31 maart, 2018

Panne-koeken


Probeer dit koolhydraatarme recept niet!!!

Ik ben dol op pannenkoeken. 
Mijn vader bakte op zaterdag voor de hele straat. Hij was echt fantastisch.

Later, toen ze naast een melkveehouder kwamen te wonen in de Hoeksche Waard, bakte hij regelmatig biestpannenkoeken.
Zoiets heerlijks! Maar enorme caloriebommen. 

Op het internet zag ik dit recept dat me aan buttermilk pancakes deed denken.
Amandelmeel, Griekse yoghurt, eieren en karnemelk.

Het smaakte meer naar geschifte roerei. En zo zag het er ook uit.

Ik eet, in tegenstelling tot gebruikelijk, geen vette en volle producten. Dat heeft zowel met mijn cholesterol als met mijn gal (die ik niet meer heb) te maken.

 

De karnemelk heb ik uit laten lekken en daar maak ik een dessert met vruchten van. 

En nu op zoek naar de perfecte koolhydraatarme pannenkoek.
****

28 maart, 2018

Bindmiddel



"Moeten we naar Shurgard? Ik weet in welke doos je kookboeken zitten."

'Het gaat niet om de kookboeken. Het gaat om het Tesselschade album met knipsels en schrijfsels. Mijn favoriete recepten. Ik geloof dat ik dat apart gehouden heb.'

Ik open de onderste lade van het kabinet en vis het album onder de fotoalbums vandaan.

'Hebbes.'

P. haalt opgelucht adem.

"Ga je iets lekkers maken dit weekend?"

Ja, mijn ideeën zijn uitgeput. Het voelt alsof we iedere dag hetzelfde eten en koken zonder inspiratie verveelt.

Ik blader door het bevlekte album.

Er komen meteen herinneringen naar boven die mij emotioneel maken.
Tranen schieten in mijn ogen, en ik snijd geen ui.

Mijn allerliefste -en allerbeste vriendin stierf 22 jaar geleden op 48-jarige leeftijd aan zeer agressieve buikvlieskanker, waar ook haar vader (op bijna dezelfde leeftijd) aan was overleden.
Er is nooit meer iemand geweest met wie ik die klik had. 

God, ik geloof niet in U!! Een prachtige vrouw zien veranderen in een geraamte, hoe durft U!!

M. was mijn getuige op ons huwelijk. Iedere zondag stonden we samen langs de lijn onze mannen aan te moedigen en maakten plezier tijdens de nazit.

Na onze Rotterdamse tijd scheidden onze wegen. Het werk van onze mannen was de reden.

We zagen elkaar niet meer wekelijks, maar het contact bleef.
We belden wekelijks.  
Ik belde M. wanneer ik ruzie had gehad met P. Ik deelde alles met haar.

O, en die gezellige weekends! Tot het ochtendgloren eten, drinken en praten. Maar vooral veel lachen.

In Heerhugowaard, Enschede, Zierikzee, Oud-Beijerland, Kapelle, Groningen of Haren: 
real friendship never dies.

Heel eerlijk: ik was verdrietiger om haar dood dan die van mijn ouders.


Ik zie de recepten die M. voor ons klaarmaakte en die ik vervolgens voor anderen bereidde.
Haar tiramisu recept is een ongekend succes in de VS.

Ze was geweldig in de keuken. Maar ook met naald en draad.
Alle creaties van M. waren een succes.

Ik mis haar nog steeds en zal tot mijn eigen dood haar heerlijke recepten blijven maken.

Vanavond staat M's boerenpotje op het menu (een makkelijk recept dat ruim van tevoren kan worden gemaakt).


Ze maakte vier extra grote porties, zodat wij (op zondag na de hockeywedstrijd en veel te veel drank) konden aanschuiven.

Het lijkt een mensenleven geleden.
****

24 maart, 2018

De gulle bloemenman


Nog voor ik op de markt ben hoor ik hem al:
"Vijf bos, drie euro - toe maar."

Hij staat op repeat en roept het waarschijnlijk ook nog in zijn slaap.

Ruwe bolster, blanke pit. Dat is mijn bloemenman.

Ik kocht vijf bossen tulpen voor €5,-
Daar stopte hij twee extra bossen tulpen en een bos alstroemeria bij.


Op weg naar de notenboer bedacht ik dat iets bij die alstroemeria wilde hebben en dus ging ik terug.

Ik wees op mijn bossen en wilde wat vragen, maar hij was me voor:
"Ja wijfie, die heb je extra gekregen."

"Maar nu wil ik ze combineren met die bos chrysanten."

Hij pakte de bos die ik aanwees. Ik gaf hem €2,50 en hij rolde de bloemen in papier.
Jawel, met ........


Fleurig weekend gewenst.


23 maart, 2018

Kierewiet


Het ging om aandacht voor wiet.

Iemand in 's lands huis der democratie deed een zelfmoordpoging. 
Het kwam bij mij over als een "ludieke" actie, die een aantal kamerleden de stuipen op lijf joeg.

Mensen die echt zelfmoord (willen) plegen doen dat in de anonimiteit. 
Ze willen niet gered worden. Ze willen dood.

Deze persoon wilde aandacht.
Hij wilde niet dood.

Aandacht kreeg hij.
Bij Pauw zat zijn maatje, die nogmaals een oproep deed wiet vrij te verklaren.

Het maakte mij razend.

Oké, ook ik schenk er aandacht aan - maar dan zonder enig erbarmen voor deze aandachttrekker.

Zelfmoord is gruwelijk. Vooral voor de nabestaanden.
Ik keur het niet af. Simpelweg omdat ik niet weet wat mensen ertoe beweegt de stap naar de dood te nemen. 

Laat het voorval in de Tweede Kamer geen vervolg krijgen.
*****

22 maart, 2018

Rijk links


We waren sinds oktober niet in Zeeland geweest, maar nu moesten we het huis zomerklaar maken voor de verhuur en dus reden we de vertrouwde route langs de Volkeraksluizen.

"Jemig wat is er hier veel veranderd," zei manlief verbaasd.

Op de grens van Zuid-Holland en Zeeland ziet het landschap er inderdaad ineens erg molenachtig uit.

"GroenLinks land," mompelde ik. "Heel Nederland wordt GroenLinks land."

We eten groen, wonen groen, rijden groen, leven groen. 
Let wel: een schoon milieu is ook voor mij van groot belang.


Om vijf uur was ik weer in Rotterdam en toog ik met zes biljetten naar het stemlokaal.
Wanneer je een machtiging hebt gekregen ben je extra zorgvuldig.

"Wil je dat ik een foto maak," had ik nog gevraagd.

Volkomen uitgeput van het schoonmaken met een kapotte schouder moest ik toch wachten op de uitslagen. 

Eerst over mijn eigen stad: ik ben tevreden.
Centrum rechts is/blijft de meerderheid houden.

Rotterdam werd ooit als de onsterfelijke PvdA-gemeente gezien.
Een rooie stad.
Niets zo sterfelijk als de PvdA, blijkt nu.

In Amsterdam is het stemmen tellen blijkbaar erg moeilijk.
Iedereen (Thierry Baudet voorop) dacht dat FvD de grote winnaar zou worden. 
Veel blabla. Ook nu, hij vertrouwt het niet.
Had hij het ook niet vertrouwd als FvD zes zetels had gekregen??
Maar ook afspraken met televisieprogramma's werden niet nagekomen, debatten werden op het laatste moment afgezegd.
Typisch (PVV??). 

D'66 gemeenteraadsleden nemen het Alexander Pechtold en de zijnen zeer kwalijk dat hij het liberale kindje "Referendum" de nek heeft omgedraaid.
En dan was daar een flat in Scheveningen en de felle, obsessieve aanval op FvD.

Allemaal Haagse zaken die landelijk negatief doorwerkten.

D'66 heeft er een hoge prijs voor moeten betalen, maar ik weet zeker dat potentiële FvD kiezers op de valreep zijn wakkergeschud.


GroenLinks is de grote winnaar.
In Amsterdam is het zelfs de grootste partij geworden. 

Het gaat economisch heel goed in/met Nederland en ook met GroenLinks.

>>De goed geschoolde luizenvaders met zes kinderen in een bakfiets op weg van hun huis in Oud-Zuid naar de Vrije -of Montessori school. 
Vergeef mij deze stigma waar ik overigens intens van geniet en heel gemeen bij grinnik.<<

De tijd van vakbonden, protesten en massale stakingen ligt achter ons.
Er is genoeg werk. Er wordt volop gebouwd.
Een arbeiderspartij is overbodig.

De PvdA is in feite een "crisispartij."

GroenLinks is een "luxe probleem partij."

Even geduld, Lodewijk. Je komt vanzelf weer aan de beurt.
****

20 maart, 2018

Op iedere schouder een oma


"Ze heeft het op haar heupen." 
Ik hoor het mijn moeder, die liever een stethoscoop in haar handen dan een stofdoek,
zeggen. 

Het voorjaar prikkelt mijn schoonmaakzintuigen.
Dat heb ik zeker niet ieder jaar, maar wanneer het zich aandient moet ik er onmiddellijk gebruik van maken.
Alles of niets.
Ik moet poetsen. Ik poets mijzelf de supraspinatus😕.


Het kabinet haal ik leeg.
Alles wordt afgewassen.

Het incomplete Mason servies (van schoonouders) wordt ingepakt en moet plaatsmaken voor ons complete (trouw)servies dat opgeslagen staat in Shurguard. 


Ik heb de advocaatglaasjes van oma Egmond in mijn handen en dat roept herinneringen op.

 >>>30 juni - oma's verjaardag.

De familie uit Broek op Langedijk kwam een dagje.
"Ze komen niet te warskip," legde oma uit. "Want dan zouden ze blijven slapen."

Tante Grietje, tante Geertje met die enge man bij wie ik altijd op schoot moest en tante Reinoutje.
De eerste twee hielden hun hoed op. Tante Reinoutje droeg geen hoed. Daarmee werd het standsverschil binnen de familie duidelijk weergegeven. 

Na de koffie met fijn gebak, zoals oma dat noemde, was het tijd voor een advocaatje met -of zonder slagroom.
Ieder jaar hoorde ik hetzelfde: "ik mag het wel niet, maar vooruit - Pietje is maar een keer jarig."
En dat zeiden ze waarschijnlijk op alle verjaardagen.<<<

Ik spoel de fragiele glaasjes af en droog ze voorzichtig met een geruite theedoek die ook nog dateert uit de tijd dat oma leefde. De tijd heeft aan het glas gevreten, zo voel ik.

De flinterdunne kristallen bowlglazen komen uit de erfenis van oma Bruijnen, moeders kant.
Ik durf ze niet in warm water te doen, bang dat ze zullen barsten.

>>>Oma Rotterdam was een keukenkoningin. Sommige recepten staan in mijn geheugen gegrift.
Oma maakte met verjaardagen bowl, waar ze zelf het meest van at/dronk.
De visite kwam over de dag verspreid en oma deed iedere keer met alle lekkernijen enthousiast mee.

Evenals met de advocaat, waren het de dames die bowl aten/dronken. 

Oma's bowl was heerlijk, op de rode kersen na. Die lepelde ik eruit en liet ze in het glas van mijn moeder vallen.
Maar mijn moeder nam één glas bowl uit beleefdheid en ging vervolgens over op de sherry.<<<


Ik ben na een dag tillen, sjouwen, boenen en poetsen ook wel aan een borrel toe.....

......en aan diclofenac.
********

18 maart, 2018

Markt onder het vriespunt



Een paar toeristen zochten warmte bij de "maiskraam."
De Markthal leek op een stomende ketel vol griepbacillen. De draaideuren liep regelmatig vast omdat mensen er zo nodig met z'n tienen + kinderwagens in moesten.
Ik vraag me af wat er gebeurt als er paniek uitbreekt.

Maar een lege markt op zaterdag biedt een troosteloos beeld.
Ik trotseerde de kou en liep onherkenbaar ingepakt mijn kramen (noten en bloemen) af. 
Dat zij geen kippenvel kregen verbaasde me. 😄


Leen, mijn dappere bloemenman die er ECHT ALTIJD is, hield zijn bloemen uit de ijzige wind.


16 maart, 2018

Preventie wordt (nog steeds) niet beloond



Patty Brard vertelde zojuist bij Tijd voor Max dat ze een gastric bypass heeft ondergaan in België. Ze was (nog) niet zwaar genoeg om zo'n ingreep in Nederland te laten doen, zo vertelde ze.

Mijn koolhydraatarme schoteltje met courgette en tomaat staat in de oven.
Ik ben op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo 25 kilo afgevallen.

Ieder pondje stop ik zelf in mijn mondje, is mijn motto.

Maar iedereen maakt zijn/haar eigen keuzes in het leven.

Patty vecht ook al jaren tegen de overtollige kilo's.
Zij koos voor een chirurgische ingreep.

Lekker makkelijk, denken veel mensen.
Niets is minder waar.
Na zo'n operatie gelden er meer restricties dan ik mijzelf opleg. 

Daarbij: Patty vertelde dat de verzekering zo'n operatie niet betaalt.

Belachelijk!!

De gevolgen van overgewicht zijn bekend:
een bedreiging voor hart -en bloedvaten, diabetes, problemen met gewrichten.....

De kosten voor de gevolgen worden wel vergoed.

Hetzelfde geldt voor roken.
Longartsen mogen de nota's direct bij de verzekering neerleggen.

Ik werd 35 jaar geleden door mijn huisarts op Modifast gezet.
Een rigoureuze manier van afvallen die gedeeltelijk door de verzekering werd vergoed.

Bizar eigenlijk dat preventie buiten de dekking valt.

De oven piept.


14 maart, 2018

De klant misleiden


Die Brexit gaat de Britten bezuren.
Unilever kiest voor Rotterdam als hoofdkantoor.
Dat betekent dat er ook Britse werknemers van Londen naar de Maasstad zullen verhuizen. Wij zullen ze met open armen ontvangen. 

Van Unilever naar de supermarkt is maar een kleine stap.
Op zondagavond verheug ik mij al op de aanbiedingen van de komende week en maak ik mijn boodschappenlijstjes.


Een van de aanbiedingen in de reclamefolder van Albert Heijn die mijn interesse trok was deze.
Ik, en ik denk de meeste andere klanten, kijken naar de prijs; in dit geval €1,25. 

In de winkel zelf werd het een stuk onduidelijker.
Daar was ineens ook een bordje €1,31. Verdere uitleg was er niet te vinden.

Albert Heijn let op de kleintjes, maar niet op de kleine lettertjes.

Enfin, u voelt hem aankomen.
Dat het onduidelijk en onhandig gesteld was werd door de klantenservice toegegeven, maar het klopte volgens hen wel.
Het werd een welles nietes discussie. Toen ik het woord misleidend liet vallen werd mij meteen tien cent toegeschoven. 

Het komt hier op neer, beste lezers:
U moet per aanbieding tien minuten de tijd nemen om erachter te komen welke prijs voor welk product geldt.

Mijn hart klopt ook.


10 maart, 2018

Het laatste referendum


Het duizelt me wanneer ik de kandidatenlijst voor de komende verkiezingen open.
Ik zoek naar bekende namen en herken er maar één.
Jezus.

Er is ook een referendum.
Een stel provo's anno 2018 wil geen "Sleepwet."

Zij stellen prijs op hun privacy.

Ik ook.
Maar wat heb ik aan privacy als het niet veilig is?

De AIVD heeft een goede naam. Er wordt onzichtbaar hard aan onze veiligheid gewerkt.

Ik heb niets te verbergen en heb niets tegen die Sleepwet. 

Ik koop online.
Ik boek online hotels en restaurants. 
Ik ben actief op Facebook en soms op Twitter.
Ik heb betaalkaarten.
Ik vlieg jaarlijks naar de VS en moet dan vooraf online een ESTA-formulier invullen (u wilt niet weten wat de Amerikanen allemaal vragen - lak aan privacy).
Ik maak van meerdere apps en programma's gebruik.
.......

Hoe zit dat met al die activisten?

Zodra ik iets heb gekocht of geboekt word ik overladen met reclames op plaatsen waarvan ik denk "hoe weten ze dat in godsnaam??"

Een "spamreferendum," daar ben ik voor!

Maar die komt er nooit. Dit is het laatste referendum.

Het klinkt, heel toepasselijk zo vlak voor Pasen, als het laatste avondmaal.

"Jezus Leeft."
****

08 maart, 2018

Huisartsentekort in Zeeland



Mijn schoonvader was huisarts op Walcheren.
Een ouderwetse plattelandsarts zouden we nu zeggen.

(Het was ooit mijn stille wens dat mijn echtgenoot de praktijk van zijn vader zou overnemen, maar hij gruwelde van witte jassen en koos voor guldens en later euro's.)

Praktijk en apotheek aan huis in Zoutelande, 24/7 paraat voor zijn patiënten.
Het aantal verdubbelde in de zomer, daar aan de Zeeuwse Rivièra.


Inmiddels is Zoutelande twee huisartsen verder.
De huidige artsen, het zijn er nu twee, houden praktijk in een zogenaamd gezondheidscentrum.

Vader stond 's nachts in zijn pyjama nog wel eens een patiënt te verbinden.
Het was niet altijd romantiek.

Jonge artsen willen blijkbaar niet meer naar het platteland.

Nu kwam dit filmpjegemaakt door de Zeeuwse Connectie op Facebook voorbij.
Dit artsenechtpaar werkt in Westkapelle, maar woont in Middelburg.

Daar kijk ik van op.
Mijn schoonouders kwamen veel in Middelburg. Hun sociale leven speelde zich aldaar af.
Rotary, hockeyclub, boodschappen, vrienden, concert, toneel, badminton....

Maar maatschappelijke binding met Zoutelande, Biggekerke en Meliskerke, oftewel de praktijk, was iets vanzelfsprekends.
Mijn schoonvader wist wat er speelde en voelde zich betrokken. Hij was aanspreekpunt voor iedereen die met problemen kampte.

Ook was hij consul van de Meeuwen, de plaatselijke voetbalclub.
Hij leidde EHBO-cursussen, was voorzitter van het plaatselijke Rode Kruis, de jagersvereniging en hij zei geen neen wanneer er een beroep op hem gedaan werd voor plaatselijke activiteiten.
Voor de dokter gold geen 40-urige werkweek.

De patiënten herkenden de auto van de dokter op afstand. De remmen van de 2CV piepten luidkeels en daar liet vader opzettelijk niets aan doen.

De dokter was weliswaar een notabele, hij was wel hun notabele - gelijk de burgemeester en de dominee.

Zo'n dokter lijkt uitgestorven. Het is nostalgie. Vergeelde herinneringen.
De huidige huisartsen hebben partners die zelf een carrière verkiezen. In Zeeland liggen de banen niet voor het opscheppen.

Manlief kan zich geen mooiere jeugd voorstellen dan in een Zeeuws dorp.
Tegenwoordig zijn de voorzieningen zo verbeterd, zo ook het openbaar vervoer.
Kinderen uit de dorpen gaan naar de middelbare school in Middelburg of Vlissingen. In zijn tijd was hij de enige uit zijn klas.

Artsen die kiezen voor zichzelf in plaats van voor de patiënten:
een bittere pil.
*****

06 maart, 2018

De stemming in Rotterdam


Het is verkiezingstijd: ook in Rotterdam-Kralingen.

Zoals gewoonlijk doet de VVD hier haar uiterste best stemmen te winnen, al kan ik mij zo voorstellen dat in Kralingen-West DENK veel aanhang heeft.

Waarmee ik maar eens duidelijk wil maken dat het eens zo "bekakte" Kralingen in de 25 jaar dat ik weg was behoorlijk multiculti is geworden.


Waarom ik in verkiezingstijd altijd aan mijn moeder moet denken weet ik eigenlijk niet.

Is het dat ik er met haar van gedachten over wil wisselen?
Verlang ik naar haar goedkeuren?

"Mam, ik stem sinds 2002 Leefbaar."

Ben ik bang voor afkeuren?
Of zou zij ook gevonden hebben dat Rotterdam een harde aanpak nodig had na het jarenlang softbeleid van de PvdA, waar de VVD de ogen voor dichtkneep.

>>>Ik weet nog goed dat ons lieve, trouwe (35 jaar) hulp tijdens de lunch vertelde dat zij op Janmaat ging stemmen.
Ze kreeg er een kleur van toen er een beklemmende stilte viel.
Het kwam er als een bekentenis uit. 

Mijn moeder begon nerveus met haar schouders te trekken en beet op de binnenkant van haar lippen: een teken dat ze zich zat te verbijten.

"Goh, Nel geen PvdA meer?"

"Nee mevrouw, de PvdA laat ons in de steek. De aan ons beloofde woningen gaan naar Turken. Wij wachten al jaren en iedere keer wordt een huisje voor ons neus weggekaapt door buitenlanders.
We zijn het zat."

Mijn moeder knikte.
Twee rode gezichten ontweken elkaar.

's Avonds hadden we het over de openbaring van de dag.

"Ik begrijp haar keuze, ook al zijn dit landelijke verkiezingen," zei mijn moeder.<<<

Omgekeerd kun je stellen dat de gemeenteraadsverkiezingen niet zonder de landelijk politiek kan.
Lokale kandidaten zijn blij wanneer ze zich een uurtje mogen verheugen op bezoek uit Den-Haag.


Op de posters van Leefbaar Rotterdam duidt niets op een alliantie met Forum voor Democratie.
Dat vind ik opvallend.
Op Twitter waren de reacties niet mals.

(Ook opvallend: Kamerleden Baudet en Hiddema staan (weliswaar als laatsten) op Lijst14
Op papier is Annabel Nanninga lijsttrekker.)

De Leefbaar/Forum alliantie is wel de reden dat ik op een andere partij ga stemmen.

FvD staat voor Baudet en aan Baudet kleeft iets.
Ik wil daar ver van blijven.

Daar zou ik zeker niet mee aan kunnen komen bij mijn moeder.
"Fout," zou ze zeggen. Dat woord uit haar mond was veelzeggend en had een lading. 

Jammer dat Leefbaar, een echte Rotterdamse partij die veel goeds voor de stad heeft gedaan, meende Lijst 1 te moeten delen met een partij die er dubieuze ideeën op na houdt.

Is de angst voor de PVV zo groot?
Wellicht speelt ook angst voor Fvd een rol. If you can't beat them, join them? Zit dat erachter? 

Prijst Leefbaar zichzelf uit de markt?
Populair maakt het zichzelf in ieder geval niet. Ook niet bij mij.

Het komt dus weer aan op het allerlaatste moment. Wanneer ik daar in dat hokje sta met een kleurpotlood in mijn hand.
Misschien kom ik er met rode lippen uit.


02 maart, 2018

IJspret in Kralingen


In "het parkje" werden de slootjes grotendeels ijsvrij gehouden voor de vogels.
Ik verloor mijn handschoen toen ik de camera uit mijn tas wilde pakken, maar dat voelde ik snel genoeg. 


Het baasje klaagt steen en been over de kou.

Jacky is daar de dupe van. 
Maar het vrouwtje trotseerde de kou. 
Het heeft iets nostalgisch. Ze is op zoek naar momenten uit haar jeugd.
En die vond ze. 

Jacky en Ellen genoten.