Verhoren kinderopvangtoeslag: we kijken, luisteren en verbazen ons.
Geen saaie tv.
Vanmorgen zat ex-staatssecretaris Weekers (die niet al te slim overkwam) peentjes te zweten. De stiltes tussen vragen en antwoorden waren om te snijden.
Hij stamelde en leek bang.
"Ik begrijp uw vraag niet."
"Dat staat mij niet bij."
"Dat lag niet bij mij."
"Dat zou ik nog eens na moeten kijken."
Maar zijn ontwijkmethode lag er te dik bovenop.
Vanmiddag was kabouter Wiebes (die juist te slim is) aan de beurt, die geenszins bang leek.
Hij begreep de vragen wel, maar de commissie begreep zijn antwoorden niet altijd.
Hij wist van niks en heeft ook nooit doorgevraagd.
En net als bij de Groningse aardgas-affaire viel er geen greintje empathie te bespeuren.
Vanmiddag moest ik (op afspraak) naar het Stadsarchief, voor bouwtekeningen.
Er werd goed gecontroleerd. Iedereen moest een mondkapje op.
Bij de balie stond een mijnheer tamelijk moeilijk te doen.
Hij probeerde zonder afspraak binnen te komen, maar de receptioniste bleef beleefd en verwees hem naar de website om een afspraak te maken.
"Maar ik heb die tekeningen nu nodig en omdat jullie twee weken dicht zijn geweest loopt het hele project achterstand op."
"Mijnheer, wij moesten dicht vanwege Covid. Dat was niet onze keuze."
"Maar ik ben architect en mijn bureau moet die bouwtekeningen nu hebben."
"Maakt u dan maar een afspraak op de website."
"Ik heb al een afspraak voor woensdag."
"O, dus u heeft wel een afspraak kunnen maken?!"
"Ja, en toen heb ik gebeld en zeiden ze mij dat ik kon proberen het te vervroegen."
Ik werd ongeduldig, maar hoorde ook met een vals genoegen aan hoe deze man zichzelf stond vast te kletsen.
"Nou mijnheer, zo werkt het dus niet."
Toen wilde hij nog een telefoonnummer van een afdeling. De ogen van de receptioniste ontmoetten via zijn schouder de mijne. Ik keek naar boven.
En boven stonden keurig twee dozen voor mij klaar.
Ik werd naar een tafel, die net zo groot was als mijn keuken, gebracht.
"De aannemer wil ook tekeningen van de leidingen, en een doorsnede," zei ik tegen de archivaris.
"Mevrouw, ik ben geen expert en het is de bedoeling is dat u het zelf uitzoekt."
Wat had ik nodig? Waar moest ik foto's van maken.
Ik voelde me een een domme, oude vrouw.
"Gaat u rustig zitten. Het is even overdonderend - maar u komt er heus wel uit."
Het liefst wilde ik kopieën, maar die kosten €9,- per stuk en aangezien ik geen idee had wat ik moest hebben besloot ik van dat plan af te zien.
Enfin, ik heb me erdoorheen geworsteld en 51 foto's gemaakt die ik nu uit moet printen.
Er zal wel iets bijzitten waar hij wat aan heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten