↑Deze gladjanus kwam zomaar door een gaatje in mat naar buiten.
Op deze zonnige zaterdag zetten wij onze verkenning van Zeeuws-Vlaanderen voort.
Eerst naar Cadzand-Dorp. Met Cadzand-Bad inbegrepen wonen er hier nog geen 500 mensen.
Het dorp is echt klein, maar ook hier tiert de horeca weer welig, waaronder het Michelin-fähige Dell'Arte waar wij een paar weken geleden aten.
Op de hoek zit een heerlijke, echte bakker.
De vitrines zijn gevuld met ouderwets slagroomgebak.
Het doet me denken aan mijn jeugd: aan de bakkers in Egmond aan Zee (Van der Schinkel en Bosman) waar ik met mijn oma kwam.
Mevrouw Bosman was mijn favoriet, hoewel oma het gebak van Van der Schinkel fijner vond.
Maar ze was het met me eens dat mevrouw Bosman aardiger was. Zij was een mollige vrouw met een knotje, die een prachtig wit kanten schort droeg en mij altijd een koekje gaf.
Ik zette mijn kinderneus tegen de glazen vitrine en watertandde bij het zien van zoveel slagroom. Slagroom in soezen, slagroom in hoorntjes, slagroom op harde wener, slagroom met schuimgebak, slagroom op cakegebak.........
Oma hield er ook van, dus kwamen we altijd met iets uit de vitrine thuis.
Het brood van de ↕bakker in Cadzand (er is ook een vestiging in Cadzand-Bad) is heerlijk. Zo ook de bolussen en de croissants. Maar hij verkoopt ook heerlijke confiture.↓
Ik vroeg of ze gebukt gingen onder de hoge energieprijzen.
De schouders gingen omhoog en een direct antwoord kreeg ik niet. Zeeuws-Vlamingen zijn eigenaardige mensen hoor.
Maar......................gedurende de winter sluiten ze vier maanden.
Huh?
Ja, vanaf 4 november gaan ze vier maanden dicht. De bakker (ook al in de zestig) en zijn vrouw gaan overwinteren op Aruba.
Zie ik u nu denken.............oooooo???
Dat dacht ik dus ook. Dat zijn andere geluiden dan een verplichte definitieve sluiting omdat de energierekening niet betaald kan worden.
Loop even mee door Cadzand.
Leuk dorpje. 200 inwoners? Hooguit.
Maar wel vijf horecagelegenheden en zelfs een hotel↑.
Op weg naar IJzendijke (Izendike) kom je langs Oostburg. Oostburg heeft een goede middenstand maar is oersaai.
IJzendijke is een bezoekje waard.
Het was op deze zaterdag ik oktober uitgestorven, dat dan weer wel. Maar dat vinden wij wel lekker.
↑Regiobank. Kijk die hebben wij in Rotterdam niet.
Alleen voor dit kerkje moet u niet langs, maar naar IJzendijke rijden.
Zo beeldschoon. Zo Nederlands.
En er liggen voorname mensen begraven.
De katholieke kerk maakt een mistroostige indruk.
Alleen vogels geloven er nog in.
Op Onze-Lieve-Vrouw_Hemelvaartkerk_(IJzendijke) las ik dit
Vanaf 1701 konden de katholieken in IJzendijke gebruik maken van een schuurkerk, die in 1720 en 1776 door een groter exemplaar vervangen werd. In 1824 werden plannen gemaakt voor een volwaardig nieuw kerkgebouw, compleet met koepeltoren, die sterk leken op die voor de nieuwe Joannes de Doperkerk in Sluis (1823-1830).[1] De plannen werden echter niet uitgevoerd, en pas op 27 mei 1841 kon een nieuwe kerk in gebruik genomen worden, waarvoor op 25 maart 1840 de eerste steen was gelegd. Dit was een waterstaatskerk, gebouwd naar een ontwerp van ingenieur L. Rijsterborgh (1803-1864) uit Breskens, dat na diens vertrek door zijn opvolger D.J. Santijn Schovel was gewijzigd.[2] Het gebouw is nadien in de loop der jaren regelmatig uitgebreid, en wel in 1869 met een nieuw koor, in 1913 met een nieuwe toren, en in 1929 met een nieuwe kapel. Eind 1944 werd deze kerk verwoest ten gevolge van de Slag om de Schelde.
Tot 1951 werd vervolgens gebruik gemaakt van een noodkerk en in dat jaar werd een nieuwe kerk in gebruik genomen, naar ontwerp van J. de Lint.
Het betreft een driebeukige bakstenen kruiskerk met halfingebouwde vierkante toren waarboven een balustrade en bekroond met een smalle achthoekige lantaarn met daarop een kenmerkende spits. De kerk is gebouwd in traditionalistische stijl, met steunberen en een vieringtorentje. De kerk heeft een vijfzijdig afgesloten koor.
→In 2017 werd de kerk onttrokken aan de eredienst vanwege teruglopend kerkbezoek, en sindsdien kerken de IJzendijkse katholieken in de Mauritskerk, die daarmee tot simultaankerk is geworden.←
De nuttige, plezierige dag werd afgesloten met de lekkerste tompouce die ik ooit gegeten heb.
Uit de vitrine.
Volgens mij wogen ze een pond per stuk en zijn wij nu ook een pond aangekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten