blijft protesteren.

Star laat niet los.

Star:

"Maar geeft U uw vrouw nu zelf de medicijnen?"

Stilte.

Koppig:.....

En weer legt Star uit hoe Baxter werkt.

Ik neem er met interesse kennis van. Een leermoment in de wachtkamer.

Ons staat dit in de toekomst ongetwijfeld ook te wachten.

Star:

"Maar waarom wil U het niet proberen mijnheer Koppig. Het is zo'n makkelijk -en veilig systeem."

Koppig:.....

Star:

"Maar begrijpt U dan niet dat wij er zo geen zicht op hebben. Het gaat zo echt niet langer."

En dan:

Star:

"Dus U gaat akkoord mijnheer Koppig?

U gaat Baxter proberen?"

Stilte

Star:

"Hallo......

Mijnheer Koppig - U gaat Baxter proberen?"

Koppig:.....

Star:

"Heel verstandig.

Ik ga het meteen aan de apotheek doorgeven

Fijne feestdagen mijnheer Koppig."

Dokter Kalm komt mij halen.

"Heb je lang moeten wachten Ellen?"

*****

En toen ging het licht uit

Deze lamp hebben we twee jaar geleden in de uitverkoop gekocht.

Er zitten spaarlampen in.

Terwijl ik gespannen de zijnaden van een broek aan het stikken ben knapt er een lamp.

PATS!!

Ik schrik me kapot.

Op de grond liggen plastic scherven.

Ik ruim het op en ga verder met mijn broek.

Weer PATS!

Ook de tweede lamp knalt uit elkaar.

Het begint mij te heet boven mijn hoofd te worden. Ik trek de stekker eruit en met veel moeite (de lampen verpulveren in mijn handen) weet ik ze te ontkoppelen.

De volgende dag gaat P. nieuwe lampen kopen.

"Neen mijnheer, dat is jammer. Die zijn niet meer te koop. Tegenwoordig is het alleen maar LED wat de klok slaat."

Er wordt nog één spaarlamp gevonden in het magazijn, die net onder een tientje moet kosten.

Ook op internet heb ik geen succes.

Ja, wellicht bij Bol.com - maar razend duur.

De lamp is inmiddels naar het grof vuil verhuisd en vervangen door twee nieuwe Ikea aankopen.

Wat ben ik blij met mijn gehamsterde voorraad ouderwetse peertjes.

Spaar en LED.....ik vind het pet.

*****

Kijk op kerst

In Zierikzee, bij de groentevrouw Kik, weten de kippen op het erf waar ze voer vandaan moeten halen.

Ik was gisteren in Den-Haag om mij een kerst kapsel aan te laten meten.

Manlief en Jacky waren mij voorgegaan, dus ik moest er aan geloven.

"Maak je foto's van de versierde stad."

Dat viel tegen.

Het was een sombere bedoening in de Hofstad.

Her en der zag ik nog wat taaie restanten van het code rood weekend die zich niet zonder slag of stoot lieten "wegregenen."

De Bijenkorf had wel alles uit de kast gehaald.

Twee weken geleden haalde ik onze kerstspullen tevoorschijn.

"Goh, hoe lang hebben we die lampjes wel niet?"

Ik kon daar geen antwoord op geven.

'Het waren de laatste met draaibare lampjes.'

Terug in de tijd:

>>>Ik kan mij niet herinneren dat mijn ouders ooit nieuwe lichtjes hebben gekocht. 

In de altijd te grote kerstboom gingen twee slierten lichtjes. Een met gladde lapjes en een met gerimpelde lampjes.

Ik zie ze nog voor me.

Mijn moeder ging altijd als laatste naar bed en draaide dan twee lampjes los.

De volgende dag wist ze natuurlijk niet meer welke lampjes het waren en dus verzonnen we daar iets op:

"Mam, pak het gerimpelde lampje op de tak van de vogel en het gladde lampje op de tak van het huisje."

Dat ging goed......tot het volgende jaar.<<<

Vanmiddag, ik stond al met mijn jas aan om boodschappen te gaan doen, stak ik de stekker in het stopcontact (wij draaien niet) - maar de lichtjes gingen niet aan.

Ik liet een haastig briefje achter voor echtgenoot en ging mijn boodschappen doen.

Het sms'je kwam: "Lukt mij ook niet."

Ik sms'te terug: 'Haal ze er maar uit. In berging nog doos buitenlichtjes.'

Iets zei me dat ik de tijd moest nemen voor mijn boodschappen.

Bij thuiskomst bleek dat voorgevoel juist te zijn geweest.

De scherven waren net opgeruimd. Jacky had de vloeken over zich heen laten komen.

Als vergelding was ze in zijn stoel gaan zitten.

Toen was er nog even gedoe over de buitenlichtjes: konden die wel of niet binnen?

Ik zag het probleem niet. Manlief wel.

"Wil je thee?"

'Ja graag. Met een kerstkransje.'

Code rood

Nederland was van slag.
Het sneeuwde twee dagen.

Het openbare leven was direct ontregeld.
Vliegvelden dicht, treinen stonden stil, reizigers gestrand, scholen gesloten, eindeloze files en zelfs een voetbalwedstrijd in de dichte Arena dreigde afgelast te worden.
Huh?
Ja, omdat het gevaarlijk was om de weg op te gaan. En echte supporters gaan altijd de weg op.

Code rood werd afgeroepen.

Code rood betekende voor mij in mijn blonde jaren een maandelijks hormonaal ongemakje.

Volgens mij waren de winters in mijn jeugd veel strenger dan nu.
En toch lag het openbare leven niet plat.

Iedereen ging gewoon naar zijn werk. School ging altijd door. De melkboer zette met zijn wollen handschoenen zonder vingertoppen bevroren melk bij de voordeur. De bakker en groenteman kwamen gewoon aan de deur. Mijn vader bond alle sleetjes uit de straat achter zijn auto.

Maar code rood?



Toen: in die huiveringwekkende februaristorm van 1979, nadat ik negen maanden geen code rood had gekend, ging er iets heel erg fout en moest ik met spoed naar het ziekenhuis in Alkmaar (zie filmpje).
Manlief reed me in ons Opel Kadetje.
Van winterbanden had nog niemand gehoord. Of wij hadden geen geld om ze te kopen.

Hij treinde vanuit Heerhugowaard gewoon naar zijn werk in Amsterdam en zat iedere avond aan mijn bed.
Mijn schoonouders trotseerden het weer en bezochten me vanuit Zeeland. Zo ook mijn ouders.

Het was bar en boos, maar dat hoorde bij de winter.

Het lijkt wel alsof we dat anno 2017 vergeten zijn.
De wereld kan ieder moment ontploffen, maar alle journaals begonnen maandag met........code rood.

Interviews op stations, op Schiphol of bij een tankstation.
"Bent u gestrand?"
'Ja, ik kan niet verder.'
"En nu?"
'Ja ik weet niet. Ik kan niet verder.'

Hele nuttige televisie!

Een echte winter wordt, evenals een echte zomer, dus tegenwoordig aangeduid met een code.
Zo blijkt code geel een tikkeltje minder erg te zijn en dat geldt voor vandaag.

Is dit wat vooruitgang en technologie ons gebracht heeft?
Wat moet ik met die codes?
Mag ik deze wel bij mijn pinpas bewaren?
*****

KPN en hoe het verder ging

Het is even stil geweest na mijn laatste klachten.

Dat komt zo: 

Nadat die kabel (was proef, maar niemand heeft ooit nog navraag bij ons gedaan of het goed werkte) is gelegd en wij geen tv meer kijken in de slaapkamer is alles stabiel.

Dat heet: geen storingen.

Totdat we een paar weken geleden terugkwamen van vakantie en de aankoop van Eredivisie Live niet lukte.

Manlief belde de klantenservice die dat vrij snel in orde maakte (had iets met software te maken).

Tussen neus en lippen door vroeg de jongeman hoe de situatie nu was.

Hij doelde op de calamiteiten die we eerder dit jaar hadden meegemaakt en die ik gelukkig had vastgelegd in een BLOG

Hij vond het blijkbaar onacceptabel - en dat is het ook - dat wij betalen voor iets dat wij niet krijgen.

Je bestelt een broodje kaas en je krijgt een broodje - maar je betaalt voor een broodje kaas. Zoiets dus.

Wij willen gewoon in de slaapkamer ook televisie kunnen kijken.

En dus kwam er vandaag een monteur. Top dat hij het slechte weer trotseerde.

Jammer alleen dat het dezelfde monteur was die in juni die kabel (lees blog) heeft neergelegd.

Dezelfde riedel: "Niets aan te doen. Ligt aan netstroom. Die is niet goed......."

Hij stond het met een niet te verteren zelfgenoegzaamheid te verkondigen.

Op de vraag of wij de enige KPN-klanten zijn in dit flatgebouw die deze storingen ondervinden kon hij geen antwoord geven.

"Kijk het lichtje onder het modem is rood. Dat is dus echt niet goed. Kan KPN niets aan doen."

En weer begon hij over kabels die door muren heen zouden moeten. Iets dat voor ons geen optie is.

Hij was volhardend. 

"KPN kan hier echt niets aan doen. Dus zeg maar wat jullie willen."

Jullie!!

Hij praatte (door zijn verhaal tot vier keer toe te herhalen) tegen ons alsof wij een stel domme bejaarden waren, maar dan wel in de jij-vorm.

En de klantenservice begreep er ook niets van.

Wij hadden voor zijn komst besloten dat wanneer dit niet opgelost zou worden wij de overstap naar Ziggo zouden maken.

Jammer, want het is drie jaar prima gegaan met KPN.

"Dat moeten jullie zelf weten, maar zij lopen tegen hetzelfde aan."

Enfin de slaapkamer werd weer op de oorspronkelijke manier aangesloten, met de kans dat de storing weer opdoet.

Terug in de kamer begon de riedel opnieuw.

Het werd even stil toen hij zag dat het rode lichtje uit was.

"O."

Hoe moest hij zich hieruit redden?

Ineens wel goede netstroom????

Deze monteur had één goede tip toen ik zei teleurgesteld te zijn in KPN en het feit dat we geen spoor van tegemoetkoming hebben kunnen ontdekken:

"bel de klantenservice niet meer, maar dien een officiële klacht in." 

Met die tip in het achterhoofd wachten wij in spanning af hoe het nu gaat in de slaapkamer.

****

Kokker-ellen (55) Hazenpeper

De donkere dagen voor kerst. My time of the year.

Ik ben dol op de versieringen, op het creëren van gezelligheid.

Kaarsjes, lichtjes in de boom.

Van de voorbereidingen word ik blij.

Het is genieten bij Hanos.

Ik sla in, maar mijn vriezer laat niet veel toe - dus moet ik keuzes maken.

De expertise van de medewerkers neem ik tot me.

Ze overladen me met heerlijke tips.

Ik noem dit dan ook de proeftijd.

"Laten we patrijs eten met de kerst," stelt manlief voor.

Hij is er dol op. Het roept herinneringen op, ik zie hem wegdromen.

>>>Naar zijn vader die in de vrije uurtjes (ja, zelfs tussen visites door) in de bittere kou, mist, regen, sneeuw en hagel op het Walcherse land fazanten, hazen, patrijzen en eenden schoot. En naar zijn moeder die er overheerlijke gerechten van maakte.<<<

Ik geef een bestelling op voor de kerstdagen, maar neem nu toch ook een fazantje mee en wat hazenbouten.

Daar maak ik hazenpeper van.

De beste hazenpeper maakte mijn schoonmoeder inderdaad op haar AGA (helaas geen recept van haar ik doe maar wat recept), maar de Gouden Karper is een goede tweede.

Natuurlijk pas ik het recept aan op mijn smaak.

De preiselbeeren sla ik over. Wij eten er het liefst cranberry compote bij.

Het bewijs dat hij geschoten is kom ik vanzelf tegen wanneer hij van gaarheid uit elkaar valt.

 HET hazenpeper recept van de Gouden Karper

Ingrediënten

hazenvoorbouten	1	kg
gesnipperde ui	200	gr
laurierblad	3	st
peperkorrels	10	st
tijm	10	gr
kruidnagel	3	st
jeneverbessen	10	st
rode wijn	3	dl
port	1	dl
preisselberen	125	gr
gerookt spek	150	gr
hummelsekruidenkoek	5	plakken
boter		Voor het bakken

bereidingswijze

Bak het hazenvlees in een pan in een klontje boter, onder het bakken het vlees voorzien van specerijen en kruiden ( peperkorrels, zout, kruidnagel,tijm,laurierblad  en jeneverbessen ).

Als het vlees lekker aangebakken is, afblussen met de  rode wijn en de port. De preisselberen toevoegen en laat het sudderen totdat het vlees van de botten valt.

Intussen de gesnipperde ui en  in reepjes gesneden gerookte spek even in een koekenpan aanbakken.

Haal het vlees ( en de jeneverbessen, laurier, kruidnagel, tijm en peperkorrels ) eruit. Ontdoe het vlees van de botten.

Voeg nu het hazenvlees,  gebakken ui en  gerookt spek terug  in het hete vocht en sudder nog ongeveer 10 minuten.

Verkruimel op het laatst een paar plakken hummelse kruidenkoek boven het geheel en warm alles nog een tijdje door.

Proef even en voeg indien nodig, naar smaak nog zout en peper toe.

Serveer de hazenpeper met eigengemaakte aardappelpuree en rode kool en/of spruiten en stoofperen.

*****

En natuurlijk laten wij Jacky meegenieten.

Tenslotte, het is een jachthond.....