Ja, dat mag. Op gepaste afstand.
Hoe?
Hij staat, ik sta. En dan duw ik hem tegen mij aan. Hij
slaat zijn armpjes om mijn onderbenen heen en zo staan we veilig omstrengeld.
Ik kus zijn kruin en ruik de heerlijke lotion die zijn moeder iedere ochtend op
zijn blonde haren spuit.
Het zijn intense momenten.
“Oma, ik vind jou lief.” Ziet u mijn waterlanders al?
“Ik wil met oma mee.” Ik houd het niet droog.
“Oma, oma, oma, oma………………………” het galmt over de camping.
Vier dagen lang!! Van 10 uur tot 19 uur.
En nu moet ik afkicken. Ik heb een Mop-verslaving.
Zijn stem hoor ik de hele dag in mijn hoofd. Zijn
vingerafdrukken op alles wat maar knopjes heeft poets ik vandaag weg.
Wanneer ik mijn lipbalsem tevoorschijn haal, hoor ik hem
zeggen wat ik zei. Hij herhaalt nog steeds alles.
“Pijn, oma.”
Ik schrik even.
“Pijn? Waar dan?”
Hij wijst naar zijn mond. Ik geef hem de stift die half in
zijn neus verdwijnt.
Dezelfde interesse is er voor mijn make-up tasje. Maar net op
tijd weet ik de lippenstift uit zijn knuistje te redden.
Helaas is zijn moeder er de volgende morgen niet op tijd bij
en is er een Pink Mop in de familie.
Hij wil alles zelf doen.
Eitje pellen.
Ik krijg
er een filmpje van en verbaas me erover hoe contentieus hij dat doet. Het
geduld van de ouders wordt op de proef gesteld, maar ze gunnen hem deze
ontdekking.
We varen naar Gaastmeer. Onderweg komen we langs twee
leuke huisjes.
“Oma wil daar wel wonen,” zeg ik tegen Mop.
“Nee, oma. In de caravan.”
Hij vindt de caravan fantastisch en laat zich gewillig om 12
uur in opa’s bed leggen voor een middagslaap. We horen hem zeker drie uur niet.
Wordt hij dan wakker, dan weet hij waar oma de lekkere
broodjes bewaart en wil hij ze zelf pakken. Van oma mag dat. Want daar zijn
oma’s voor.
Koken hoef ik gelukkig niet.
Alle avonden eten we op terrassen - op anderhalve meter.
Wij vinden dat eigenlijk prima.
En nu zit ik in een lege caravan.
Ik ben lichamelijk moe, maar de geest heeft een enorme opkikker gehad.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten