Gastvrijheid

↑Tussen mijn afbeeldingen voor ik deze mooie avond foto, gemaakt in Cadzand.

We hebben er een maand gestaan. De plek was geweldig. Het weer was wisselvallig. Gastvrijheid was er niet.

Deze camping verdient dus geen herhaling. 

De caravan heeft ons een geweldige dienst bewezen. Die mag nu op stal voor een winterslaap.

We zijn 14 mei tot 13 oktober, met 2x2 weken tussenpozen, op pad geweest.

Normandië, Groot-Brittannië en uit in eigen land. De caravan past ons als een maatpak.

Ook Jacky moet weer afkicken. Ze zal de eindeloze wandelingen missen. Maar ook het rennen achter de bal over het strand. En het pootje baden. Wat te denken van het "we gaan op restaurant."

Dan is ze klaarwakker.

Aan het einde van zo'n dag past haar mandje precies tussen onze bedden legt ze haar koppie dankbaar naast mijn oor. Ik hoor haar dan heerlijk dromen.

Kijken wat 2023 ons gaat brengen. 

Minder blij zijn wij met de overlast die vogels in onze box geven.

↕Ze hebben het al eens schoongemaakt, maar daar verhelp je het probleem niet mee.

De caravan is leeggehaald. Onze auto fungeerde als verhuiswagen.

Al het linnengoed wilde ik eruit hebben. Het gaat toch muf ruiken.

Terwijl ik tas voor tas de wasmachine in werkte kwam er een vierpotige gast, genaamd Tommy, logeren.

Tommy is bijna twee jaar ouder dan Jacky. Wij hadden hem als jonge hond regelmatig te logeren.

Een goeierd. Een lieverd.

Tommy was de reden dat wij weer een hondje wilden.

Hij laat op alle mogelijke manieren blijken Jacky lief te vinden, maar die genegenheid is niet wederkerig.

Wanneer we bij Tommy thuis zijn gedraagt Jacky zich, maar ze neemt meteen bezit van Tommy's mand en speeltjes. 

Tommy vindt het prima, zolang hij maar geen snauw van de teckel krijgt.

Jacky houdt van mensen, niet van honden. Hoewel ik denk dat er ergens in haar hartje toch een soft spot is voor Tommy.

Enfin, de ontvangst afgelopen vrijdag was allesbehalve gastvrij - laat staan vriendelijk.

Blaffen, grommen, lelijke tanden, snauwen.... We moesten Tommy in bescherming nemen en ondertussen Jacky tot rust bedaren.

Na een uur of wat ben ik ze samen gaan uitlaten. Ik was benieuwd hoe het in de lift ging.

Dat ging prima.

Jacky deed net of Tommy niet bestond en Tommy liep met een grote boog om Jacky heen.

Tot ons grote vermaak ging Tommy in Jacky's mand liggen. Jacky keek ons verbaasd aan, zo van "hoe durft hij." Ze liet het begaan en ging in Tommy's mand liggen.

(De honden hebben trouwens meer zit/ligplaatsen dan wij!!!!)

↑Het wandelen is lastig. De een wil links, de ander juist rechts - met gevolg: riemen in de knoop.

Daarom hebben we afgesproken dat we samen dagelijks één grote wandeling samen maken. Tommy is nog erger dan Jacky. Hij stopt bij iedere grasspriet.

Verder verdelen we het over de dag en laten we ze ook los van elkaar uit.

En ik neem de late dienst met Tommy op me.

Gisteren ging het een stuk beter. ↓Maar de lichaamstaal van Jacky spreekt boekdelen.

Vandaag konden we gelukkig droog wandelen in de herstzon.

Sinds mijn kindertijd is dit voor mij het Chalet Suisse park.

↑Mensen zaten heerlijk op het terras.

Manlief nam Jacky op schoot en dus kwam Tommy naar mij toe.

Maar ja, ik zat net middenin deze tekst..........