Vrees

 

Nog even terug - link - naar die indrukwekkende opmars van Nederlandse mariniers naar ons onschuldige Brouwershaven.

Een patrouille. Een spel met burgers die hysterisch moesten doen of gewond op de grond moesten gaan liggen.

 

De overste met wie ik gisteren even sprak had het niet over een oorlogssituatie, maar over het overmeesteren van terroristen.

Deze mannen tegen de barbaren van ISIS? Lord have mercy.

 

********

 

War against terror.

George W. Bush, de domste president die de VS ooit gehad heeft, greep 9/11 aan om Irak binnen te vallen.

We weten allemaal welke excuses hij daarvoor verzon.

 

Ik herinner mij Hartsfield/Atlanta - waar duizenden soldaten wachtten op hun vlucht naar Bagdad.

 

Ik herinner mij de angstige blikken.

Ik herinner mij de boze blikken.

Ik herinner mij de verdwaasde blikken.

 

Ik herinner mij een kenau in uniform die op mij afkwam in de vertrekhal:

"You're not allowed to contact these men and women."

 

Ik herinner mij het gesprekje dat ik had in een hoekje van de tax free shop met een net getrouwde vrouw.

"Honeymoon in Bagdad."

Zelden heb ik zo'n cynische opmerking gehoord.

 

Haar bruidegom ging ook.

"It's not our fucking war, but we need the money. If we survive and come back, we can start our own business."

Ze pakte een flesje parfum.

"If not - our families will be generously rewarded."

 

Ik denk vaak aan die twee heimelijke minuten en hoop zo dat ze inderdaad hun eigen zaak hebben kunnen starten.

 

Obama leek te begrijpen dat de missie dreigde uit te lopen op een tweede Vietnam.

 

 

Libië, Syrië, Egypte, Afghanistan, Mali, ...................er komt geen einde aan.

Nooit meer!!

Het komt nooit meer goed.

Never nooit niet!!

 

Het maakt me woedend en bang tegelijk.

Vooral bang voor de volgende generaties.

 

"Laat het ze maar met elkaar uitvechten," zei Arnold Karskens.

Dat zegt Arnold al jaren.

En hij heeft gelijk.

 

Maar wat gebeurt er?

Ineens wordt Iran, de grootste vijand van de VS, bondgenoot van de Amerikanen.

De Engelsen openen de ambassade in Teheran weer.

 

Ik weet niet wat ik meemaak.

 

Hoewel......

Het lijkt mijn lagere schooltijd wel.

De ene dag werd ik in een hoek gedreven en tot op het bot vernederd en gepest, de volgende dag was ik het populairste meisje van de klas.

 

 

Twee maanden geleden vreesde ik nog dat we Russisch moesten gaan leren.

 

Nu vrees ik dat ik de Koran moet gaan lezen. Er liggen nog wat sjaals in mijn la.

 

En ik vrees dat ISIS niet erg onder de indruk zal zijn van wat er deze dagen in Brouwershaven gebeurt.

 

Ik vrees.

****