Een paar dagen geleden, nadat ik me voor de zoveelste keer had zitten ergeren aan Nederlandse late night shows, heb ik me weer aangemeld bij Netflix.
Ik schrok wel even van de prijs.
Drie jaar geleden betaalde ik nog €7,-
Nu over een tientje.
2 november staat (de laatste) House of Cards er weer op.
Zonder Kevin Spacey helaas.
Wat was het spectaculair goed tv-drama.
We dachten bij de eerste jaargang (toen Obama nog regeerde) dat het wat over the top was.
Inmiddels weten we beter.
Ik kijk momenteel naar series die ik eigenlijk niet zo goed vind.
Weer die scepsis die ik bij House of Cards ook had.
En toch worden ze geroemd omdat ze juist zo dicht bij de waarheid liggen.
Ik wilde tijdens de eerste aflevering al stoppen maar bleef, om mij onduidelijke redenen, toch kijken.
Tja - en nu kan ik niet meer stoppen.
Ik ben net met serie twee begonnen.
Van een heel ander kaliber is Greenleaf.
Dit is een serie waar je niet bij hoeft na te denken.
"Greenleaf follows the unscrupulous world of the Greenleaf family with scandalous secrets and lies, and their sprawling Memphis megachurch with predominantly African-American members. The series' lead characters are Bishop James Greenleaf (David) and Lady Mae Greenleaf (Whitfield), who are the patriarch and matriarch of the Greenleaf family"
Een wereld die volgens mij verzonnen was, zo dacht ik.
Totdat ik de tien uur durende dienst ter ere van Aretha Franklin zag.
Het kwartje viel meteen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten