Misschien heb ik makkelijk praten

Vrijdag wilde ik ineens een kerstboom.

Manlief verklaarde me voor gek: "wie gaat er nou op vrijdag..."

"Okee," viel ik hem in de reden. "Dan ga ik alleen."

Het was lunchtijd. Altijd een goed moment.

Op het parkeerterrein van Zwinkels stonden vijf auto's.

Razendsnel koos ik, met hulp van de baas, twee boompjes uit die hij keurig in de Peu legde.

Ik wil gezelligheid in huis en dat bieden versierde kerstbomen.

De cijfers van de besmettingen fluctueren. 

Positieve berichten worden de volgende dag weer afgestraft. Er is geen pijl op te trekken.

Enige verruiming van de regels zie ik niet gebeuren. Het wordt een kerst in besloten kring.

In ons geval is dat geen probleem.

Wij vieren alleen kerstavond met zoonlief en zijn gezinnetje. De andere dagen zijn we samen, iets wat we al jaren zo doen.

Ik maak lekkere hapjes en we drinken mooie wijnen.

De televisie heeft altijd iets leuks/moois te bieden en Jacky moet uitgelaten worden.

In feite verandert er voor ons niet veel, behalve dat ik alle voorbereidingen zoals boodschappen veel vroeger doe dan andere jaren.

Godzijdank kreeg ik vorige week positief bericht van AH's bezorgbundel.

Maar de ontevredenheid in het land groeit. Het aantal besmettingen (vorige week 37.000) daalt niet significant.

Dat kan maar één ding betekenen: de regels worden niet naar behoren nageleefd. 

Simple as that, zou ik zeggen.

Nou, blijkbaar niet - na negen maanden.

De regering en het RIVM krijgen overal de schuld van. Nederlanders willen op vakantie, uiteten, naar pretparken, shoppen, feesten......

Youp wil theehonderd toeschouwers in Carré, wat dan weer verontwaardiging oproept bij collega's.

En zo gaat het maar door.

Ja, het is jammer. Maar het is niet onoverkomelijk.

Gebruik je fantasie en maak er wat van.

Mensen die normaliter een hekel hebben aan "kerstverplichtingen met de familie" willen nu ineens aan tafel met ouders, zussen, broers, neefje en nichtjes.

Realiseren mensen zich wel dat zorgverleners snakken naar een intieme kerst met hun gezin?!

Blijkbaar niet. Wat eens te meer aangeeft hoe verwend en egoïstisch onze maatschappij geworden is.

Wij hebben dit weekend files voor de deur gehad. De koopgekte was toegeslagen.

Ik wist niet wat ik zag.

Wat een stupiditeit!

Morgen gaat de mondkapjesplicht in!!

Ik ben benieuwd.

L'histoire se répète

Waarom niet de geschiedenis herhaalt zich??

Nou dat kan ik uitleggen.

Thierry Baudet, de man die het Nederlands (erfgoed) wil beschermen onderbrak minister Grapperhaus tijdens een debat in maart van dit jaar. Grapperhaus had hem aangesproken met Bodet.

"Mijn naam is Baudet, waarbij je de t niet uitspreekt."

Ik moest meteen aan Mrs. Bucket denken. 

Sindsdien heb ik het binnenshuis over Tieri Bodet. Maar dit terzijde.

****

Thierry Baudet leek ten onder te gaan. Hij trok zich terug uit...... ja uit wat eigenlijk?

Maar gisteren kwam hij toch terug op zijn beslissing.

Na jaren gedoe over FVD gaan de oogluiken bij een aantal "prominenten" (ik ken ze niet hoor!) open.

Ze willen Baudet niet meer. Hij moet geroyeerd worden.

Zet de beerput maar open. Het riool lekt appberichten, interne vergaderingen en brieven.

Waarom nu blijft voor mij onduidelijk.

"Baantjesjager." 

Maar wat was hij blij met ze toen hij zetels in Provinciale Staten, het Europees Parlement en de Eerste Kamer moest vullen.

Trial by media, noemde Baudet het maandag nog.

Maar kijk eens hoe hard hij die media nu nodig heeft.

Inmiddels schijnt ↓ de deur voor hem gesloten te zijn, maar heeft hij wel alle wachtwoorden en e-mailadressen van de leden.

Toen ik deze showvertoning zag sprong mij een ding meteen in het oog:

geen mondkapjes en geen anderhalve meter.

Past bij Baudet die Corona niet serieus neemt.

Het laatste nieuws is dat hij FVD als de zijne ziet en dat de "baantjesjagers" maar een eigen partij moeten oprichten.

Zou hij zich realiseren dat er een nieuwe lichting "baantjesjagers" staat te popelen om de hiaten op te vullen?

Ik hoorde van Baudet voor het eerst bij Powned - een zender die ik vanaf het eerste begin (ook financieel) een warm hart toedroeg.

Hij zat bijna wekelijks aan tafel bij Studio Powned met o.a. Annabel Nanninga en Dilan Yezilgoz. Voor alledrie was het een springplank naar de politiek.

De Tweede Kamerverkiezingen van 2017 pakte referendum-pleitbezorger Baudet serieus goed aan.

Forum voor Democratie kreeg twee zetels in het huis der democratie. Je zou toch denken dat hij daar trots op kon zijn.

Integendeel. Hij liet zich regelmatig laatdunkend uit over het parlement en was er meer niet dan wel.

Trots was hij op zijn groeiende partij.

Thierry Baudet wil de grote partijleider zijn, inclusief een jongerenpartij.  

Hij wil geadoreerd worden.

Zijn overdreven intellectualisme heeft iets engs.

Alles heeft iets engs.

De jeugdige (liefst intelligente) aanhang ontmoet(te) elkaar tijdens zomerkampen.

En dit?

Op 31 oktober organiseert de jongerenorganisatie van Forum voor Democratie een zangmiddag in Utrecht, waar Nederlandse liederen ten gehore zullen worden gebracht. De timing is opmerkelijk: Nederland kampt met een tweede coronagolf. Volgens het RIVM leidt zingen tot meer besmettingen.

Toen ik Thierry Baudet en Joost Eerdmans samen zag tijdens de uitreiking van de Pim Fortuynprijs aan Ebru Umar wist ik dat ik niet meer op Leefbaar zou stemmen. 

Joost Eerdmans was van grote waarde voor het bestuur van mijn geliefde stad. Zijn stap naar FVD deed mij verdriet. 

Hij had, na de val van de LPF, beter moeten weten. 

Ik vraag me af of hij dat nu zelf ook niet zo voelt.

*****

Een kwestie van geloven

Verhoren kinderopvangtoeslag: we kijken, luisteren en verbazen ons.

Geen saaie tv.

Vanmorgen zat ex-staatssecretaris Weekers (die niet al te slim overkwam) peentjes te zweten. De stiltes tussen vragen en antwoorden waren om te snijden.

Hij stamelde en leek bang.

"Ik begrijp uw vraag niet."

"Dat staat mij niet bij."

"Dat lag niet bij mij."

"Dat zou ik nog eens na moeten kijken."

Maar zijn ontwijkmethode lag er te dik bovenop.

Vanmiddag was kabouter Wiebes (die juist te slim is) aan de beurt, die geenszins bang leek.

Hij begreep de vragen wel, maar de commissie begreep zijn antwoorden niet altijd.

Hij wist van niks en heeft ook nooit doorgevraagd.

En net als bij de Groningse aardgas-affaire viel er geen greintje empathie te bespeuren.

Vanmiddag moest ik  (op afspraak) naar het Stadsarchief, voor bouwtekeningen.

Er werd goed gecontroleerd. Iedereen moest een mondkapje op.

Bij de balie stond een mijnheer tamelijk moeilijk te doen.

Hij probeerde zonder afspraak binnen te komen, maar de receptioniste bleef beleefd en verwees hem naar de website om een afspraak te maken.

"Maar ik heb die tekeningen nu nodig en omdat jullie twee weken dicht zijn geweest loopt het hele project achterstand op."

"Mijnheer, wij moesten dicht vanwege Covid. Dat was niet onze keuze."

"Maar ik ben architect en mijn bureau moet die bouwtekeningen nu hebben."

"Maakt u dan maar een afspraak op de website."

"Ik heb al een afspraak voor woensdag."

"O, dus u heeft wel een afspraak kunnen maken?!"

"Ja, en toen heb ik gebeld en zeiden ze mij dat ik kon proberen het te vervroegen."

Ik werd ongeduldig, maar hoorde ook met een vals genoegen aan hoe deze man zichzelf stond vast te kletsen.

"Nou mijnheer, zo werkt het dus niet."

Toen wilde hij nog een telefoonnummer van een afdeling. De ogen van de receptioniste ontmoetten via zijn schouder de mijne. Ik keek naar boven.

En boven stonden keurig twee dozen voor mij klaar.

Ik werd naar een tafel, die net zo groot was als mijn keuken, gebracht. 

"De aannemer wil ook tekeningen van de leidingen, en een doorsnede," zei ik tegen de archivaris.

"Mevrouw, ik ben geen expert en het is de bedoeling is dat u het zelf uitzoekt."

Wat had ik nodig? Waar moest ik foto's van maken.

Ik voelde me een een domme, oude vrouw. 

"Gaat u rustig zitten. Het is even overdonderend - maar u komt er heus wel uit."

Het liefst wilde ik kopieën, maar die kosten €9,- per stuk en aangezien ik geen idee had wat ik moest hebben besloot ik van dat plan af te zien.

Enfin, ik heb me erdoorheen geworsteld en 51 foto's gemaakt die ik nu uit moet printen.

Er zal wel iets bijzitten waar hij wat aan heeft.

The Crown 4

Iedereen is laaiend enthousiast, dus ik begeef me op glad ijs.

Wij kijken ook, met veel plezier.

Ik ben dol op kostuumdrama en ook in deze serie kom ik ogen tekort om de details goed op te nemen (zoals de muis in aflevering drie).

Serie 1 en 2 blijven favoriet, vooral vanwege de cast.

Deze vierde serie vind ik mooi - maar niet goed. 

De feiten zijn erg verdraaid - zoals ook in de vorige series - maar de fanatieke aanbidders van deze serie zullen dat niet willen zien.

Als makers wil je geen claims aan je broek krijgen en dus plak je er het etiket fictie op.

Maar juist daar wringt de schoen. 

Koningin Elisabeth die een stervende Winston Churchill op zijn voorhoofd kust?

In deze serie draait fictie vaak uit op overdrijving.

Ik vind Thatcher bijna karikaturaal.

Zoals ze loopt.........fantastisch. Maar ze kan beter niet haar mond opendoen.

Op de honden na komt iedereen bij mij uiterst onsympathiek of irritant over.

Het beeld van een (in mijn ogen) eenzame koningin die geheel in harmonie is met haar positie en situatie vind ik goed neergezet. 

Mocht u geen genoeg van de Britse royals krijgen, dan is dit wellicht een goede tip. 

The Windsors (ook Netflix)

Ik ben het zat

Ik ben het zat omdat ik een hele dag aan telefoon heb gezeten met klantenservices.

Ook moest ik e-mailtjes voor manlief versturen en zijn digitale problemen oplossen, wat nooit geruisloos gaat.

 

We hebben plannen.

Keuken en badkamer zijn aan renovatie toe. De aannemer wil graag bouwtekeningen.

Ik belde de gemeente.

"Neen, mevrouw. Die zijn aan te vragen bij het stadsarchief. Maar ik geloof dat die gesloten is."

Wat ik niet wist: het stadsarchief valt in de categorie dierentuin, museum e.d. en was dus gesloten.

Toch kreeg ik ze gisteren te pakken.

Een aardige mijnheer vertelde dat, mocht de persconferentie van Rutte/De Jonge goed uitvallen, ze maandag weer opengingen.

"U kunt morgen op de site een afspraak maken."

Dat kon inderdaad, maar pas voor 4 januari. Dus belde ik weer en kreeg een andere aardige mijnheer.

"Nee, de site hapert nog wat. Probeert u het vanmiddag nogmaals."

Even later kwam daar nog eens een aardige e-mail overheen met excuus.

Inderdaad lukte het vanmiddag wel.

>>> Even over de persconferentie.

Die was voor ons oudjes duidelijk. 

Op een paar kleine openingen -en restricties na blijf alles hetzelfde tot in ieder geval half januari. Mocht het extreem goed gaan dan worden de regels wellicht half december herzien.

Wat denk je ?!: vraagt een van de journalisten "gelden deze regels tot half januari??"

Dan foeter ik de spetters tegen het beeldscherm.

En de late night shows begonnen zoals altijd na een Corona-update met: wat betekent dit voor.... 

Dat doen ze al negen maanden. Je zou er een kind van krijgen.

Zappen, want ook die Michiel Vos komt mij de strot uit.

Waarom is die man nog in Nederland?

Wie betaalt dat?

Zeker niet zijn schoonmoeder Pelosie, waar hij zo mee te koop loopt.

Want als hij die schoonmoeder niet had, dan hadden wij nooit van Michiel Vos gehoord.

NPO en RTL hebben correspondenten in de VS??<<<

De YouFone website had kuren. De klantenservice was onbereikbaar.

Ik stelde mijn vraag online maar kreeg daar alleen een bevestiging van.

Vandaag lukte het ze, na vijftien minuten, aan de telefoon te krijgen.

Albert Heijn bracht de boodschappen.

Dat is altijd een haastklus want ik wil dat ze de kratten meenemen.

Het bedrag dat ik moest afrekenen vond ik vreemd hoog, maar hij was weg voor ik er erg in had.

Toen belde de intercom:

"Mijn collega komt nog wat nabrengen."

"Zijn die wel betaald?"

Ik meende ja te horen, maar achteraf bleek dat manlief toch moest betalen.

Dus wederom aan de bel: nu met de klantenservice van Albert Heijn.

Ze hebben het liefst dat je terugbelt (was ook bij YouFone het geval) vanwege de drukte, maar verkoos te wachten.

Uiteindelijk.................

Blablabla.......een lastig verhaal, maar het kwam erop neer dat de bezorger een ingewikkelde aftrektruc had uitgehaald die mij inderdaad €8,- extra had gekost.

"Stort u dat terug?"

"Nee, dat wordt verrekend bij een volgende bestelling. U moet dat zelf doen."

Nou zit ik meerdere keren per dag op de website van AH om een bestelmoment te vinden, wat echt heel lastig is.

Dat die site er regelmatig uitligt verbaast mij niet.

Veel liever bestel ik bij de makkelijk bereikbare Coop.

Bezorgers met mondkapjes brengen op tijd en ze zijn geduldig en behulpzaam. 

Of ik volgende week een bezorgmoment bij AH kan vinden is nog maar de vraag. Vandaag moest ik €3,95 bezorgkosten betalen.

Bij Coop was het gratis.

Nou ja - het houdt mij van de straat.

*****

De tijden dat....................

 

Bij het lezen van Ot en Sien dwalen mijn gedachten af naar mijn vroege jeugd.

Het boek werd weliswaar voor de Eerste Wereldoorlog werd gepubliceerd, maar toch herken ik veel uit mijn eigen jeugd.

Even een gang door toen.

↑ Toen we na schooltijd buiten speelden. Touwtje springen, knikkeren, krijten, hinkelen....

↑Toen, de nu omstreden, goedheiligman (het bleek tante Doortje te zijn) bij ons thuis kwam en de decembermaand een feestmaand was.

↓Toen mijn ouders ons verhaaltjes als deze voorlazen.

Discriminate? Racisme?

Een kind van vier jaar oud?

Mijn ouders? 

Die hadden net een oorlog achter de rug waarin ze beiden gevochten hadden tegen onderdrukking en rassenhaat. 

↕Toen deze boekjes in onze boekenkast stonden, en wij niet wisten wat "vooroordeel" betekende.

↑Toen we snoep kochten bij Van der Loo op de Vredehofweg en we met verjaardagen in de klas op lolly's en dropstaven mochten trakteren.

↓Toen we onze grootouders, die net zo oud waren als wij nu, echt oud vonden.

↑Toen er geen televisie was en we rond een snorrende kachel zaten (nog geen aardgas) bij gezellig licht van gloeilampen.

We deden spelletjes en mijn ouders lazen inderdaad - luisterend naar de radio en grammafoonplaten.

↓Toen winters nog winters waren, zonder zomertijd.

Toen de bakker, de groenteman en de melkboer nog aan huis verkochten.

Het was gezellig in de straat waar je veilig kon spelen.

Het was sowieso een gezellige tijd.

****

Je kunt je niet verschansen voor tragedie

Even twee mooie foto's van onze levendige uitzicht.

Vanuit onze schuilplaats kijken we op veilige afstand achter glas hoe het leven buiten (ons bereik) doorgaat.

Zitten wij in de film, of zij?

Sinds maart voelt het of de tijd is stilgezet.

Ik had allang een oproep hebben moeten hebben voor de tweejaarlijkse mammografie.

Gelukkig konden we de griepprik halen, maar wel op afspraak. Ik weigerde in een rij te gaan staan.

Zelfs in onze eigen lift hebben we een maskertje op.

We ontwijken.

Maar het telefoontje van een dierbare vriendin dat haar man met spoed is opgenomen met een zeer kwaadaardige vorm van kanker viel niet te ontwijken.

We keken elkaar, na haar emotionele telefoontje, een paar minuten sprakeloos aan terwijl de tranen over onze wangen biggelden.

Je bent bijna een jaar in de ban van Covid (deze vrienden ook) en dan dit...

Een gewaarwording die ik moeilijk uit kan leggen, ook niet aan mijzelf.

Ik kan mij niet herinneren wanneer ik het laatst in de stad ben geweest, maar vandaag moest ik naar de Swatch winkel in de Koopgoot.

Drie horloges waren toe aan nieuwe batterijen (altijd gratis) en manlief wil voor kerst een nieuw klokje.

*Die krijg je schat.*

Het moet lachwekkend zijn geweest: schichtig om mij heen kijkend, altijd uitwijkend voor de ongemaskerde, onachtzame medemens waagde ik mij, via een rustige omweg, in het winkelcentrum.

Duidelijker kan toch niet, zou je denken.

Nou jawel hoor.

Zelfs op deze rustige woensdag waren er mensen die de aanwijzingen negeerden of niet volgden.

Mijn boze wijsvinger gaat vooral naar de ouderen, naar hen die het het meeste risico lopen. 

Waar ziekenhuizen mee vol liggen. 

Waar IC's mee vol liggen. 

Waar zorgverleners overwerkt door raken.

Het merendeel van de ouderen die ik tegenkwam droeg geen mondkapje - noch werd er aanstalten gemaakt afstand te houden.

Ik keek in hun ogen en zag onverschilligheid.

Alleen een vaccin kan ons redden.

****

Godzijdank, beschaving heeft gewonnen

Zo zat ik vijf nachten lang de verkiezingen in de VS te volgen.

Historische verkiezingen.

CNN op tv - Fox News op de iPad en zo nu en dan een flits van ABC, NBC en CBS.

Het is nog mistig in mijn hoofd.

De luiken voor mijn ogen willen niet echt open. De juiste woorden vinden kost mij moeite, maar ik moet -en wil dit stukje schrijven.

Dinsdagnacht ging ik om half vijf teleurgesteld, bang, verdrietig en boos naar bed.

De stemmen van de stembusgangers waren in het voordeel van Trump.

Wat zaten de peilingen er naast.

Maar de volgende dag werd het een heel andere wedstrijd.

De postzakken werden geleegd.

Miljoenen (verstandige) Amerikanen hadden vanwege Covid per post gestemd. 

Democraten nemen Covid serieus. Trump vindt het allemaal maar onzin.

CNN, dat als Democratische zender wordt neergezet, bleef voorzichtig. Ook draaiden ze Trump niet weg tijdens zijn laatste wraakzuchtige, leugenachtige speech - maar gaven achteraf scherp commentaar.

Fox News liep op de feiten vooruit (zij gaan altijd voor scoops) en gaf Biden/Harris staten terwijl het tellen nog volop bezig was. 

Maar uiteindelijk - op zaterdag riepen alle zenders tegelijk Joe Biden uit tot President-elect.

Op dat moment hield Trump's advocaat Guiliana in Philadelpia bij een tuincentrum een persconferentie waar een handjevol journalisten bij aanwezig was.

Een meelijwekkende vertoning.

De president sloeg op zijn golfbaan de frustraties van zich af.

Hij verloor met maar liefst vijf miljoen stemmen verschil. Er kan maar één termijn op zijn cv worden bijgeschreven.

Een vernedering waar hij niet mee om kan gaan.

De peilingen waren correct.

290 - 214, duidelijker kan niet.

Trump heeft zichzelf trouwens tijdens zijn ambtstermijn geen enkele keer kunnen betrappen op fouten.

De 70.804.127 kiezers heeft hij nog niet eens bedankt.

Het was bekend dat hij de uitslag zou aanvechten. Echter, dat het met zoveel leugens en verdraaiing van de feiten gepaard zou gaan had ik niet verwacht.

Niet alleen voor gerenommeerde tv-zenders als NBC was de maat vol, ook Twitter is klaar met de leugens van de president.

Trump is aangeschoten wild.

Hij bijt en slaat zijn klauwen uit. Ook zijn advocaten moeten het ontgelden. 

Hun missie om de mail ballots ongeldig te laten verklaren loopt op niks uit.

Wanneer hij zijn presidentiële immuniteit kwijtraakt gaat er een juridische beerput open.

En dan heb ik het niet alleen over het ontduiken van inkomstenbelasting.

Wacht maar tot (oud) medewerkers gaan praten.

Even terug naar de verkiezingen. Democratisch is het geenszins.

Ik ben blij met ons systeem. 

Je zal om 16.30 uur maar een berichtje op je telefoon krijgen of je je maar voor 17 uur wil melden bij het stemlokaal tien kilometer verderop omdat er iets mis is met jouw stembiljet.

Ja, ik heb veel opgestoken van die nachten doorhalen.

De inleiding van Kamala Harris was levendig, krachtig, intelligent en zonder ook maar één vijandig woord.

Wat een verademing.

Nadat Trump de VS jaren achteruit duwde (abortus, euthanasie, verschil tussen rijk en oud, medicare, klimaatverandering...), gaat het land met dit duo sprongen vooruit maken.

Back on track.

Tot slot sprak Joe Biden het volk toe.

Zonder rancune, maar verzoenend.

Geen geschreeuw, geen gefoeter - maar beschaving.

Vooral naar dat laatste heb ik vier jaar uitgekeken.

********

Als een kind zo blij

Prentenboeken zijn natuurlijk prachtig, maar deze oma wil graag echt voorlezen - het voortraject naar zelf gaan lezen.

Vanwege haar leeftijd probeert ze vaak de weg naar eigen jeugd te hervinden.

Wat stond er in mijn boekenkast?

Als eerste komt Ot en Sien in mij op.

Dat was niet alleen een heerlijk voorleesboek met prachtige prentjes, op school leerden we er ook uit lezen. 

Het boek, in 1904 geschreven voor onderwijskundigen (ook Aap, Noot Mies) Jan_Ligthart en Hindericus_Scheepstra, heb ik als kind over en over gelezen.

↑Bij boekhandel Amesz (ook uit mijn jeugd) leg ik uit waar wat ik zoek.

Ot en Sien is niet eens meer te bestellen.

Saskia en Jeroen? 

Ook niet.

Pinkeltje?

Evenmin.

Jip en Janneke is nog het enige voorleesboek dat in de kast staat. Dat hebben de kinderen al.

Ik ben zwaar teleurgesteld maar laat het er niet bij zitten.

Thuis vind ik op Boekwinkeltjes.nl gelukkig wat ik zoek: een Ot en Sien exemplaar uit 1950.

Het ziet er goed uit en ik e-mail de verkoper.

Deze bevestigt met foto's de goede staat (dit boek houd ik zelf) en ik bestel het.

Opgewonden en als een kind zo blij maak ik €25,- over.

"Wordt Arendsoog ook niet meer verkocht," vraagt manlief. "En Winnetou?"

Er klinkt teleurstelling in zijn stem - alsof hij het antwoord al weet.

↑Op Bol.com bestel ik voor mijn kleinzoon het eerste deel van Pinkeltje (maar dan in paperback).

↓De Pinkeltjes uit mijn jeugd verschijnen op mijn netvlies (allemaal ingepikt door mijn zusje).

Pinkeltje komt op tijd om Tutti uit voor te lezen.

Hij zoekt naar afbeeldingen, maar toont geen teleurstelling. Ik bereid hem voor dat dit mooie verhalen zijn over een mannetje dat zo klein als je pink is.

Hij steekt zijn duim op.

Dan maar eerst het versje naar bed naar bed zei Duimelot......

Ik begin voor te lezen.

Tutti staat in zijn bed met zijn knuffel. Hij kijkt naar mijn mond en luistert aandachtig.

Wanneer ik het eerste hoofdstuk uit heb wil hij nog een verhaaltje.

Okee, vooruit dan maar.

Ik plak er een geel labeltje in. "Dan weet je waar we gebleven zijn."

"Ik wil morgen weer Pinkel, oma."

Mooi, het spreekt tot zijn verbeelding. Hij is rijp voor het echte voorleeswerk.

Inderdaad, de volgende dag vraagt hij weer om Pinkel en beloon ik hem met drie hoofdstukken.

Ot en Sien heb ik vandaag ontvangen.

Het boek is in goed staat. Ik ben tot tranen geroerd.

De illustraties van Cornelis Jetses zijn prachtig. Ze spreken nog steeds tot de verbeelding.

Zonder dat hij het weet heeft kleinzoon de oude -en de jonge Ellen herenigd.

******