Vandaag zou weer een drukke dag worden.
's Morgens lijstjes afwerken en vanmiddag zou de verhuizer komen.
Een dag die echt goede nachtrust behoeft.
Helaas!
Ik heb drie uurtjes geslapen. Gepieker. Beren op de weg.
"Komt de verhuizer wel op tijd? Hoe gaat het met het kabinet? Zou de vloerenman dinsdag wel op tijd komen? Krijgen ze het allemaal wel op tijd af? Ik moet nog de slaapkamer leeg halen. Alle schilderijen moeten van de muur, want ze gaan stof maken met zagen........"
Maar eerst wat spul afgeven bij een vriendin.
Daarna naar de apotheek in Hillegersberg om een misverstand recht te zetten en de juiste medicijnen op te halen. Vervolgens naar de caravan om een restant kleren op te halen, de gewassen dekbedden te brengen en een vochtvreter neer te zetten.
Het liefst was ik daar even gaan liggen, maar ik moest terug.
De uroloog belde met uitslagen.
Om 13 uur kwamen er twee verhuizers. Houding: zo, dat regelen wij wel even.
Eerst wilden wij ze toch herinneren aan de afspraken die vooraf gemaakt waren.
"Denkt u eraan dat het kabinet in de krimpfolie moet? Anders valt hij uit elkaar."
'Nee hoor, dat is niet nodig. En het staat ook niet op de werkbon."
"Het is zo wel met ons afgesproken en zo gaat het ook gebeuren."
'Komt goed, mevrouw.' Hij slikte nog net op tijd "tje" in.
'Wij hebben ervaring. Geen probleem.'
"Nou, die kast is bij alle tien verhuizingen een groot probleem gebleken," bleef ik aandringen. "Alleen mijn man weet precies hoe hij in elkaar zit."
Ze gingen vast dozen stapelen en naar beneden brengen.
In die tijd belde ik het hoofdkantoor om mijn ongenoegen te spuien. Het antwoord was goed: "U heeft volkomen gelijk. Ik ga hier meteen achteraan."
En dat gebeurde inderdaad. Ik hoorde het mannetje op de gang door de telefoon praten. Hij kwam poeslief binnen.
Godzijdank kwam er versterking van een ervaren senior.
Ik bleef aangeven waar voorzichtig mee omgegaan moest worden, iets waar het mannetje totaal geen oog voor had.
Hij bleef maar "komt goed, mevrouw" zeggen en vanwege mijn moeheid raakte ik nog geïrriteerder en vroeg hem dat niet meer te zeggen.
Over en weer was er gepruttel, behalve met senior. Godzijdank was senior erbij en hij deed het fantastisch.
Het mannetje ging de auto inladen.
Bijna alle meubelen gingen onder kleden en werden gesmoord door krimpfolie.
Als laatste was het kabinet aan de beurt. P. stond erbij en legde uit hoe ze eerst de deuren eruit moesten halen. Toen moest de 17e eeuwse kast, die als gevolg van cv, de vele verhuizingen en de simpele boeren bouw bijna uit elkaar valt, van de muur om het krimpfolie erom te kunnen wikkelen.
Dat kostte twee verhuizers weinig moeite.
Op dat moment kreeg ik een brainwave. "Zo te zien is hij goed te verschuiven?"
Senior knikte.
"Nou, als jullie alle lades eruit halen, dat maakt hem nog veel lichter. Dan kunnen we hem verschuiven wanneer een deel van de vloer klaar is en hoeft hij niet helemaal uit elkaar."
Mijn voorstel werd enthousiast begroet. Vooral door het mannetje.
'Ja!! Wat een geweldig idee van die mevrouw. Top!'
Hij lachte opgelucht. Het blok beton hoefde niet uit elkaar en versjouwd worden. Geen gedoe met de te kleine lift.
De krimpfolie ging er desondanks omheen zodat hij met het verschuiven door de vloerenman(nen) stabiel blijft tijdens het verschuiven. De dekens onder de poten moeten het verplaatsen vergemakkelijken.
Er is één hobbel genomen.
We hebben er nog een paar te gaan. maar nu eerst een goede nachtrust.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten