Er zaten deze week wat pechdagen tussen.
1.Ik stootte een niet goed dichtgedraaide fles met vloeibare donkerbruine antiekwas om en die ging klabats tegen de witte muren en over een kostbare pers.
Het tapijt heb ik meteen opgepakt en naar de stomerij gebracht, die daar een mannetje voor had.
Voor de zekerheid (het is nl. een genummerd exemplaar) heb ik een foto gemaakt.
2. Er ging in de wasmachine ook iets falikant fout waardoor een favoriete trui van manlief weggegooid kon worden.
3. Nadat ik een speeltafeltje had afgeleverd bij het Venduhuis ben ik vergeten Parkline af te zetten.
Gelukkig kreeg ik na een paar uur een berichtje.
Maar toen was ik al €17,- kwijt.
Nu maar hopen dat het tafeltje die kosten opheft.
De taxateur gaf mij weinig hoop (die ik toch al niet had).
Antiek verkoopt niet meer.
Hij gaf als voorbeeld een 19e eeuws mahoniehouten kabinet.
"Begin jaren negentig veilde ik die nog voor ruim fl.2000,-
Nu doen ze €150,-
Stonden wij veertig jaar geleden te springen om erfstukken, de jonge stellen van tegenwoordig talen er niet naar.
Tweeverdieners hebben geen zin in hun vrije tijd zilver -en koper te poetsen. Of een kast in de was te zetten.
Antieke bureaus zijn onhandig. Je kunt er geen pc in kwijt en aan al die postvakjes heb je niets.
Wij gingen één, hooguit twee keer per jaar met vakantie.
Tegenwoordig boeken ze drie tot vier keer of piepen er een jaar tussenuit.
En uit eten gaan was in onze tijd iets bijzonders.
Heden ten dage spreken vrienden af voor ontbijt, lunch of diner.
Ze bestellen online hun interieur en wisselen dat om de vijf jaar af.
Onze zetels hebben een tweede thuis gevonden.
Wij kamperen (lichtelijk brak - maar zeer voldaan over al het werk dat we verzet hebben) een paar weken thuis.
Twee antieke mensen wachten tevreden op een nieuwe vloer en moderne meubels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten