Vrijdag moesten we om 10 uur het huisje uit zijn.
Het was een prachtige rit over de dijk (26 km) tussen Enkhuizen en Lelystad - De Houtribdijk.
Links het IJsselmeer - rechts het Markermeer.
Het laatste uitje van deze vierdaagse vakantie leidde naar het Aviodrome in Lelystad.
Te moeilijk voor een vierjarige zou je zeggen. Maar je hoeft geen technisch expert te zijn om dit leuk te vinden. Tutti's interesse gaat uit naar raketten en astronauten, dus het was zeer aan hem besteed.
En hier mocht hij aan knopjes, hendels, stuurtjes en andere instrumenten zitten. Hij glom van oor tot oor.
Voordat ik de rondleiding start, even een terugblik op vier intense dagen met onze kleinzoon.
Ik hou er een moe maar zeer voldaan gevoel aan over. We zijn blij dat hij geen heimwee heeft gehad.
Ja, er waren momenten dat ik hem achter het plafond kon plakken - maar dat hoort bij de leeftijd.
Tranen die niets te maken hadden met pijn of verdriet negeerde ik. Het waren IK WIL tranen, en die werken averechts bij deze oma.
"Oma, je maakt echt de lekkerste frietjes."
"Oma, je maakt echt de lekkerste pannenkoeken."
"Oma, jouw broodjes zijn echt het allerlekkerst" (ik pimpte ze op in de airfryer waardoor ze een knapperig korstje kregen)
Nadat hij de eerste avond stennis had gemaakt over mijn pasta met zijn favoriete "worstensaus" (omdat het een andere vorm had dan thuis) -en de volgens hem niet lekker aangemaakte komkommer, deed ik culinair geen verwoede pogingen meer.
Komkommer at hij wel, zonder dressing.
Nadat ik donderdagavond het laatste verhaaltje had voorgelezen begon hij ineens te huilen.
"Wat is er nou schat?"
"Ik ga je zo missen oma."
"Ik ga jou ook missen, maar we wonen vlakbij en we kunnen toch whatsappen."
Hij bleef jammeren.
"Nee, dat is anders. En ik weet toch niet waar je woont - dan kan ik niet naar jou komen."
"Dus je hebt het fijn gehad. Dat vind ik wel heel fijn om te horen."
"Maar oma - ik ga jullie zo verschrikkelijk missen."
Ik wist hem tot bedaren te kussen op zijn bolletje. De volgende ochtend, in de auto, zei hij dat hij zijn papa en mama wel gemist had.
En zo hoort het ook.
In tegenstelling tot de andere twee evenementen was het hier razend druk. Dus zette ik mijn mondkapje op.
Ik kan slecht tegen volwassen mannen die kinderen wegduwen omdat zij in de cockpit willen kijken.
Wat een kinderachtige lul ben je dan.
Maar ook aan onopgevoede kinderen die andere kinderen wegduwden, zelfs op de trappen, ergerde ik me kapot.
Een knul van een jaar of tien klauterde op een spitfire en begon gewelddadig op de bolvormige kap te rammen omdat hij erin wilde.
De moeder zat erbij en keek op haar iPhone.
Tutti's mond viel open. Ik zag iets van angst in zijn ogen.
"Zou je daarmee willen stoppen!" Het klonk uit mijn mond niet als een vraag maar als een bevel.
"Maar ik wil erin."
"Je kunt er niet in en je mag er niet in."
De moeder zei niets maar bleef in haar iPhone verdiept.
"Dus kom er nu maar snel vanaf, dan kan deze jongeman ook een kijkje nemen."
Hij kwam mopperend de trap af. In de verte hoorde ik zijn moeder zeggen: "Jammer dat je er niet in kon, hè?"
Ik had Tutti bij binnenkomst gezegd dat we hier echt alleen voor de vliegtuigen kwamen en niet voor springkussens en glijbanen, waar ik gillende wildebrassen op en over elkaar zag buitelen.
Dan ben ik echt een bange oma. Dit laat ik aan zijn ouders over.
Gelukkig was hij de vorige twee dagen volop in rijdende -en draaiende attracties geweest, dus er kwam geen protest.
Toen we deze 747 binnenliepen kreeg ik wel ontzettend veel zin om weer naar de VS te gaan.
↕Dit riep dierbare herinneringen op uit de jaren zestig toen mijn oom twee keer per jaar vanuit de VS via Nederland naar Afrika reisde.
Hij logeerde dan altijd een paar dagen bij oma Egmond, maar ook vaak bij ons in Rotterdam. Dat waren voor mij als kind heerlijke dagen.
↑In KLM kleuren voelde ik mij wel even een echte stewardess. Tutti maakte deze foto trouwens.
Opgelucht leverden wij Tutti weer ongeschonden en virusvrij (veel slapen en gezonde buitenlucht doet wonderen) bij zijn moeder af.
Zij was blij hem te zien. Hij was blij haar ze zien.
*****
